Χίλιοι περίπου καλεσμένοι περίμεναν τη νύφη να γυρίσει, όμως εκείνη το ’σκασε, κάνοντας τον βιρτουόζο κλαρινετίστα της ορχήστρας να παίζει αντί για το «πάνω κει στην αετοράχη…. ή το που είσαι Θανάση (ο Θανάσης ήταν εκεί)», το «που ’ναι η νύφη, που είναι η νύφη;…», με τους συγγενείς να μην πιστεύουν αυτό που τους συνέβη.
Το πανέμορφο ζευγαράκι είχε μόλις ανταλλάξει στην εκκλησία όρκους αιώνιας πίστης και στη συνέχεια έφυγε για το κέντρο όπου θα γινόταν τρικούβερτο γλέντι, σε κάποιο ηπειρώτικο καμποχώρι. Περισσότεροι από χίλιοι οι καλεσμένοι…
Η νύφη είχε αρχίσει να λικνίζεται σε ένα τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη με το γαμπρό κοντά της, ένα τραγούδι όμως που δεν τέλειωσε ποτέ. Για άγνωστους λόγους το όμορφο κορίτσι εγκατέλειψε το χορό και, βγάζοντας τα παπούτσια του, έτρεξε κλαίγοντας, προς την έξοδο του κέντρου. Από πίσω έτρεξε και η μαμά της για να την πείσει να γυρίσει για να μη γελάει ο κόσμος. Ο γαμπρός, βλέποντας ότι η νύφη πάει να τον χορέψει στο ταψί και μην μπορώντας να κάνει αλλιώς, κράτησε μόνος του στο χορό τους συγγενείς στα λεβέντικα τσάμικα, κάνοντας τον αδιάφορο.
«Α, την παλιομουρτζούφλα, του την έκανε!»φαίνεται να ψέλλισε ένας εκ των συγγενών του γαμπρού, μα πριν αλέκτωρ φωνήσαι και μόλις ο γαμπρός είχε ολοκληρώσει τον κύκλο στις παρέες για τις ευχές, να σου και η νύφη με τη μαμά της.
Ακόμα και μουτρωμένο, το κορίτσι έδειχνε πανέμορφο, είπαν οι καλεσμένοι, βλέποντάς το να γυρίζει εκείνο με τη σειρά του στα τραπέζια για τις ευχές.
Μα λίγο πριν από τις δύο η νύφη το ’σκασε για τα καλά, αφήνοντας τους καλεσμένους να τρώνε μόνοι τους την τούρτα και να χορεύουν μέχρι πρωίας.
«Μια βραδιά ήταν, δική της βραδιά, δεν μπορούσε να κρατήσει τα νεύρα της» μονολογούσαν οι συγγενείς.
Κανείς ωστόσο δεν μπήκε στον κόπο να ρωτήσει αν είχε κάνει κάτι ο εξίσου γοητευτικός γαμπρός…
