Ήμουν πολύ χαρούμενος το πρωί. Επιτέλους θάβαζα τάξη με τη φοροκάρτα, σε αυτό δηλαδή που κάνω εντελώς χάλια. Να μαζεύω δηλαδή και να οργανώνω τις αποδείξεις μου.
Γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο μαρτύριό μου, αλλά και μαρτύριο του κράτους, αν πρέπει να πούμε την αλήθεια. Χρειάζεται να βάλουμε όλοι πλάτη.
Έχω άδεια σήμερα από τη δουλειά μου, για καποιους κάποιους οικογενειακούς λόγους. Βγήκα έξω και πήγα να πιω ένα καφεδάκι. Διάλεξα ένα καφέ , που να μπορώ να κάνω χρήση της φοροκάρτας μου. Πήγα να βάλω πάνω της και μια φωτογραφία μου, από το προφίλ του φέισμπουκ , αλλά δεν χρειάζονταν.
Δεν είχε πληρώσει τον καφέ, ούτε ένα λεπτό και χτύπησε το κινητό μου:
- Κύριε ήπιατε καφέ;
- Που το ξέρετε;
- Από τη φοροκάρτα!
- Α!
- 2, 90 πρωί πρωί για έναν καφέ;
- Ακρίβηνε με το 23% ΦΠΑ!
- Αφήστε τα αντικυβερνητικά και πείτε μου, που βρήκατε τα 2, 90 για τον καφέ;;
- Μα τι σας νοιάζει εσάς; Δεν σας νοιάζει εσάς που βλέπετε όλες τις αποδείξεις μου και μπορείτε να εισπράξετε τον ΦΠΑ, από ους υπόχρεους;
- Αφήστε το πνεύμα, μου λέει και κλείνει το τηλέφωνο.
Σηκώθηκα να περπατήσω λίγο, να συνέλθω και παίρνω ένα μπουκαλάκι νερό από το περίπτερο.
Χτύπημα τηλεφώνου.
- Και νερό, κύριε, βλέπουμε εδώ σύμφωνα με την φοροκάρτα.
- Μα…
- Καλά κάνουμε και πρέπει να δηλώνετε τις καταθέσεις, για να μπορούμε να ελέγχουμε.., συνέχισε αγριεμένα
- Μα…
- Και ξεμά και το κλείνει πάλι.
Πήγα στο σούπερ μάρκετ. Αυτή τη φορά το περίμενα το τηλεφώνημα.
- 75 ευρώ;
- Μα θα εισπράξετε το ΦΠΑ
- 75 ευρώ σε μια μέρα στο σούπερ μάρκετ;
- Μα δεν είναι για μία μέρα, είναι για μία βδομάδα.
- Θα ελεγχθείτε.
- Μα..
Τόκλεισε βέβαια. Στο δρόμο βρήκα μια παλιά συμμαθήτρια. Της είπα και την ιστορία με την φοροκάρτα και πλήρωσε αυτή τις πορτοκαλάδες.
Πάλι τηλέφωνο.
- Δεν ντρέπεσαι βρε, να πληρώνει η συμμαθήτριά σου; Ε;
- Πως το ξέρετε.
- Από τα προσωπικά στοιχεία της, που λέει ότι είχατε σχέση παλιά
- Ε;
- Ε και ξερός. Είπαμε να συμμορφωθούμε με τη φοροκάρτα, αλλά να μη σταματήσουμε να είμαστε άνθρωποι. Κέρνα την κι εσύ κάτι, για να πάρουμε περισσότερο ΦΠΑ εμείς.
Κατατρομοκρατήθηκε με το μεγάλο αδελφό που είχα βάλει στην τσέπη μου και το πορτοφόλι μου.
Για 5 ώρες δεν έκανα καμμία αγορά.
Χτύπησε πάλι το κινητό
- Κύριε 5 ώρες και δεν έχετε χρησιμοποιήσει την φοροκάρτα σας;
- Ε;
- Γιατί τη βγάλαμε τότε!
- Μα…
- Θα ελεγχθείτε κατά προτεραιότητα, φοροκαρτοδιαφεύγετε…
- Μα..
- Και ξεμά.
Έκλεισα το τηλέφωνο αυτή τη φορά εγώ. Ακριβώς τότε βλέπω δίπλα μου έναν άγνωστο.
_ Φίλε, μου λέει, είμαι από την κάρτα. Πάμε μαζί να ψωνίσετε… Τι κάνετε τόση ώρα;
