Ο κοινωνικός κανιβαλισμός
Ενιαίος, συσπειρωμένος και αρραγής συνδικαλισμός. Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόταγμα της εποχής, που αφορά σε ένα συστατικό στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης, σε μια έννοια που στρεβλώθηκε διότι θεμελιώθηκε σε βάσεις άρρωστες. Ένα συνδικαλιστικό μέτωπο που θα αγωνίζεται και θα εναντιώνεται σε κάθε τι που πάει να ποδοπατήσει κεκτημένα δικαιώματα που αποκτήθηκαν με κόπο και αίμα.
Οι μέρες που διανύουμε αποκαλύπτουν σε πλήρη θέα την αναλγησία και την ισχύ ενός νεοφιλελευθερισμού που επιστρατεύει κάθε μέσο, προκειμένου να πατάξει όποιον αντιστέκεται στην καταστροφική απάνθρωπη φύση του. Μέσα οικονομικής και πολιτισμικής βίας, επικοινωνιακής βίας και φυσικά τις δυνάμεις καταστολής.
Παρακολουθήσαμε εμβρόντητοι την σύλληψη συνδικαλιστών, οι οποίοι μάχονται ενάντια σε ένα σύστημα που δρα βάσει στατιστικών και αριθμών και όχι βάσει των ανθρωπίνων αναγκών. Παρακολουθούμε έναν κοινωνικό κανιβαλισμό, που μέμφεται κάθε προσπάθεια εναντίωσης στο ανθρωποφάγο σύστημα που κυριαρχεί με πρόσχημα την θυσία του δημοσίου συμφέροντος στον βωμό της ιδιοκτησιακής συντεχνιακής αντίληψης των συνδικαλιστών.
Εκφράζουμε την απογοήτευση και την βδελυγμία μας για την σαθρότητα της ελληνικής αντίληψης που γενικεύει και τοποθετεί στην ίδια κατηγορία ανθρώπους που μάχονται για το γενικό καλό με αυτούς που λαϊκίζουν για να ικανοποιήσουν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα.
Εκφράζουμε την αγανάκτηση μας για την απάθεια και την αδράνεια που διακατέχει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, την στιγμή που πλήττονται βασικά του δικαιώματα και τον καλούμε να πάψει πια να δέχεται άκριτα και χωρίς αντίσταση ότι προαπαθούν να του επιβάλλουν. Την καλούμε να κρίνει υπό το πρίσμα της ηθικής και της κοινωνικής δικαιοσύνης κάθε πράξη και κάθε απόφαση. Την καλούμε να αποδείξει ότι είναι πράγματι ότι ο λαός είναι κυρίαρχος και να κατακλύσει τους δρόμους στην επερχόμενη απεργία της 1ης Δεκεμβρίου.
Εκφράζουμε την συμπαράστασή μας και συστρατευόμαστε με τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ, της ΠΟΣΠΕΡΤ, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, διότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος και δίνεται για το συμφέρον σύνολης της κοινωνίας. Συντασσόμαστε με όλους όσους δικαιολογημένα αντιδρούν στον απολυταρχισμό των νεοφιλελεύθερων μέτρων, που ανενδοίαστα λαμβάνονται από μια ανάλγητη κυβέρνηση. Οφείλουμε ωστόσο να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις προκειμένου η επόμενη μέρα να ξημερώσει πραγματικά ανανεωμένη, αποδεσμευμένη από τα βαρίδια και τις παθογένειες του παρελθόντος.
Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή στο παρελθόν και ας αναλογιστούμε τα λάθη που διεπράχθησαν από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες και που οδήγησαν την κοινωνία στην καχυποψία κάθε συνδικαλιστικής διεκδίκησης. Ας ορίσουμε την επιτακτικότητα επανανοηματοδότησης της ανώτατης αυτής δράσης.
Κρατικά κηδεμονευόμενος, κομματικά ελεγχόμενος, κατακερματισμένος και καθοδηγούμενος από εξωεργατικές δυνάμεις, ο συνδικαλισμός αυτοαναιρέθηκε και ευτελίστηκε. Ηγεσίες, μαριονέτες κομματικών συμφερόντων, διορισμένες ουσιαστικά από τους κρατικούς μηχανισμούς που διείσδυσαν στον πόλο της εργατικής δράσης, χρωμάτισαν έναν χώρο που έπρεπε να μείνει αχρωμάτιστος και επέτρεψαν οικειοθελώς την απαξίωση του. Και ο Φωτόπουλος και ο Παναγόπουλος και κάθε συνδικαλιστική ηγεσία ταυτίστηκε με κομματικούς μηχανισμούς, δεν έδρασε ποτέ του αυτόνομα και φάνηκε να αδρανεί όταν στην ηγεσία αναδείχτηκε ο συγγενής της χώρος. Συμπεριφέρθηκε ιδιοκτησιακά και συντεχνιακά και επέτρεψε στις συνειδήσεις των ανθρώπων δικαιολογημένα να τον χαρακτηρίσουν ως κομματική απόφυση και να τον κατηγορήσουν ως αναποτελεσματικό και ανούσιο.
Η εποχή ωστόσο που διανύουμε είναι μεταβατική και το συνδικαλιστικό μέτωπο καλείται να αποδείξει ότι κρύβει μέσα του υγιείς δυνάμεις που μπορούν να τον μεταλλάξουν. Είναι τώρα που ο αγώνας του πρέπει να κορυφωθεί, είναι τώρα που πρέπει να αποδείξει με σθένος και πάθος πως ο ηθικός και δίκαιος αγώνας μπορεί να επικρατήσει, και μετανιωμένος από τα λάθη του παρελθόντος να προκύψει δυναμωμένος και διεκδικητικός. Το μεγαλύτερο στοίχημα που πρέπει όμως να κερδίσει είναι η λαϊκή αφύπνιση και η συντριβή αυτών που επιβάλλουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Τι είναι αυτό που διαδραματίζεται γύρω μας; Μια κρίση συστημική, που αισθανόμαστε να μας επηρεάζει, διαπιστώνοντας τις αλλαγές που συντελούνται στον μικρόκοσμο της καθημερινότητάς μας. Μια κρίση οικονομική που επιτρέψαμε, διότι αποδεχτήκαμε και καλλιεργήσαμε την ανηθικότητα στην οποία δομήθηκε. Περάσαμε από το συλλογικό στο ατομικό, από την φειδώ στην υπερκατανάλωση, από την φτώχεια στον κίβδηλο πλούτο. Κάθε πτυχή του κοινωνικού βίου έχει συντριβεί στον κυκεώνα της νεοφιλελεύθερης ισοπέδωσης. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, το χάσμα πλούτου και φτώχιας έχει οξυνθεί, οι ανισότητες είναι προφανείς, κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης έχει καταπατηθεί. Μια κρίση οικονομική εξέθεσε πλήρως την βαθύτατη ηθικοπολιτική κρίση που τόσα χρόνια καλλιεργούσαμε. Τώρα οι συνθήκες άλλαξαν.
Η σαθρότητα των θεμελίων είναι πλέον εμφανής και είμαστε εμείς που πρέπει αυτά τα θεμέλια να τα σμιλέψουμε εκ νέου με την ευρωστία των ιδανικών και των αξιών που ποτέ μέσα μας δεν πτώχευσαν. Είμαστε εμείς που πρέπει να επανανοηματοδοτήσουμε τις έννοιες, να θέσουμε τις βάσεις για διεκδικήσεις χαμένες στον πλασματικό πλούτο και την ανήθικη εξατομίκευση.
ΡΕΥΜΑ ΝΕΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
