Του Αργύρη Ολοκτσίδη
Πνεύματα σε προγράμματα εγκλεισμένα
Αμήχανα κεφάλια, δανεισμένα
Και κάποιος από πάνω μου φωνάζει:
«Εμείς φροντίζουμε για όλα, μη σε νοιάζει».
«Εδώ θα μπεις, εκεί θα βγεις», μου λένε
Προκρούστηδες με κόβουν και με καίνε
Και κάποιος από πάνω μου φωνάζει:
«Εμείς θα φτιάξουμε και σένα, μη σε νοιάζει»
Αμφισβητώ
Τα λόγια σας, τα μπράβο τις φοβέρες
Αμφισβητώ
Διδάγματα από ψευτοπατέρες
Αμφισβητώ
Τα στείρα, τα νεκρά σας τα σχολεία
Αμφισβητώ
Του νου σας τη φθαρμένη κιμωλία.
Εσείς δεν θα μου πείτε τι να κάνω
Εγώ ’μαι εγώ, δεν είμαι κανενός
Δεν θέλω απ’ τη «στοργή» σας να πεθάνω
Λεύτερος θέλω να ’μαι και ζωντανός
Το θέλω μου σαπίζει μαραμένο
Σκουριάζει το μυαλό μου σκλαβωμένο
Και κάποιος από πάνω μου φωνάζει:
«Εμείς σκεφτόμαστε για σένα, μη σε νοιάζει».
Το γέλιο μου αλλόκοτο και κρύο
Οι πόθοι μου αλυσσόδετο θηρίο
Και κάποιος από μέσα μου ουρλιάζει:
Σπάσε τη λαιμητόμο που με σφάζει
Φραγκφούρτη, Μάρτιος 1976
Αργύρης Ολοκτσίδης
