«Δεν ζεις άνετα την οικογένεια με 1.200 ευρώ»
Από την άλλη άκρη του ακουστικού ακούγονται παιδικές φωνές, η διεκδίκηση των δύο κορών του στο «20 λεπτά, να μιλήσει λίγο ο μπαμπάς στο τηλέφωνο και ξανάρχομαι» που τους είχε πει ο Θανάσης Ευθυμιάδης λίγο πριν. Λέει στη μεγάλη του κόρη πως δεν θα αργήσει, πως σε λίγο θα βρει ένα καινούργιο παραμύθι για να διαβάσει σ’ αυτήν και την αδελφή της, να ονειρευτούν για μια φορά ακόμη τις πιο όμορφες εικόνες λίγο πριν πέσουν για ύπνο.
Ζεις άνετα οικονομικά από το Εθνικό Θέατρο, στο οποίο φέτος πρωταγωνιστείς; «Πώς είναι δυνατόν να ζεις άνετα, όταν έχεις οικογένεια, με 1.200 ευρώ τον μήνα; Τι είναι αυτά που λες; Αλλά αυτός είναι ο μισθός στο Εθνικό Θέατρο, με μια σύμβαση για λίγους μήνες – δεν είναι καν μόνιμος μισθός. Καθαρά τόσα είναι. Και δεν έχεις ούτε δώρα ούτε επιδόματα – έχουν κοπεί όλα αυτά, τελείωσαν. Είναι, όμως, μια ''καλλιτεχνική θυσία'', στην οποία συμμετέχουμε όλοι. Ξέρω ότι έχουν υποστεί περικοπές και οι μισθοί των ανθρώπων που δουλεύουν στα γραφεία, των καθαριστριών, όλων. Γίνεται μια ''πολιτιστική θυσία'', για να κρατηθεί τουλάχιστον ζωντανό το Εθνικό μας Θέατρο».
Και πώς τα βγάζεις πέρα οικονομικά; «Ας είναι καλά η τηλεόραση! Μαζέψαμε κάποια λεφτά στο παρελθόν, για να μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας».
Οι δύο κόρες σου πόσο άλλαξαν εσένα, αλλά και τον τρόπο σκέψης σου; «Το να κάνω οικογένεια ήταν κάτι για το οποίο ευχόμουν και προσευχόμουν από παλιά, γιατί αν σκεφτόμουν τον εαυτό μου έπειτα από κάποια χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να είναι ένας ''καταξιωμένος καλλιτέχνης'', αλλά μόνος. Πάντα ήθελα να έχω οικογένεια, γιατί πιστεύω ότι, ειδικά στην Ελλάδα, είναι λίγο μάταιο κάποιος, προς χάριν της καριέρας, να απαρνείται σημαντικά φυσικά αγαθά, επειδή μπορεί να μπερδεύεις την Ελλάδα με το Hollywood. Καλή είναι η καριέρα, αλλά να μη θυσιάζουμε τις απλές και όμορφες καθημερινές στιγμές χάριν αυτής. Μπορεί να μη θέλεις να κάνεις παιδιά, αλλά, αν έχεις αγάπη μέσα σου, μπορείς να δώσεις μια ζεστή αγκαλιά σε έναν ηλικιωμένο που μένει μόνος του, κοντά στο σπίτι σου, ή να επισκεφθείς ένα ορφανοτροφείο και να πας στα παιδιά κάποια δώρα. Εκεί πιστεύω ότι είναι πραγματικά η ουσία της ζωής».
Σήμερα, για παράδειγμα, τι ωραίο και γλυκό έζησες με τις κόρες σου; «Πήγαμε το πρωί μια βόλτα σε έναν λόφο και μάζεψαν λουλούδια για να τα δώσουν οι ίδιες στη μαμά τους».
Ζεις άνετα οικονομικά από το Εθνικό Θέατρο, στο οποίο φέτος πρωταγωνιστείς; «Πώς είναι δυνατόν να ζεις άνετα, όταν έχεις οικογένεια, με 1.200 ευρώ τον μήνα; Τι είναι αυτά που λες; Αλλά αυτός είναι ο μισθός στο Εθνικό Θέατρο, με μια σύμβαση για λίγους μήνες – δεν είναι καν μόνιμος μισθός. Καθαρά τόσα είναι. Και δεν έχεις ούτε δώρα ούτε επιδόματα – έχουν κοπεί όλα αυτά, τελείωσαν. Είναι, όμως, μια ''καλλιτεχνική θυσία'', στην οποία συμμετέχουμε όλοι. Ξέρω ότι έχουν υποστεί περικοπές και οι μισθοί των ανθρώπων που δουλεύουν στα γραφεία, των καθαριστριών, όλων. Γίνεται μια ''πολιτιστική θυσία'', για να κρατηθεί τουλάχιστον ζωντανό το Εθνικό μας Θέατρο».
Και πώς τα βγάζεις πέρα οικονομικά; «Ας είναι καλά η τηλεόραση! Μαζέψαμε κάποια λεφτά στο παρελθόν, για να μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας».
Οι δύο κόρες σου πόσο άλλαξαν εσένα, αλλά και τον τρόπο σκέψης σου; «Το να κάνω οικογένεια ήταν κάτι για το οποίο ευχόμουν και προσευχόμουν από παλιά, γιατί αν σκεφτόμουν τον εαυτό μου έπειτα από κάποια χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να είναι ένας ''καταξιωμένος καλλιτέχνης'', αλλά μόνος. Πάντα ήθελα να έχω οικογένεια, γιατί πιστεύω ότι, ειδικά στην Ελλάδα, είναι λίγο μάταιο κάποιος, προς χάριν της καριέρας, να απαρνείται σημαντικά φυσικά αγαθά, επειδή μπορεί να μπερδεύεις την Ελλάδα με το Hollywood. Καλή είναι η καριέρα, αλλά να μη θυσιάζουμε τις απλές και όμορφες καθημερινές στιγμές χάριν αυτής. Μπορεί να μη θέλεις να κάνεις παιδιά, αλλά, αν έχεις αγάπη μέσα σου, μπορείς να δώσεις μια ζεστή αγκαλιά σε έναν ηλικιωμένο που μένει μόνος του, κοντά στο σπίτι σου, ή να επισκεφθείς ένα ορφανοτροφείο και να πας στα παιδιά κάποια δώρα. Εκεί πιστεύω ότι είναι πραγματικά η ουσία της ζωής».
Σήμερα, για παράδειγμα, τι ωραίο και γλυκό έζησες με τις κόρες σου; «Πήγαμε το πρωί μια βόλτα σε έναν λόφο και μάζεψαν λουλούδια για να τα δώσουν οι ίδιες στη μαμά τους».
