Ομως εκτός από τον επικίνδυνο για τη χώρα ρόλο που παίζουν στο προσκήνιο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, υπάρχουν κι άλλα πρόσωπα που από το παρασκήνιο -και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- λειτουργούν ως κανονικοί συνεργάτες του Δ΄ Ράιχ...
Δύο αποκαλυπτικά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών φωτίζουν μάλιστα τη δράση τους, η οποία προκαλεί οργή, διότι δημιουργεί συνειρμούς με άλλες εποχές, όταν οι καταδότες στρέφονταν...
κατά της πατρίδας προκειμένου να είναι αρεστοί στους κατακτητές.
Σε ένα εκτενές πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ του με τον τίτλο «Οι ρουφιάνοι της τρόικας», το «Ποντίκι» αναφέρεται σε πολιτικούς, επιχειρηματίες και μέσα ενημέρωσης «που προσφέρουν γην και ύδωρ» και «παζαρεύουν το πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας». Και η «Αξία», στο προχθεσινό της φύλλο, γίνεται πιο συγκεκριμένη, κάνοντας λόγο για «5 ρουφιάνους», τους οποίους χαρακτηρίζει «εραστές της Νέας Εξουσίας που αποκαλούν τον λαό “τεμπέλη”».
Γι’ αυτούς τους πέντε, η εφημερίδα γράφει ότι καταρχάς είναι «η γυναίκα» που «σχετίζεται άμεσα με την πολιτική». Δεύτερος, ο δημοσιογράφος - σχολιαστής καναλιού, ο οποίος «είναι ενίοτε “χολερικός” και σε αρκετές περιπτώσεις συγκρουσιακός, ενώ έχει έρθει κατά το παρελθόν σε σφοδρή αντιπαράθεση με άλλο συγκρότημα». Τρίτος, «ο βιομήχανος της... όπερας», τον οποίο «δεν άφησε η μάνα του να διοικήσει τις επιχειρήσεις» και «ένα ολόκληρο νησί πληρώνει με βαρύ τίμημα τις περιβαλλοντικές παρενέργειες των επιχειρήσεών του». Τέταρτος, ο αποκαλούμενος «Κόπερφιλντ», διότι «κάποτε κατάφερε να “εξαφανίσει” μια τράπεζα», ενώ τώρα «έχει κολλήσει στο ΠΑΣΟΚ ως τεχνοκράτης και προσπαθεί να κερδίσει μια υπουργική ή τραπεζική θέση». Και τέλος, «ο ξεπερασμένος πολιτικός, προφήτης εκ των υστέρων, που στηρίζεται σε εκδοτικά συγκροτήματα» και τον οποίο «αν τον είχαμε ακούσει, οι ΔΕΚΟ θα είχαν ξεπουληθεί εδώ και δεκαετίες».
Αυτοί, ως τακτικοί συνδαιτυμόνες σε πανάκριβα εστιατόρια στο Ψυχικό και στα βόρεια προάστια του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Αθήνα Μπομπ Τράα και των υπόλοιπων τοποτηρητών της τρόικας, εμφανίζονται πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες και τις συμβουλές τους «με το πολιτικό ή άλλο... αζημίωτο, ενδεχομένως» κατά το «Ποντίκι». Αλλοι υπερθεματίζουν περί ταχύτερης εκποίησης του δημόσιου πλούτου, άλλοι προσφέρουν τη μιντιακή τους δυναμική για την εκλαΐκευση των θέσεων του ΔΝΤ και άλλοι υποβάλλουν πολιτικά διαπιστευτήρια για «οικουμενικές» ή «τεχνοκρατικές» λύσεις.
Ασχετα, πάντως, από τα δημοσιεύματα και τα πιθανά πρόσωπα τα οποία «φωτογραφίζουν», είναι κοινό μυστικό ότι ένα τμήμα της πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής ελίτ υπερασπίζεται ακόμη και σήμερα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τις αδιέξοδες μνημονιακές επιλογές. Για παράδειγμα, η Ντόρα Μπακογιάννη όχι μόνο ψήφισε το Μνημόνιο και σχεδόν όλα τα μέτρα που το συνόδευσαν, αλλά και πρωταγωνιστεί, τώρα που καταρρέει ο Γ. Παπανδρέου, στις προσπάθειες για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», ώστε να ξαναβρεί ρόλο η ίδια και να συνεχίσουν να κυριαρχούν οι δάνειες δυνάμεις. Από τον χώρο της πολιτικής, επίσης, προκαλεί ενδιαφέρον ο ζήλος με τον οποίο υπερασπίζεται τους δανειστές ο Στέφανος Μάνος, μολονότι η ελληνική κοινωνία τον έχει απομονώσει εδώ και πολλά χρόνια και τον έχει στείλει στη «σύνταξη». Ανάλογα κινείται και ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος, μολονότι δεν καταγράφηκε ως ιδιαίτερα επιτυχής ούτε η δική του πορεία στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, στην προεδρία του ΣΕΒ αλλά και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, επικεφαλής της οποίας τοποθετήθηκε στη συνέχεια.
Τις ίδιες επιλογές συνεχίζει να στηρίζει και ο διοικητής (επί Σημίτη) της Εμπορικής Τράπεζας Γ. Στουρνάρας που, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ σήμερα, έχει μεταβληθεί σε σκληρό θεωρητικό της τρόικας. Τέλος, αρκετοί υπάρχουν και στα μέσα ενημέρωσης, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον δημοσιογράφο του Σκάι Μπάμπη Παπαδημητρίου, ο οποίος δεν κρύβει τα αισθήματα λατρείας του για την τρόικα.
