Το κλητήριο θέσπισμα, με βάση το οποίο έπρεπε να δικαστεί για μη καταβολή χρεών στο δημόσιο, επιδόθηκε στον κατηγορούμενο με καθυστέρηση και συγκεκριμένα μετά την παρέλευση πέντε ετών (σ.σ. ανώτατο όριο για την παραγραφή των πλημμελημάτων), με αποτέλεσμα η οριστική παύσης της ποινικής δίωξης εναντίον του, λόγω παραγραφής να ήταν μονόδρομος για το δικαστήριο.Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Άρτας έκρινε το 2010 ότι ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να δικαστεί και να λογοδοτήσει για την μη καταβολή του χρέους του ύψους 3,9 εκατομμυρίων ευρώ.
Συγκεκριμένα, το επίμαχο χρέος φέρεται ότι βεβαιώθηκε στις 28.2.2003, έγινε απαιτητό στις 28.6.2003,αλλά το κλητήριο θέσπισμα έφτασε στα χέρια του κατηγορούμενου στις 21.7.2009.
Η παρέλευση της πενταετίας καθιστούσε μονόδρομο την επιλογή της παραγραφής, όπως έκρινε και η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απορρίπτοντας την αίτηση αναίρεσης του εισαγγελέα πλημμελειοδικών.
