Συναδέλφισσες- Συνάδελφοι.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
νέοι και νέες.
Η σημερινή απεργία, και η δική σας μαζική παρουσία στην απεργιακή συγκέντρωση, είναι θανάσιμη μαχαιριά στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, στην πολιτική του κεφαλαίου, της Ε.Ε. του Δ.Ν.Τ.
Τα μηνύματα από όλη την Ελλάδα για τη συμμετοχή, συγκλείνουν σε νούμερο που ξεπερνάει το 90%. Όλη η Ελλάδα του μόχθου είναι στο πόδι. Εργάτες, μικροί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, όλοι όσοι ιδρώνουν και ματώνουν, για να παραχθεί ο πλούτος της χώρας, που μας τον κλέβει μια χούφτα καπιταλιστές, υψώνουν σήμερα το ανάστημά τους.
Για να φανεί το μέγεθος του λαού, για να πάρουν ισχυρό μήνυμα ντόπιοι και ξένοι δυνάστες.
Σήμερα η φωνή μας γίνεται πιο δυνατή. .. Το μήνυμά μας γίνεται πιο δυνατό. Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία μας λέξη.
Η σημερινή μέρα μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ιστορικό σταθμό και νέα αφετηρία για το συνδικαλιστικό και γενικότερα για το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας.
Σήμερα μπαίνουμε σε μια άλλη εποχή. Στην εποχή της οργανωμένης λαϊκής αντεπίθεσης, στην εποχή της ρήξης και της ανατροπής.
Κι αν ακόμα, αύριο, ψηφιστεί από την καλπονοθευτική πλειοψηφία της βουλής, το πολυνομοσχέδιο, που φιλοδοξεί να μας βάλει όλους στο γύψο για τις επόμενες δεκαετίες, η ακύρωσή του στη συνείδηση του λαού έχει πλέον κριθεί.
Σήμερα μιλάει ο λαός. Σήμερα ο λαός ψηφίζει στους δρόμους και τις πλατείες.
Καμιά θυσία για τη πλουτοκρατία. Καμιά υποταγή – καμιά υπακοή στους αντιλαϊκούς νόμους του αστικού κοινοβουλίου, που δεν έχουν την λαϊκή αποδοχή. Τους ακυρώνουμε στην πράξη με τον οργανωμένο- μαζικό – λαϊκό αγώνα.
Η ανυπακοή στους νόμους που καταστρέφουν τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας δεν είναι απλά δικαίωμα….Είναι καθήκον…..
Συναδέλφισσες- συνάδελφοι
Εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , έχει εξαπολύσει την πιο σφοδρή, από τη μεταπολίτευση και μετά, επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους.
Συνεργάτες σε αυτή την επίθεση έχει το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης (ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ) ,τους διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου, (Ε.Ε., Δ.Ν.Τ.) τα μεγάλα Μ.Μ.Ε. και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Ψήφισαν μια σειρά νόμους και διατάγματα με τα οποία:
Μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις, αύξησαν την άμεση και έμμεση φορολογία, αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, επέβαλαν «διόδια» στους δρόμους, στα νοσοκομεία, στους παιδικούς σταθμούς, στα σχολεία, σε κάθε κοινωνική υπηρεσία, Κατάργησαν εργατικά-λαϊκά δικαιώματα, που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα από τις προηγούμενες γενιές, όπως τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το οκτάωρο, τη μονιμότητα στο δημόσιο.
Μαζί με αυτά καταργούν ή συγχωνεύουν μια σειρά υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα, όπως σχολεία και νοσοκομεία, και σχεδιάζουν τη μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο κατά 200,000 μέχρι το 2013, με άμεση απόλυση ή δια της εφεδρείας.
Ό,τι έχει απομείνει δημόσιο, που εξυπηρετεί λαϊκές ανάγκες, από τη μια μεριά συκοφαντείται στο λαό σαν σπάταλο, αντιπαραγωγικό και επιζήμιο και από την άλλη το προωθούν για ξεπούλημα στα γεράκια του καπιταλισμού, μέσω των λεγόμενων «ιδιωτικοποιήσεων».
Βγάζουν στο σφυρί την δημόσια περιουσία όπως, αεροδρόμια, λιμάνια, βουνά, δάση, δρόμους, παραλίες.
Ταυτίζουν την Ελλάδα με τα συμφέροντα των καπιταλιστών και μας λένε ότι όλα αυτά τα κάνουν για να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία. . Και όλοι πια έχουμε καταλάβει ότι αυτούς που πραγματικά θέλουν να σώσουν, είναι οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, με λίγα λόγια η πλουτοκρατία και το εκμεταλλευτικό της σύστημα.
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι, συναγωνιστές και συναγωνίστριες.
Τις τραγικές συνέπειες της προσχεδιασμένης λαϊκής χρεοκοπίας τις ζούμε όλοι, άλλος σε μικρότερο και άλλος σε μεγαλύτερο βαθμό.
Από τα ίδια τα πράγματα μπαίνει επιτακτικά το ερώτημα της πρότασης διεξόδου.
Τι πρέπει να κάνουμε; Πώς πρέπει να αντιδράσουμε για να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση;
Στο παραπάνω ερώτημα, μία είναι η απάντηση:
Ανασυγκρότηση και οργάνωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Απομόνωση του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού και δυνάμωμα του ΠΑΜΕ. Κοινωνική συμμαχία, και κοινοί αγώνες με τη φτωχή και μεσαία αγροτιά και τους μικρούς εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους, που στενάζουν από το βάρος της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.
Δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος, ώστε να μπορεί να αντιστέκεται και να ανατρέπει αντιλαϊκές πολιτικές.
Ανατροπή της κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, και όποια κυβέρνηση κι αν την αντικαταστήσει να είναι αδύναμη μπροστά στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Αυτός είναι ο δρόμος. Αυτή είναι και η προοπτική που ανοίγεται σήμερα με τις μεγαλειώδεις λαϊκές κινητοποιήσεις.
Έτσι θα βάλουμε τις βάσεις για πιο μεγάλα βήματα.
Να ανοίξουμε ένα παράθυρο στο μέλλον.
Για να πάρει ο λαός τη ζωή του στα δικά του χέρια.
Με τη δική του λαϊκή εξουσία να χτίσει την κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση. Την κοινωνία που τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν σε όλους και όχι σε λίγους καπιταλιστές.
Που η οικονομία θα λειτουργεί, κάτω από λαϊκό έλεγχο, με σκοπό την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι τη συσσώρευση καπιταλιστικού κέρδους.
Την κοινωνία, που δεν θα διώχνει τα παιδιά της στη μετανάστευση, ούτε στην ανεργία αλλά το δικαίωμα στη δουλειά θα είναι για όλους κατοχυρωμένο.
Που τα συστήματα υγείας και παιδείας θα είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν για όλο το λαό.
Που ο κάθε γονιός δεν θα έχει το άγχος πώς να σπουδάσει το παιδί του, πώς θα πληρώσει το νοίκι του, τα βιβλία, τους δασκάλους, τη διατροφή, το χαρτζιλίκι.
Που η αρρώστια δεν θα είναι εφιάλτης, γιατί τα φάρμακα, οι εξετάσεις και η περίθαλψη θα είναι δωρεάν για όλους.
Την κοινωνία που θα έχει εξασφαλισμένα για όλους, τα δικαιώματα στον ελεύθερο χρόνο, στις ετήσιες διακοπές, στην πρόσβαση στα αγαθά του πολιτισμού.
Που μια σειρά υπηρεσίες και αγαθά θα είναι φθηνά και προσιτά σε όλους όπως φως-νερό-τηλέφωνο-συγκοινωνίες-είδη ένδυσης-υπόδησης και διατροφής.
Για να μπορούμε να ζούμε σαν άνθρωποι με σιγουριά, και ηρεμία στη ζωή μας.
Είναι πολλοί αυτοί, που δεν πιστεύουν ότι στις σημερινές συνθήκες μπορούμε να πετύχουμε όλα τα παραπάνω. Τους απαντάμε:
Όχι μόνο μπορούμε, αλλά αργά ή γρήγορα αυτό το δρόμο θα επιλέξουμε.
Γιατί ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι ο δρόμος της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης των πολλών για να μπορούν οι λίγοι να ζουν στη χλιδή και να συσσωρεύουν πλούτο. Κι όσο πιο γρήγορα επιλέξουμε αυτό το δρόμο, τόσο καλύτερα για όλους.
Μπορούμε με μια άλλη κυβέρνηση. Με μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας.
Με μια Λαϊκή Εξουσία, των εργατών και όλων των καταπιεζόμενων στρωμάτων, που δεν θα υποκύψει στην εσωτερική και διεθνή αντίδραση, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Που θα ακυρώσει όλα τα μέτρα του εγχώριου κεφαλαίου και θα αντιμετωπίσει όλες τις αντιλαϊκές συμφωνίες που έχουν υπογράψει, οι μέχρι τώρα αστικές κυβερνήσεις.
Που θα διαγράψει μονομερώς το ασήκωτο για τη χώρα χρέος που δημιούργησε η πλουτοκρατία
Που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις.
Που σε πείσμα όσων μιλούν για δήθεν «απομονωμένη», «μικρή» και «μόνη» Ελλάδα, θα διαλύσει όλους τους παλιούς και σύγχρονους μύθους περί «ψωροκώσταινας» και θα προωθεί διακρατικές - εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, για αξιοποίηση τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο όφελος και συμφέρον.
Μπορούμε γιατί η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής, των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και σημαντικό επίπεδο ανάπτυξης σύγχρονης τεχνολογίας.
Μπορούμε γιατί η Ελλάδα διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση, καθώς και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.
Γιατί η Ελλάδα διαθέτει αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι σημαντικό πλεονέκτημα για την παραγωγική βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.
Γιατί η Ελλάδα έχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές ανάγκες, αλλά και για το εξωτερικό εμπόριο.
Γιατί η Ελλάδα διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.
Έχουμε επομένως, όλες τις δυνατότητες να βγούμε από το «μονόδρομο» της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της ανέχειας.
Να γιατί είναι ρεαλιστική η πρόταση για κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στους τομείς της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του ορυκτού πλούτου, των ορυχείων, της βιομηχανίας, των μεταφορών, της ύδρευσης, του τραπεζικού συστήματος, του εξωτερικού εμπορίου, της λαϊκής στέγης, της έρευνας.
Να γιατί χρειάζεται και απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, καθολικό, ενιαίο, δωρεάν σύστημα Εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης.
Να γιατί χρειάζεται ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρομεσαίας αγροτιάς και των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή.
Να γιατί τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας της λαϊκής οικονομίας πρέπει να ενταχθούν σε έναν κεντρικό πανεθνικό οικονομικό σχεδιασμό, ταυτόχρονα με τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.
Να γιατί, τελικά, η Λαϊκή Εξουσία είναι το ώριμο τέκνο της ανάγκης.
Σε αυτό τον αγώνα καλούμε όλους τους εργαζόμενους, όλα τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έστω κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας.
Να αποδυναμώσει ο κυβερνητικός – εργοδοτικός συνδικαλισμός, του ρουσφετιού, του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης στο καπιταλιστικό σύστημα, του ξεπουλήματος των εργατικών αγώνων, της δυσφήμησης τελικά του συνδικαλιστικού κινήματος.
Να δυναμώσουμε το ΠΑΜΕ
Να οργανωθούμε ακόμα περισσότερο, στα σωματεία μας και στις λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές και τις συνοικίες.
Για να ανοίξει ο δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Κι αυτό το μέλλον δεν θα είναι πολύ μακριά. Από μας εξαρτάται. Είναι στο χέρι μας.
Στον πόλεμο τους, απαντάμε με πόλεμο.
Ο λαός έχει τη δύναμη, παλεύει και θα νικήσει.
