απόσπασμα από τη 2Η Ποιητική Συλλογή ¨ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ¨
του Αγγελου Αγγελίδη (Αιγίνιο)
σιωπή στημένη δυνατά για τελειωμό,
σε μπράτσα που τις πέτρες μας της γης
τις έριχναν σα σκόνη γύρω-γύρω,
ήρθε η ώρα να φανείς ανθρώπινη κι εσύ
με πνεύμα αδαμάντινο κι αλύγιστο στο χρόνο
κατάφερες να στείλεις μακριά χίλια σημάδια
κι ήρθαν σε μένα ως το κρόταφο κοντά
σαν κάποιου γίγαντα καμαρωτού τιτάνιου
με επικίνδυνη γλυκύτητα βαθιά
αυτά τα απαλά σου χάδια
και τότε ξύπνησαν οι σκέψεις μου
σαν τις τρελές φωτιές
χορούς χιλιόκυκλους και τιναχτούς να στήνουν
ακόμη και σε πλατείες άδειες
και τότε οι αντιλήψεις μου απλώθηκαν
νέες κεραίες διψασμένες να σε βρουν
άνθρωπε παντοδύναμε και πεισματάρη
σα κουρντισμένο πρόγραμμα αντίστασης σε τέλεια μηχανή
με πόθους γέμισες κι εγωισμό τις εισπνοές μας
και τα πνευμόνια σήμερα πριν το μοιραίο τελειωμό
ανέβασαν ανάστασης παλμούς
