Le Monde: Καταδικασμένο σε αποτυχία κάθε πρόγραμμα που δεν βοηθάει την ανάπτυξη ...
«Αίμα, ιδρώτας και δάκρυα». Με την παραπάνω φράση ξεκινάει το σημερινό άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Le Monde, η οποία υπογραμμίζει πως «σε μια Ευρωζώνη που απειλείται με κατάρρευση, τα εύθραυστα και... υπερχρεωμένα κράτη - με επικεφαλής την Ιταλία και την Ελλάδα - φαίνεται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ακολουθούν οδυνηρά προγράμματα λιτότητας».
Το άρθρο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι είτε το θέλουν οι ηγέτες όμως είτε όχι, οι επενδυτές έχουν μια τρομερή δύναμη. Η παραμικρή ανησυχία για την κατάσταση της ιταλικής οικονομίας τους απομακρύνει από τα ιταλικά ομόλογα. Το αποτέλεσμα είναι να εκτοξεύεται το κόστος δανεισμού. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Τα χειρότερα σενάρια βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια. Κι ύστερα, το κύμα δυσπιστίας μπορεί να επεκταθεί στην Ισπανία, την Πορτογαλία και, γιατί όχι, τη Γαλλία.
«Πρέπει λοιπόν να δίνεται απόλυτη προτεραιότητα στη μείωση των ελλειμμάτων; Πολλοί οικονομολόγοι έχουν επιφυλάξεις. «Υπάρχει κίνδυνος να κατασκευάσουμε το τρίτο επεισόδιο της κρίσης», λέει ο οικονομολόγος Ντανιέλ Κοέν, καθηγητής στην Ecole normale superieure. Κατά την άποψή του, τα προγράμματα λιτότητας είναι αποτελεσματικά μόνο όταν εφαρμόζονται μεμονωμένα. Η χώρα υποφέρει, αλλά η ανταγωνιστικότητά της αυξάνεται και οι εξαγωγές της αυξάνονται. Αν όμως όλοι οι εταίροι ακολουθούν μια πολιτική λιτότητας, η άσκηση γίνεται αντιπαραγωγική», επισημαίνεται.
Η λύση; Σύμφωνα με τους ειδικούς, αποκλείεται να επιτραπεί η διόγκωση των ελλειμμάτων, καθώς κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πανικό στις αγορές. Πρέπει όμως οι δαπάνες που μειώνονται να είναι στοχευμένες, και το ίδιο να συμβαίνει με τους φόρους που αυξάνονται. Πρέπει επίσης να δίνεται περισσότερος χρόνος στα κράτη.
Ένας άλλος στόχος, σημειώνει η Μοντ, είναι να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν τις χώρες πιο ανταγωνιστικές. Αυτό απαιτεί όμως επενδύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα ή τις βιομηχανίες του μέλλοντος…
Είναι αλήθεια πως όταν το χρέος υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ, η οικονομία παθαίνει ασφυξία; «Αυτή η γενίκευση δεν είναι σοβαρή», απαντά ο Αλφρέδο Καλκάνιο, ένας από τους συντάκτες της φετινής έκθεσης της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το εμπόριο και την ανάπτυξη. «Το ιαπωνικό χρέος υπερέβη το 200% με επιτόκιο μηδέν και η Ιαπωνία πληρώνει λιγότερους τόκους από τη Βραζιλία, που το χρέος της αντιστοιχεί στο 60% του ΑΕΠ αλλά το επιτόκιό της είναι από τα πιο υψηλά στον κόσμο».
«Σύμφωνα με τον Καλκάνιο, η πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που υπαγορεύει το ΔΝΤ στηρίζεται σε μια λανθασμένη διάγνωση. Το Ταμείο έκρινε ότι η παγκόσμια οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει και άρα ήταν καιρός να δοθούν διαβεβαιώσεις στις αγορές που ανησυχούσαν για το συσσωρευμένο χρέος. Στην πραγματικότητα, ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει αρχίσει να ανακάμπτει, καθώς η ανεργία είναι υψηλή και η αγοραστική δύναμη είναι στάσιμη. Δεν έπρεπε λοιπόν οι τράπεζες να μειώσουν τον δανεισμό. Κάτι τέτοιο πνίγει τη ζήτηση και την ανάπτυξη. «Κάθε πρόγραμμα που δεν βοηθά την ανάπτυξη της Ελλάδας είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Δεν φρενάρεις πάνω σε ένα λεπτό στρώμα πάγου», καταλήγει.
voria.gr
Το άρθρο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι είτε το θέλουν οι ηγέτες όμως είτε όχι, οι επενδυτές έχουν μια τρομερή δύναμη. Η παραμικρή ανησυχία για την κατάσταση της ιταλικής οικονομίας τους απομακρύνει από τα ιταλικά ομόλογα. Το αποτέλεσμα είναι να εκτοξεύεται το κόστος δανεισμού. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Τα χειρότερα σενάρια βγαίνουν ξανά στην επιφάνεια. Κι ύστερα, το κύμα δυσπιστίας μπορεί να επεκταθεί στην Ισπανία, την Πορτογαλία και, γιατί όχι, τη Γαλλία.
«Πρέπει λοιπόν να δίνεται απόλυτη προτεραιότητα στη μείωση των ελλειμμάτων; Πολλοί οικονομολόγοι έχουν επιφυλάξεις. «Υπάρχει κίνδυνος να κατασκευάσουμε το τρίτο επεισόδιο της κρίσης», λέει ο οικονομολόγος Ντανιέλ Κοέν, καθηγητής στην Ecole normale superieure. Κατά την άποψή του, τα προγράμματα λιτότητας είναι αποτελεσματικά μόνο όταν εφαρμόζονται μεμονωμένα. Η χώρα υποφέρει, αλλά η ανταγωνιστικότητά της αυξάνεται και οι εξαγωγές της αυξάνονται. Αν όμως όλοι οι εταίροι ακολουθούν μια πολιτική λιτότητας, η άσκηση γίνεται αντιπαραγωγική», επισημαίνεται.
Η λύση; Σύμφωνα με τους ειδικούς, αποκλείεται να επιτραπεί η διόγκωση των ελλειμμάτων, καθώς κάτι τέτοιο θα προκαλούσε πανικό στις αγορές. Πρέπει όμως οι δαπάνες που μειώνονται να είναι στοχευμένες, και το ίδιο να συμβαίνει με τους φόρους που αυξάνονται. Πρέπει επίσης να δίνεται περισσότερος χρόνος στα κράτη.
Ένας άλλος στόχος, σημειώνει η Μοντ, είναι να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν τις χώρες πιο ανταγωνιστικές. Αυτό απαιτεί όμως επενδύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα ή τις βιομηχανίες του μέλλοντος…
Είναι αλήθεια πως όταν το χρέος υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ, η οικονομία παθαίνει ασφυξία; «Αυτή η γενίκευση δεν είναι σοβαρή», απαντά ο Αλφρέδο Καλκάνιο, ένας από τους συντάκτες της φετινής έκθεσης της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το εμπόριο και την ανάπτυξη. «Το ιαπωνικό χρέος υπερέβη το 200% με επιτόκιο μηδέν και η Ιαπωνία πληρώνει λιγότερους τόκους από τη Βραζιλία, που το χρέος της αντιστοιχεί στο 60% του ΑΕΠ αλλά το επιτόκιό της είναι από τα πιο υψηλά στον κόσμο».
«Σύμφωνα με τον Καλκάνιο, η πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας που υπαγορεύει το ΔΝΤ στηρίζεται σε μια λανθασμένη διάγνωση. Το Ταμείο έκρινε ότι η παγκόσμια οικονομία είχε αρχίσει να ανακάμπτει και άρα ήταν καιρός να δοθούν διαβεβαιώσεις στις αγορές που ανησυχούσαν για το συσσωρευμένο χρέος. Στην πραγματικότητα, ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει αρχίσει να ανακάμπτει, καθώς η ανεργία είναι υψηλή και η αγοραστική δύναμη είναι στάσιμη. Δεν έπρεπε λοιπόν οι τράπεζες να μειώσουν τον δανεισμό. Κάτι τέτοιο πνίγει τη ζήτηση και την ανάπτυξη. «Κάθε πρόγραμμα που δεν βοηθά την ανάπτυξη της Ελλάδας είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Δεν φρενάρεις πάνω σε ένα λεπτό στρώμα πάγου», καταλήγει.
voria.gr
