Ο ορυμαγδός των αντιλαϊκών μέτρων που σαρώνει κυριολεκτικά το βιοτικό επίπεδο της εργατικής λαϊκής οικογένειας, αποτελεί μια συνεπής ταξική πολιτική που σε περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης είναι αναγκαία για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και του συστήματος.
Αυτή τη γραμμή υπηρετούν με συνέπεια τα αστικά κόμματα της χώρας μας ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ – ΛΑ.Ο.Σ – κόμμα Μπακογιάννη, Ε.Ε. για να βγει το κεφάλαιο από τη κρίση που το ίδιο δημιουργεί, μετά από μια μεγάλη περίοδος κερδοφορίας. Την ώρα που ο λαός μετράει απώλειες από την επίθεση που δέχεται (μείωση μισθών - συντάξεων, απολύσεις, φοροχαράτσια κ.α) βιομήχανοι, εφοπλιστές, τραπεζικό κεφάλαιο, εμπορικό κεφάλαιο αξιώνουν τη γρήγορη προώθηση και εφαρμογή αυτών των μέτρων αλλά και ακόμη περισσότερων για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, από το χτύπημα λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Τα διάφορα ψευτοπατριωτικά κελεύσματα και οι επικλήσεις περί «εθνικής» ομοψυχίας για την ανάγκη θυσιών από όλους δεν πρέπει να κοροϊδέψουν το λαό. Στο επιχείρημα «όλοι μαζί» συγκαλύπτουν το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής και ουσιαστικά καλούν το λαό να υποκύψει και να δεχθεί αδιαμαρτύρητα όλα τα αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα για να σωθεί το κεφάλαιο και να μακροημερεύσει το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Με εκβιασμούς και τρομοκρατικά διλλήματα του τύπου «ή παίρνουμε σκληρά μέτρα ή πτωχεύουμε» θέλουν να περάσουν δια πυρός και σιδήρου μέτρα που εξαθλιώνουν το λαό και τον οδηγούν σε μόνιμη φτώχεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες είναι ασυμβίβαστες με τα κέρδη των καπιταλιστών. Η αντίθεση αυτή απορρέει από τη βασική αντίθεση που υπάρχει στο ίδιο το σύστημα και είναι μεταξύ κεφαλαίου – εργασίας που σήμερα οξύνεται στο έπακρο με αρνητικές συνέπειες για τη λαϊκή πλειοψηφία.
Ο λαός δεν πρέπει να φοβηθεί και κυρίως να υποκύψει στους εκβιασμούς του συστήματος και των αστικών κομμάτων. Πρέπει να κατανοήσει το χαρακτήρα της κρίσης, ότι είναι κρίση του συστήματος, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής και όχι κρίση χρέους. Οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, βγαίνουν στην επιφάνεια με το πιο βίαιο τρόπο όλες οι αντιθέσεις και αντιφάσεις του συστήματος. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί την αντιλαϊκή πολιτική με το τρόπο που το έκανε παλιότερα. Για το ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων του κεφαλαίου, αστικά κόμματα σε Ευρωπαϊκή ένωση, ΗΠΑ και ανερχόμενων καπιταλιστικών δυνάμεων (Ινδία, Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία) απαντούν με σφοδρότητα αντιλαϊκών μέτρων, καταστρέφουν παραγωγικές δυνάμεις (εργατικό δυναμικό), καρατομούν λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, ώστε να βρουν διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια, να ανταπεξέλθουν στον αιματηρό ανταγωνισμό των καπιταλιστών και να αποδώσουν τα μέγιστα κέρδη.
Αυτό που επιτάσσετε σήμερα για το λαϊκό παράγοντα σε Ελλάδα και Ε.Ε είναι να αμφισβητηθεί ο στρατηγικός πυρήνας των μέτρων που κινείτε στη κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των κερδών του κεφαλαίου. Η χειραφέτηση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων από την πολιτικοϊδεολογική επιρροή του αστικού συστήματος και των κομμάτων τους είναι αναγκαία. Οι χώροι δουλειάς, οι λαϊκές γειτονιές, οι συνοικίες, τα χωριά, τα πανεπιστήμια, οι σχολές και τα σχολεία πρέπει να μετατραπούν σε εργαστήρια πολιτικοιδεολογικών διεργασιών για την ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων και τη συγκρότηση ενός μαζικού πολιτικοκοινωνικού κινήματος ικανού σήμερα να βάλει εμπόδια σε όλα αυτά τα μέτρα που υποθηκεύουν τη ζωή και το μέλλον του λαού. Ένα κίνημα που δεν θα είναι γενικό κι αόριστο ένα κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά ένα κίνημα προοπτικής γιατί θα αμφισβητήσει την καρδιά του συστήματος που παράγει και αναπαράγει την εκμετάλλευση της εργασίας που είναι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η ιδιοποίηση του παραγόμενου προϊόντος με μορφή κέρδους.
Με οργάνωση και σχέδιο το κίνημα αυτό πρέπει να περάσει στην αντεπίθεση για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών παραγωγικών σχέσεων, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Το ζήτημα δεν είναι να έχουμε εναλλαγή αστικών κομμάτων ή συνεργασίες αστικών κομμάτων στο θώκο της κυβέρνησης αλλά να αλλάξει η τάξη στην εξουσία, η οργάνωση της οικονομίας, ο σκοπός της παραγωγής. Η ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, η οργάνωση στους χώρους δουλειάς με ταξικό προσανατολισμό, η κοινωνική συμμαχία και κοινή δράση ενάντια σε κεφάλαιο, Ε.Ε, αστικά κόμματα σήμερα επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο λαός μπορεί να εμπιστευθεί το ΚΚΕ που ποτέ δεν του έκρυψε την αλήθεια. Η συμπόρευση μαζί του αποτελεί όρο για ένα λαϊκό κίνημα νικηφόρο που θα έχει για έπαθλο του, την εργατική- λαϊκή εξουσία όπου ο λαός θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του. Αυτός είναι ο δικός μας μονόδρομος, εδώ θα πιάσουν τόπο οι λαϊκές συνθήκες.
Σαββίδης Παναγιώτης
Μέλος του ΚΚΕ
