Πινελιές ...
Του Δημήτρη Μητρόπουλου.
ΚΟΥΙΖ για φερέλπιδες δημοσιογράφους και ερασιτέχνες της πολιτικής ανάλυσης: ποια ήταν η είδηση του Σαββατοκύριακου;
ΑΣ αρχίσουμε από τα εύκολα. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είπε τίποτε που δεν ξέραμε στο Αγιον Ορος. Η διαπραγματευτική επαφή του Ευάγγελου Βενιζέλου με Τόμσεν και Σία μάς κόστισε μερικά δισ. ευρώ ακόμη - αλλά κι αυτό το ξέραμε. Μέρκελ και Σαρκοζί δεν ...
έβγαλαν είδηση στην κυριακάτικη συνάντησή τους. Ή μάλλον είπαν ξανά ότι θα κάνουν ό,τι πρέπει για να σωθεί το ευρώ. Κι αυτό το ξέραμε - αλλά μέχρι στιγμής δεν το βλέπουμε να γίνεται. Ή μάλλον βλέπουμε να γίνεται το ανάποδο.
ΣΤΗΝ πραγματικότητα, οι ειδήσεις του Σαββατοκύριακου είναι δύο. Προέρχονται από τη Γαλλία και την Ιταλία. Στη Γαλλία, πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν στις προκριματικές εκλογές των Σοσιαλιστών για το ποιος θα είναι αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί το 2012. Εδώ η είδηση είναι ποιος ήρθε τρίτος. Είναι ο Αρνό Μοντεμπούρ. Το σημαντικό δεν είναι ότι έχει εμφάνιση ζεν πρεμιέ. Αλλά ότι έκανε καμπάνια με αίτημα την «demondialisation». Ελληνιστί, την απο-παγκοσμιοποίηση.
ΕΧΟΝΤΑΣ λάβει 17%, ο Μοντεμπούρ είναι ρυθμιστής του δεύτερου γύρου μεταξύ του κεντροαριστερού Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ήρθε πρώτος και της παλαιοσοσιαλίστριας Μαρτίν Ομπρί. Οι καλογραμμένες αναλύσεις πέφτουν βροχή στον γαλλικό Τύπο. Πέρα όμως από το χαρισματικό στοιχείο και το καλό σκορ του Μοντεμπούρ στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή πέριξ της Βουργουνδίας, όθεν εκλέγεται βουλευτής, προκύπτει σαφώς ένα «ιδεολογικό στίγμα» στις ψήφους που αυτός προσείλκυσε. Η πρώτη Κυριακή είναι αυτή που οι ψηφοφόροι δίνουν μηνύματα. Είναι σαφές ότι ένα κομμάτι των Σοσιαλιστών θέλει να πάει πιο αριστερά κι αρχίζει να αισθάνεται την παγκοσμιοποίηση ως απειλή. Λογικό. Από τη μια είναι οι τραπεζίτες τους οποίους αιωνίως ξεχρεώνουν τα κράτη - δηλαδή ο φορολογούμενος. Από την άλλη, οι Κινέζοι που μαζί με τα προϊόντα τους εξάγουν στη Δύση και ανεργία. Βλέπετε, οι δουλειές μεταναστεύουν ανατολικά, σε εργοστάσια με φθηνότερο κόστος παραγωγής.
Η περίπτωση Μοντεμπούρ θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι κλείνει ο κύκλος του φλερτ σοσιαλιστών, σοσιαλδημοκρατών και κεντροαριστερών με την οικονομία της αγοράς. Είναι οι περιπτώσεις Κλίντον, Μπλερ, Μπράουν και Σρέντερ. Αραγε ανατέλλει και πάλι η Αριστερά με κεφαλαίο Α; Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική υπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - ας μην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Η δεύτερη είδηση έρχεται από την Ιταλία. Ο υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι έριξε μπηχτές για τον άξονα - λέξη φορτισμένη πολιτικά - Γαλλίας - Γερμανίας που δεν μπορεί να κάνει το παιχνίδι στην ευρωζώνη. Ανεπίσημες πληροφορίες επιμένουν ότι η Ρώμη έχει δώσει μηνύματα ότι δεν θα τη χαλούσε η επιστροφή στη λιρέτα, αν αντίτιμο της συμμετοχής στο ευρώ είναι η λιτότητα χωρίς τέλος με χλιαρή υποστήριξη από την ΕΚΤ και, κυρίως, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τα ομόλογα και το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας.
ΔΥΟ πινελιές - μια κόκκινη, μια πράσινη - σ' έναν ευρωπαϊκό πίνακα που εκπέμπει την ανησυχία του εξπρεσιονισμού. ..
ΚΟΥΙΖ για φερέλπιδες δημοσιογράφους και ερασιτέχνες της πολιτικής ανάλυσης: ποια ήταν η είδηση του Σαββατοκύριακου;
ΑΣ αρχίσουμε από τα εύκολα. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είπε τίποτε που δεν ξέραμε στο Αγιον Ορος. Η διαπραγματευτική επαφή του Ευάγγελου Βενιζέλου με Τόμσεν και Σία μάς κόστισε μερικά δισ. ευρώ ακόμη - αλλά κι αυτό το ξέραμε. Μέρκελ και Σαρκοζί δεν ...
έβγαλαν είδηση στην κυριακάτικη συνάντησή τους. Ή μάλλον είπαν ξανά ότι θα κάνουν ό,τι πρέπει για να σωθεί το ευρώ. Κι αυτό το ξέραμε - αλλά μέχρι στιγμής δεν το βλέπουμε να γίνεται. Ή μάλλον βλέπουμε να γίνεται το ανάποδο.
ΣΤΗΝ πραγματικότητα, οι ειδήσεις του Σαββατοκύριακου είναι δύο. Προέρχονται από τη Γαλλία και την Ιταλία. Στη Γαλλία, πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν στις προκριματικές εκλογές των Σοσιαλιστών για το ποιος θα είναι αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί το 2012. Εδώ η είδηση είναι ποιος ήρθε τρίτος. Είναι ο Αρνό Μοντεμπούρ. Το σημαντικό δεν είναι ότι έχει εμφάνιση ζεν πρεμιέ. Αλλά ότι έκανε καμπάνια με αίτημα την «demondialisation». Ελληνιστί, την απο-παγκοσμιοποίηση.
ΕΧΟΝΤΑΣ λάβει 17%, ο Μοντεμπούρ είναι ρυθμιστής του δεύτερου γύρου μεταξύ του κεντροαριστερού Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ήρθε πρώτος και της παλαιοσοσιαλίστριας Μαρτίν Ομπρί. Οι καλογραμμένες αναλύσεις πέφτουν βροχή στον γαλλικό Τύπο. Πέρα όμως από το χαρισματικό στοιχείο και το καλό σκορ του Μοντεμπούρ στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή πέριξ της Βουργουνδίας, όθεν εκλέγεται βουλευτής, προκύπτει σαφώς ένα «ιδεολογικό στίγμα» στις ψήφους που αυτός προσείλκυσε. Η πρώτη Κυριακή είναι αυτή που οι ψηφοφόροι δίνουν μηνύματα. Είναι σαφές ότι ένα κομμάτι των Σοσιαλιστών θέλει να πάει πιο αριστερά κι αρχίζει να αισθάνεται την παγκοσμιοποίηση ως απειλή. Λογικό. Από τη μια είναι οι τραπεζίτες τους οποίους αιωνίως ξεχρεώνουν τα κράτη - δηλαδή ο φορολογούμενος. Από την άλλη, οι Κινέζοι που μαζί με τα προϊόντα τους εξάγουν στη Δύση και ανεργία. Βλέπετε, οι δουλειές μεταναστεύουν ανατολικά, σε εργοστάσια με φθηνότερο κόστος παραγωγής.
Η περίπτωση Μοντεμπούρ θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι κλείνει ο κύκλος του φλερτ σοσιαλιστών, σοσιαλδημοκρατών και κεντροαριστερών με την οικονομία της αγοράς. Είναι οι περιπτώσεις Κλίντον, Μπλερ, Μπράουν και Σρέντερ. Αραγε ανατέλλει και πάλι η Αριστερά με κεφαλαίο Α; Είναι μια ενδιαφέρουσα πολιτική υπόθεση εργασίας σε μια Ευρώπη που ταλανίζεται από φυγόκεντρες δυνάμεις - ας μην ξεχνάμε την άνοδο της άκρας Δεξιάς.
Η δεύτερη είδηση έρχεται από την Ιταλία. Ο υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι έριξε μπηχτές για τον άξονα - λέξη φορτισμένη πολιτικά - Γαλλίας - Γερμανίας που δεν μπορεί να κάνει το παιχνίδι στην ευρωζώνη. Ανεπίσημες πληροφορίες επιμένουν ότι η Ρώμη έχει δώσει μηνύματα ότι δεν θα τη χαλούσε η επιστροφή στη λιρέτα, αν αντίτιμο της συμμετοχής στο ευρώ είναι η λιτότητα χωρίς τέλος με χλιαρή υποστήριξη από την ΕΚΤ και, κυρίως, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τα ομόλογα και το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας.
ΔΥΟ πινελιές - μια κόκκινη, μια πράσινη - σ' έναν ευρωπαϊκό πίνακα που εκπέμπει την ανησυχία του εξπρεσιονισμού. ..
