Του Αργύρη Ολοκτσίδη
Φθινοπωρινό πρωί
Τα μαλλιά σου αργοσαλεύει
Του ανέμου η πνοή
Και κρυφά φιλιά σου κλέβει.
Φθινοπωρινό πρωί
Λάμπεις σαν δροσοσταλίδα
Όμορφη και φωτεινή
Της ζωής μου ηλιαχτίδα
Τι γλυκιά που ναι η ζωή
Φθινοπωρινό πρωί
Τι γλυκιά και τι μικρή
Μια σταγόνα από βροχή.
Σαν γαρύφαλλο ανοιχτό
Σε κοιτώ και καμαρώνω
Στη ματιά σου ξενυχτώ
Στη θωριά σου ξημερώνω
Φθινοπωρινό πρωί
Αγκαλιά δροσιά γεμάτη
Σαν χρυσάνθεμο η γη
Τρέμει στην πνοή του μπάτη.
Φθινοπωρινό πρωί
Της ζωής μας η ιστορία
Μιά ανηφορική ροή
Μιά αγωνιστική πορεία
Τι γλυκιά που ναι η ζωή
Φθινοπωρινό πρωί
Τι γλυκιά και τι μικρή
Μια σταγόνα από βροχή.
Κι ένα δάκρυ μας κρυφό
Στων βλεφάρων το μετάξι
Βρίσκει αφορμή κι αυτό
Στη βρεγμένη γη να στάξει
Αργύρης Ολοκτσίδης
