Απέτυχε η προσπάθεια του ομογενή Ευάγγελου Γούση να ανατραπεί η καταδικαστική απόφαση σε βάρος του και έτσι θα πρέπει να περάσει τουλάχιστον άλλα 27 χρόνια στη φυλακή.
Το 2039 θα έχει πλέον δικαίωμα να υποβάλει αίτημα για αποφυλάκιση ο 43χρονος σήμερα Γούσης ο οποίος είχε βρεθεί ένοχος για την εκτέλεση του «νονού» της Λούις Μοράν, κατά τη διάρκεια του «πολέμου των συμμοριών» που συγκλόνισε την πόλη. Ο Γούσης καταδικάστηκε σε ισόβια με την υποχρέωση να παραμείνει 30 χρόνια στη φυλακή.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι αθώος. Η καταδίκη του οφείλεται στη μαρτυρία οδηγού που τον μετέφερε μακριά από τον τόπο του εγκλήματος και ο οποίος συνεργάστηκε με την αστυνομία.
Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίχθηκαν στο δικαστήριο, ο Γούσης πληρώθηκε για την εκτέλεση.
Αναφέρθηκε ότι τα χρήματα προήλθαν από δυο βαρόνους των ναρκωτικών, τον Καρλ Ουίλιαμς που δολοφονήθηκε στην φυλακή και τον Τόνι Μόκμπελ, ο οποίος αν και κατηγορήθηκε για τον συγκεκριμένο φόνο, αθωώθηκε.
Την ημέρα του φόνου του Μοράν, υποστηρίχθηκε ότι ο Γούσης, φορούσε κουκούλα και μπήκε μέσα στο κλαμπ, όπου κυνήγησε και σκότωσε το θύμα.
Οι δικηγόροι του Γούση υπέβαλαν έφεση για αναθεώρηση της καταδίκης του αλλά αυτή απορρίφθηκε.
Ο Γούσης είχε καταδικαστεί και για τον φόνο ενός άλλου μέλους του υποκόσμου της Μελβούρνης, του Λούις Κέϊν.
Λεπτομέρειες της ζωής του Γούση αναφέρθηκαν, όταν έγινε η δίκη του.
Το 1988 επρόκειτο να εκπροσωπήσει την Αυστραλία στους Ολυμπιακούς της Σεούλ. Τότε, περίπου, έμπλεξε με τα ναρκωτικά και τον υπόκοσμο που τον έστειλαν στη φυλακή.
Οι φόνοι του Γούση συμπεριλαμβάνονται στις «απώλειες» του θλιβερού απολογισμού του «πολέμου των συμμοριών» που συγκλόνισε τη Μελβούρνη και άφησε πάνω από τριάντα νεκρούς και ανάμεσά τους τουλάχιστον 4 Έλληνες, πολλούς τραυματίες, αρκετούς στη φυλακή και αρκετές κατεστραμμένες ζωές.
Κορυφαίος «πρωταγωνιστής» ήταν ο ομογενής, Ανδρέας Βενιαμίν, ο οποίος, επίσης έπεσε θύμα φόνου και ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Μελβούρνης.
Ο Βενιαμίν εθεωρείτο ένας από τους καλύτερους πληρωμένους δολοφόνους, με ταρίφα 100.000 δολαρίων για κάθε φόνο, ενώ η αστυνομία τον θεωρούσε ένοχο για τουλάχιστον 7 δολοφονίες, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να τον συνδέσει με καμία από αυτές.
Μεταξύ των Ελλήνων που σκοτώθηκαν κατά τον «πόλεμο των συμμοριών» της Μελβούρνης ήταν, ακόμα, ο Δημήτρης Μπελιάς, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες πληρωμένων δολοφόνων.
Εκτελέστηκε εν ψυχρώ με μία σφαίρα στο κεφάλι σε πάρκινγκ. Παθιασμένος λάτρης του τζόγου, είχε δημιουργήσει χρέη που ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο δολάρια και αδυνατούσε να τα ξεπληρώσει.
Η δολοφονία του Γιώργου Γερμανού σε πάρκο είχε όλα τα χαρακτηριστικά μαφιόζικης εκτέλεσης (μία σφαίρα στο κεφάλι και μία στο στήθος). Ο 41χρονος ομογενής, παλιός αθλητής της άρσης βαρών και με διακρίσεις στην Αυστραλία, εργαζόταν σε νυχτερινά κέντρα.
Πλήρωσε τις σχέσεις του με τον νονό της νύχτας, Νικ Ράντεβ, τον αποκαλούμενο «Βούλγαρο», ο οποίος έπεσε και αυτός νεκρός από σφαίρες αγνώστων.
Ο Πολ Καλλιπολίτης εκτελέστηκε στο σπίτι του, επίσης με τον κλασικό τρόπο της αυστραλιανής μαφίας: μία σφαίρα στο κεφάλι και μία στο στήθος. Στις Αρχές, ήταν ήδη γνωστός για τις διασυνδέσεις του με την αποκαλούμενη «ευρωπαϊκή μαφία» και θεωρούταν ένας από τους σημαντικότερους εμπόρους ναρκωτικών της περιοχής.
Κύριος ύποπτος για τη δολοφονία του θεωρήθηκε ο ομογενής, Ανδρέας Βενιαμίν. Τον τελευταίο εκτέλεσε ο Ιταλός, Μικ Γκάτο, ο οποίος κατόρθωσε να αθωωθεί ισχυριζόμενος ότι πυροβόλησε τον Βενιαμίν προσπαθώντας να αμυνθεί.
