"Μάθε τέχνη κι άσ’ τηνε" και τώρα που πείνασες πιασ΄ την!
Η οικονομική κρίση έχει αναγκάσει αρκετούς να προσθέσουν στο βιογραφικό τους σημείωμα ως προσόντα δεξιότητες που πριν ήταν απλά χόμπι.
Για κάποιους ήταν απόλυτα λογική εξέλιξη το ότι ακολούθησαν επαγγελματικά τη μεγάλη τους αγάπη, ακόμη κι αν αυτή ήταν διαφορετική από την προηγούμενη εργασιακή τους εμπειρία ή τις σπουδές τους. Για άλλους, πάλι, ήταν περισσότερο μια ανάγκη για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Υπάρχουν, ωστόσο, κι εκείνοι οι οποίοι έχουν μεν πρωινή δουλειά, είδαν όμως στην ασχολία που μέχρι εκείνη τη στιγμή αφιέρωναν ελάχιστο χρόνο το δεύτερο επάγγελμά τους. «Η εποχή είναι τέτοια που μας κάνει να ψάχνουμε την καριέρα ακόμη και σε πράγματα που μέχρι τώρα απλά μας ευχαριστούσαν», λένε.
Τέσσερις άνθρωποι, οι οποίοι έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα, μιλούν στα «ΝΕΑ» για τη νέα στροφή στην εργασιακή τους πορεία, η οποία, απ' ό,τι λένε, μέχρι στιγμής τους έχει βγει σε καλό. Ωστόσο, επισημαίνουν πως είναι εντελώς διαφορετικό να κάνει κάποιος ένα χόμπι από το να κάνει αυτό το χόμπι επάγγελμα.
Στροφή στην παραδοση.
Τους τελευταίους δύο μήνες άνοιξε ένα παραδοσιακό παντοπωλείο στη μαρίνα Φλοίσβου με προϊόντα από όλη την Ελλάδα. Σύγγλινο Μάνης, κρητικούς ντάκους, σπιτικές μαρμελάδες και σάλτσες, παστέλια Ρόδου είναι μερικά μόνο από τα προϊόντα που θα βρει κανείς στο κατάστημα της Μίνας Κακανιά.Η επιλογή της να ανοίξει μια τέτοια παραδοσιακή επιχείρηση δεν ήταν τυχαία. Η αγάπη της για τη μαγειρική ήταν αυτή που την έκανε να ασχοληθεί με τον χώρο, αν και 15 χρόνια πριν το επάγγελμά της ήταν διαφορετικό.
«Μεγάλωσα στο Ψυχικό, σπούδασα στη Βοστώνη και για 12 χρόνια έζησα στη Νάουσα της Πάρου. Εκεί ήθελα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου. Η δουλειά μου στο νησί ήταν καλοκαιρινή, διατηρούσα κατάστημα με γυναικεία αξεσουάρ. Πάντα, όμως, το πάθος μου ήταν το φαγητό και η μαγειρική», εξηγεί στα «ΝΕΑ». Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2004, η μετακόμισή της στην Αθήνα συνέπεσε με την κυκλοφορία γνωστού περιοδικού γαστρονομίας, στο οποίο άρχισε να γράφει.
«Ετσι, μπήκα και επαγγελματικά πια στον κόσμο της μαγειρικής». Το επόμενο, δε, εργασιακό της βήμα ήταν να γίνει υπεύθυνη σε τηλεοπτικό παιχνίδι μαγειρικής.Ωστόσο, όταν πριν από μήνες έβλεπε πως αυτός ο επαγγελματικός κύκλος ολοκληρώνεται και κλείνει, έπρεπε να δει τι θα κάνει κι αποφάσισε να φτιάξει κάτι δικό της.
«Είμαι της φιλοσοφίας πως άμα θέλεις κάτι πολύ, πάντα θα βρεθεί ο δρόμος. Ετσι, άνοιξα το παντοπωλείο, προσφέροντας γεύσεις από διάφορες ελληνικές γωνιές, τις οποίες θέλω να γνωρίσουν έλληνες και ξένοι πελάτες. Κι αυτό ήταν εύκολο για μένα καθώς τόσα χρόνια γνώρισα πολλούς έλληνες παραγωγούς».
«Με το ένα χέρι στο μίξερ και το άλλο στο λάπτοπ»
Εργαζόταν ως γραφίστρια σε διαφημιστική εταιρεία. Το 2009 όμως λόγω περικοπών, την απέλυσαν. Η πρώτη σκέψη της Νάντιας Δαμίγου ήταν να βρει μία δουλειά πάνω στο αντικείμενό της, ωστόσο δεν ήταν εύκολη υπόθεση.Αρχισε τότε να ψάχνει στο Διαδίκτυο για δουλειά που θα μπορούσε να κάνει, χωρίς όμως να χρειάζεται μεγάλο budget. «Διαπίστωσα πως στο εξωτερικό είχαν πολύ μεγάλη ζήτηση τα cupcakes, κεκάκια σε μέγεθος φλιτζανιού, τα οποία έχουν ζαχαρωτά σε διάφορα χρώματα και σχήματα στην κορυφή», εξηγεί. Με το ένα χέρι στο λάπτοπ και το άλλο στο μίξερ, η Νάντια άρχισε να δοκιμάζει τις δυνάμεις της στη ζαχαροπλαστική και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που την έκανε να βρει μία νέα επαγγελματική διέξοδο. Από τον περασμένο Μάιο που έφτιαξε τα «Concept Cupcakes», τα οποία προωθεί μέσα από το facebook, έχει δει τη ζήτηση για τα προϊόντα της να αυξάνεται. Δέχεται, άλλωστε, παραγγελίες για διάφορες εκδηλώσεις, γάμους, βαφτίσεις, έχοντας αγοράσει τον ανάλογο εξοπλισμό που της επιτρέπει να βγάζει μεγάλες ποσότητες. Οσο για τα σχέδια στα κεκάκια της, τα οποία φαίνεται πως έχουν ενθουσιάσει τους πελάτες της, «σε αυτό με βοήθησε πολύ η εμπειρία μου ως γραφίστρια».
Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός που έγινε φωτογράφος
«Εχω και δεύτερο στήριγμα για τα έξοδά μου»
Αποκλειστικά τοπία από τα ταξίδια που έκανε φωτογράφιζε μέχρι και πέρυσι ο Γιάννης Λάριος Ο ηλεκτρολόγος μηχανικός και υπεύθυνος επικοινωνίας και σχεδιασμού δράσεων σε ΔΕΚΟ είχε χόμπι τη φωτογραφία. «Ανέβαζα τις φωτογραφίες με τα τοπία σε μια ιστοσελίδα που είχα φτιάξει. Σε αυτό με βοήθησε η επαγγελματική μου εμπειρία», λέει. Η επισκεψιμότητα ήταν μεγάλη, κυρίως από ξένους στους οποίους άρεσε η δουλειά του. «Αρχισαν να μου ζητούν φωτογραφίες για να τις βάλουν στο σπίτι τους και αυτό μου έδινε μεγάλη ικανοποίηση γιατί η δουλειά μου επιβραβευόταν. Ακολούθησαν αυτοί που θα παντρεύονταν στη Σαντορίνη και με ήθελαν να τους φωτογραφίσω, αλλά και φίλοι που ήθελαν να απαθανατίσω τις δικές τους στιγμές. Η ζήτηση συνεχώς αυξανόταν. Τότε είπα πως θα μπορούσα να το κάνω πλέον επαγγελματικά. Οταν κατέληξα στο τι ακριβώς θα προσφέρω, έκανα έναρξη δεύτερου επαγγέλματος, αγόρασα πληρέστερο εξοπλισμό και άρχισα να ανεβάζω τη δουλειά μου στο ψηφιακό μου κατάστημα». Και παρότι δεν πρόκειται να αφήσει την πρωινή δουλειά του, οι φωτογραφίσεις γάμων και βαφτίσεων φέρνουν έσοδα στο σπίτι. «Ιδίως σε αυτή την οικονομική συγκυρία».
πό τα μαθήματα γερμανικών στα σεμινάρια ραπτικής
«Να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας στην εργασία»
Η μητέρα της τής έμαθε να ράβει όταν ακόμη ήταν μικρή κι εκείνη έφτιαχνε τα ρούχα για τις κούκλες της. Τότε, όμως, δεν της περνούσε από το μυαλό πως κάποια στιγμή η αγάπη της για τη ραπτική θα μπορούσε να της εξασφαλίζει τα προς το ζην. Η Γερμανίδα Ταμάρα Σμιτ (φωτογραφία), η οποία ζει στην Ελλάδα από δύο ετών, σπούδασε σε Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στο Μόναχο. Αν και εργάστηκε κάποιο διάστημα σε ξενοδοχεία, από νωρίς ξεκίνησε να κάνει μεταφράσεις από τα γερμανικά στα ελληνικά και αντίστροφα. Παράλληλα, δίδασκε γερμανικά σε Ελληνες αλλά κυρίως ελληνικά σε ξένους. «Ποτέ, όμως, τα μαθήματα αυτά ή οι μεταφράσεις δεν ήταν η κύρια ασχολία μου», εξηγεί η κ. Σμιτ.
Ανοιξε μαγαζί στην περιοχή του Ψυρή, στο οποίο πωλούσε τσάντες και καπέλα που έραβε η ίδια. «Ετσι, πριν από περίπου τρία χρόνια, πελάτισσες που έρχονταν στο μαγαζί μου έλεγαν συνεχώς να σκεφτώ σοβαρά τα σεμινάρια ραπτικής. Οταν πια, λόγω οικονομικής κρίσης, αναγκάστηκα να κλείσω το μαγαζί, σκέφτηκα πως θα ήταν μία καλή διέξοδος τα σεμινάρια ραπτικής. Ηταν αφενός κάτι που μου άρεσε πολύ, αφετέρου θα με βοηθούσε οικονομικά», εξηγεί. Σήμερα, μάθημα με την Ταμάρα παρακολουθούν 12 γκρουπ!Αποκαλύπτονται σε εργαστήρια τέχνης
Τα μυστικά τού «Φτιάξ’ το μόνος σου»
Στα δύσκολα, όποιος γνωρίζει να φτιάχνει κάτι με τα χέρια του είναι κερδισμένος. Το «Φτιάξ' το μόνος σου» κάνει εμφάνιση στην Αθήνα. Με ολίγη τέχνη (ως μέρος του προγράμματος Remap3), αρκετή επικοινωνία μεταξύ παλιών και νέων κατοίκων σε επίπεδο γειτονιάς και με οφέλη από την παράδοση μαθημάτων για εξάσκηση σε διαφορετικές τεχνικές. Κέντημα, βελονάκι, ράψιμο, ξυλουργική, λουστράρισμα και άλλες μικροκατασκευές είναι οι σύνδεσμοι αυτής της τάσης για πρακτικές και φθηνές λύσεις. Ετσι όπως τις οργανώνουν μία γκαλερί του Κεραμεικού, ένας πολυχώρος στην Πλατεία Βικτωρίας.
Τα Σαββατοκύριακα στην οδό Παραμυθιάς 6, στον Κεραμεικό, ο χώρος εκδηλώσεων και τέχνης «Frawn Tails» διοργανώνει τα εργαστήρια «Μάθε τέχνη κι άσ' τηνε». Καλεσμένοι οι παλιοί κάτοικοι της περιοχής του Μεταξουργείου και του Κεραμεικού οι οποίοι μοιράζονται αφιλοκερδώς τα μυστικά της δουλειάς τους με κάθε ενδιαφερόμενο. Από επιδιορθώσεις ρούχων έως επισκευές επίπλων. Παλιοί τεχνίτες που κατέχουν τη γνώση της ραφής, της ψαθοπλεκτικής, της επιπλοποιίας και οι οποίοι διατηρούσαν τα εργαστήρια και τα μαγαζιά τους στην περιοχή, γίνονται «δάσκαλοι».
«Η ιδέα ήταν να παρουσιάσουμε σε ένα κοινό ερασιτεχνών κάποιες από τις επαγγελματικές ασχολίες που σήμερα είναι υπό εξαφάνιση και οι οποίες έδιναν χαρακτήρα στην γειτονιά του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου. Ξεκινήσαμε από τη Λέσχη Φιλίας (πρώην ΚΑΠΗ) αναζητώντας τους τεχνίτες που θα δέχονταν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα. Φυσικά ήταν καχύποπτοι και αρχικά αρνητικοί. Ομως μία από τις κυρίες δέχτηκε κι έτσι ξεκινήσαμε με πλέξιμο και βελονάκι», λέει η Μαριάννα Χριστοφή της τετραμελούς ομάδας των συνιδρυτριών του «Frawn Tails».
Το εγχείρημα ξεκίνησε στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού προγράμματος Remap3. Ο κόσμος συγκεντρώθηκε, το μάθημα άρχισε και θα συνεχιστεί εμπλουτισμένο και με άλλες ειδικότητες: κεραμική, ξυλουργικές εργασίες, ταπετσαρίες επίπλων. Η είσοδος παραμένει ελεύθερη. 
