Αποκάλυψη: Η ομιλία ενός νεκρού που θα άλλαζε την ιστορία και ένας όρκος “τιμής” που κάλυψε την ιστορική ατιμία

…σε μια σκηνή ακάθαρτη και οι πιο μικροί άνθρωποι μπορούν να παίξουν τους πιο μεγάλους ρόλους.

Αύγουστος 1995. Ο τότε Αρχηγός της ΕΥΠ, Ναύαρχος κ. Βασιλικόπουλος, παραδίδει έναν φάκελλο στον Ανδρέα Παπανδρέου. Μέσα στον φάκελλο υπήρχε ένας χάρτης.

“Πρόεδρε, Αμερικανικος δορυφόρος εντόπισε μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και υδρογονανθράκων στο Αιγαίο”.

Η σημείωση εκτείνετο από την Κάρπαθο εως την Γαύδο και συμπεριλάμβανε μία “ασήμαντη” περιοχή όπου λίγο αργότερα έμελλε να γίνει διάσημη: Τις βραχονησίδες “Ίμια”.”Προάγγελος γεγονότων, πρέπει να οργανωθούμε” ήταν η αντίδραση του Ανδρέα. “Εάν εμείς το μαθαίνουμε τώρα, οι Τούρκοι το γνωρίζουν εδώ και εβδομάδες” συμπλήρωσε.

Μέσα στον φάκελλο επίσης υπήρχαν έγγραφα που αφορούσαν τον τότε υπουργό βιομηχανίας, Κώστα Σημίτη.

Λίγες ημέρες μετά, στο πλαίσιο της 60ης Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Κάρολος Παπούλιας συναντώνται με τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Κόζιρεφ. Το θέμα της συνάντησης ήταν η κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης (!!!). Ανακοινώθηκε ότι τα δυο μέρη έχουν καταλήξει σε οριστική συμφωνία, όμως η έναρξη των έργων είναι θέμα τωνκατασκευαστικών εταιρειών.

Στην ομιλία του στην ΔΕΘ, ο Ανδρέας Παπανδρέου κάνει λόγο για επερχόμενο θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Αυτή η αναφορά πεφτει σαν κεραυνός εν αιθρία αφού οι σχέσεις των δύο χωρών διένυαν μία από τις ομαλότερες περιόδους της ιστορίας εκείνη την περίοδο.

Στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο Ανδρέας Παπανδρέου, καρατομεί τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος υποβάλλει την παραίτηση του και από το εκτελεστικό γραφείο στις 11 Σεπτεμβρίου.

Λίγους μήνες μετά, τη Δευτέρα 15Ιανουαρίου 1996 ο Ανδρέας Παπανδρέου συντάσσει την επιστολή παραίτησης του μέσα στο Ωνάσειο όπου νοσηλευόταν, υπό καθεστών πιέσεων, μεταξύ των οποίων και της επιμονής του γιού του, Γεωργίου τότε υπουργού παιδείας. Ενδεικτικά τα σχόλια κάποιων “ξένων”: “Μετά την επανεκλογή του, το 1993, κατηγορείται πως αναγορεύθηκε σε «πρωταθλητή της εθνικιστικής αδιαλλαξίας και της “υπεράσπισης του ελληνισμού και της ορθοδοξίας”!!Εθνικιστές Τάσο μου, εθνικιστές.

Αντικαταστάτης του εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996 ο …Κώστας Σημίτης!

Λίγες ημέρες μετά, σαν έτοιμοι από καιρό οι Τούρκοι ξεκινούν το θερμό επεισόδιο στα Ίμια. Λες και γνώριζαν την έλευση του “δυναμικού” Σημίτη, ώστε να ξεκινήσουν την ενέργεια που οδήγησε στην δημιουργία γκρίζων ζωνών στην περιοχή που όπως είδαμε, οι “ευχαριστούμε την κυβέρνηση τους” ΗΠΑ γνώριζαν για το κοίτασμα. Να γιατί δεν μιλούν για ΑΟΖ στο Αιγαίο…

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έδινε την μάχη για τη ζωή, την οποία κέρδισε προσωρινά στις 22 Μαρτίου του 1996. Οι γκρίζες ζώνες ήταν ήδη γεγονός, ο ανεκδιήγητος Μπέρνς είχε δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζουν (οι ΗΠΑ) Ελληνική κυριαρχία στα “Καρντάκ”. Ο Γεράσιμος Αρσένης δηλώνει σιβυλλικά: ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα στείλει το μήνυμά του όταν έρθει η ώρα, αναφερόμενος στην πρόσφατη εθνική απώλεια.

Το 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ήταν αυτό που θα έκρινε την διαδοχή στην ηγεσία του κόμματος. Εκεί ο λόγος του Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήταν καταλυτικός για τις εξελίξεις. Είχαμε μπει στον Ιούνιο. Στο τέλος του μήνα θα κρινόταν η τύχη του κόμματος και όπως δείχνουν τα σημερινά γεγονότα, ολόκληρης της χώρας.

Ο Ανδρέας έχει αποφασίσει να μιλήσει και να αποτρέψει αυτό που εξύφαιναν οι “σύμμαχοι”. Κλίντον και Γερμανοί χέρι – χέρι από τότε, όπως και τώρα. Καλεί τον Αντώνη Λιβάνη στο σπίτι του στην Εκάλη για να γίνει το σκαρίφημα και να συγκεντρωθούν τα στοιχεία πάνω στα οποία θα γινόταν η ομιλία που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας. Είναι 22 Ιουνίου του 1996.

8 το απόγευμα,  ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει ολοκληρώσει την ομιλία και ο Νίκος Αθανασάκης την έχει δακτυλογραφήσει στον υπολογιστή του σπιτιού της Εκάλης, ο Λιβάνης έχει ήδη αποχωρήσει. Στο σπίτι παρέμειναν ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης όπου συνέφαγαν, τους οποίους ο Ανδρέας Παπανδρέου χαιρέτησε δια χειραψίας (!) όταν το δείπνο ολοκληρώθηκε.

Ήταν μία πύρινη ομιλία. Όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε από τα “Bullet Points” του προσχεδίου. Μία ομιλία με τρανταχτές αποκαλύψεις, μία κατάθεση ζωής που θα άλλαζε το πολιτικό κατεστημένο, μέρος του οποίου ήταν για δεκαετίες και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μα κυρίως, ήταν μία ομιλία για το μέλλον της χώρας και όσων το επιβουλεύοντο. Φανταστείτε έναν Ανδρέα υποβασταζόμενο στο συνέδριο να αποκάλυπτε σχέδιο εκποίησης της χώρας κατονομάζοντας συνεργάτες εντός του κινήματος…

Εκεί λοιπόν, επενέβει η μοίρα που έπαιξε ένα τραγικό παιχνίδι. 8 η ώρα το απόγευμα η ομιλία είναι έτοιμη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κοιμόταν, ο Νίκος Αθανασάκης με τον Τηλέμαχο Χυτήρη καθόντουσαν στην βεράντα της βίλας παρότι η ώρα ήταν περασμένη, προφανώς μαγεμένοι από την όμορφη καλοκαιρινή νύχτα.

1 τα ξημερώματα, βγαίνει η νοσοκόμα που παρακολουθούσε τον πρόεδρο και τους ανακοινώνει ότι υπήρχε πρόβλημα. Αμέσως καλούν τον Κρεμαστινό που καταφτάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως ήταν ήδη αργά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν νεκρός.

Στο ιατρικό ανακοινωθέν που εξεδόθη αναφέρει : ” Περί ώραν 1,30 ο πρόεδρος Ανδρέας Παπανδρέου αιφνιδίως αισθάνθηκε δυσφορία και ανέπτυξε κοιλιακή ταχυκαρδία, η οποία εντός δύο λεπτών εξελίχθηκε σε ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό. Εγένετο παρατεταμένη προσπάθεια ανανήψεως. Η γενική εικόνα και τα εργαστηριακά ευρήματα, είναι συμβατά με οξύισχαμικό επεισόδιο, το οποίο τελικώς επέφερε και το θάνατο, στις 2,30 το πρωϊ Κυριακής 23 Ιουνίου 1996″.

Ο Νίκος Αθανασάκης, έτρεξε στον υπολογιστή για να περισώσει όπως θεωρήθηκε αυτή την ιστορική ομιλία – ντοκουμέντο. Έκανε ένα αντίγραφο και (προφανώς από λάθος λόγω της έντασης των γεγονότων) διέγραψε το αρχείο από τον σκληρό δίσκο.

Το συνέδριο έγινε στις 30 Ιουνίου όπου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξελέγει ο Κώστας Σημίτης. Η ομιλία αυτή, δεν διαβάστηκε ποτέ, παρ’ ότι προοριζόταν για το συνέδριο.

Λίγους μήνες αργότερα, η χήρα του Ανδρέα, η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου, αναζήτησε αυτό το ιστορικό ντοκουμέντο. Προσπαθησε να επικοινωνήσει με τον μέχρι πρότινος “ευνοούμενο” Νίκο Αθανασάκη, αλλά δεν στάθηκε δυνατόν να τον βρει. Επικοινώνησε τότε με τον Τηλέμαχο Χυτήρη. Του ζήτησε να της βρει την ομιλία.

Δύο ημέρες μετά τον ξαναπήρε στο τηλέφωνο αφού δεν είχε ανταπόκριση. Ο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου της είπε τότε ότι δεν ήταν δυνατόν να της δώσει την ομιλία, διότι αυτός και ο Νίκος Αθανασάκης είχαν πάρει “όρκο τιμής” να μην την αποκαλύψουν ποτέ.

Έτσι λοιπον, η ιστορία σκέπασε με ένα πέπλο μυστηρίου αυτή την ομιλία, την τελευταία πολιτική πράξη ενός μεγάλου ηγέτη. Μία ομιλία που σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, εάν την εκφωνούσε υποβασταζόμενος ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο συνεδριο, θα έκανε τον συμπαθή Σίμο Δανιηλίδη (που πρόσφατα επανήλθε στην επικαιρότητα) να μην φασκελώνει απλώς τον Κώστα Σημίτη. Μία ομιλία που ακόμα και με απλή ανάγνωση, θα άλλαζε την ροή της ιστορίας.

Έτσι λοιπόν, διαμορφώθηκε η νεώτερη Ελλάδα, αυτή που σήμερα στέκεται απαξιωμένη, σαν στιμένη λεμονόκουπα στον Γερμανικό στίφτη με Αμερικάνικες πινελιές. Οι Παπανδρεϊκοί ηττήθηκαν κατά κράτος και το σύστημα Σημίτη επικράτησε με τις γνωστές συνέπειες.

Ο Αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, έμελλε να επανενεργοποιηθεί από τον Κώστα Καραμανλή και να μπει στις καλένδες από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Τα ναυπηγεία που με εντολή Παπανδρέου το 1995 δεν εκποιήθηκαν αλλά εδόθηκαν στην ΕΤΒΑ και τους εργαζομένους, έμελλε να Γερμανοποιηθούν παράγοντας υποβρύχια που γέρνουν. Με λίγες κόκκινες πινελιές από το αίμα του Περατικού.

Ο φλογερός αντιπαπανδρεϊκός Τάσος Μαντέλης, δεν διάβασε ποτέ την επιστολή – κόλαφο σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου την οποία είχε ετοιμάσει για να στηρίξει την εκλογή Σημίτη. Έβγαλε το άχτι του υπογράφοντας συμφωνίες με την Siemens και πρωτοστατώντας στην γκριζοποίηση του Αιγαίου μέσω της νέας δομής του ΝΑΤΟ.

Η νέα εποχή είχε φτάσει. Οι άνθρωποι του προέδρου παραγκωνίστηκαν μέχρις ενός. Όλοι;

Όχι. Οι δύο στενότεροι συνεργάτες του, ο Νίκος Αθανασάκης και ο Τηλέμαχος Χυτήρης ήταν οι μόνοι που αξιοποιήθηκαν από το σύστημα Σημίτη. Μαζί του και ο Πέτρος Λάμπρου, ο “ταμίας” του Ανδρέα. Ήταν οι μόνοι που απέλαβαν “τιμές” από το νέο καθεστώς.

Τι οξύμωρο… Αυτοί με τον “όρκο τιμής” και αυτός με τα αργύρια. Άλλωστε, κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να καθορίζει ο ίδιος την “τιμή” του.

…όχι όμως και το τίμημα.

Ολυμπία