Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
Απρόσμενη και αιφνιδιαστική χαρακτηρίζεται η δημοσιοποίηση της πρόθεσης του πρωθυπουργού κυρίου Γ.Α. Παπανδρέου, να ζητήσει δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή σύμβαση, παρόλο που είχε ήδη γραφτεί σε εφημερίδες τις προηγούμενες μέρες και είχαν, επίσης, ενημερωθεί, σύμφωνα με υπουργό της κυβέρνησης, τόσο η Μέρκελ όσο και ο Σαρκοζί.
Γιατί όμως ο πρωθυπουργός φαίνεται να επιλέγει το δημοψήφισμα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, λίγες μόλις μέρες μετά την ευνοϊκή , σύμφωνα με τον ίδιο, απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων μας για το κούρεμα του ελληνικού χρέους;
Για τους παρακάτω, κατά τη γνώμη μου, λόγους:
- Ευελπιστεί πως θα μπορέσει να εκβιάσει με την απειλή της χρεοκοπίας σε περίπτωση που το δημοψήφισμα βγάλει αρνητική απάντηση για τη νέα δανειακή σύμβαση, όχι τους βουλευτές του, όπως έκανε μέχρι τώρα αποσπώντας την συγκατάθεσή τους στην ψήφιση των μέτρων που πάρθηκαν, αλλά άμεσα ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Ζητάει με λίγα λόγια ο κύριος πρωθυπουργός, από τον ελληνικό λαό, να προσέλθει οικιοθελώς στη σφαγή του με την απειλή πως αν δεν το κάνει, τον περιμένει τάχα … η αγχόνη. Ήδη άρχισαν διάφοροι Ευρωπαίοι ηγέτες, υπουργοί και παράγοντες του τραπεζικού συστήματος να εκτοξεύουν απειλές για τη μοίρα της Ελλάδας αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι αρνητικό.
- Πιστεύει πως θα φοβίσει για μία ακόμη φορά τους βουλευτές του, ζητώντας πρώτα ψήφο εμπιστοσύνης, αφού όποιος αρνηθεί την ψήφο, τίθεται αυτόματα εκτός βουλευτικής υποψηφιότητας στις εκλογές που θα ακολουθήσουν.
- Κάτω από την πρωτοφανή πίεση του κόσμου και έχοντας χάσει εντελώς και την παραμικρή κοινωνική υποστήριξη, διαλέγει το δρόμο του «στρίβειν διά του δημοψηφίσματος» και όχι «διά των εκλογών» όπως είχε κάνει με μεγάλη επιτυχία ο προκάτοχός του.
- Διευκολύνει με την επιλογή αυτή την άμεση λύση κεντροδεξιάς κυβέρνησης (κυβέρνηση συνεργασίας ή ευρείας αποδοχής την ονομάζουν) κάτι το οποίο δεν είναι τόσο σίγουρο ότι θα συμβεί στην περίπτωση εκλογών.
Αν ο πρωθυπουργός εκτιμάει ότι με την επίκληση της στάσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις σε περίπτωση χρεοκοπίας, θα υφαρπάξει τη συγκατάθεση των πολιτών, για τη νέα δανειακή σύμβαση, μάλλον κάνει λάθος αφού οι πολίτες, εδώ και καιρό, έχουν δηλώσει ή καλύτερα έχουν διαδηλώσει, όχι λίγες φορές την οργισμένη αντίθεσή τους στις πολιτικές σκληρής και παρατεταμένης λιτότητας που εφαρμόζονται.
Άλλωστε η αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, για να μην πειραχτούν τα υπερκέρδη των κεφαλαιοκρατών, έχει εμφανιστεί από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο κύριος Παπανδρέου.
Αλλιώς πώς εξηγείται η δραστική περικοπή τους μαζί με την κατάργηση των δώρων, την εργασιακή εφεδρεία και την ελαχιστοποίηση των προσλήψεων, άσχετα αν στο ίδιο χρονικό διάστημα είχαμε άλλου είδους (Μη Κυβερνητικές) προσλήψεις και δημιουργία διάφορων «επιτροπών» με όχι και τόσο ευκαταφρόνητες αποδοχές για τα μέλη των «επιτροπών» αυτών;
Το βέβαιο είναι πως όποιο σενάριο και αν προκρίνει ως άμεσα εφαρμόσιμο η άρχουσα τάξη, η πρόθεσή της, τουλάχιστον σε επίπεδο αποφάσεων, είναι να συνεχιστεί η ίδια πολιτική σφαγής των δικαιωμάτων και των εισοδημάτων των πολιτών προς όφελος της συνέχισης της κερδοφορίας για την ίδια.
Άρα, για τους πολίτες, ο μόνος δρόμος που απομένει είναι και πάλι αυτός της σύγκρουσης κατά μέτωπο με την πολιτική άγριας λιτότητας και η ματαίωση των σχεδίων για βιώσιμη πολιτική λύση στα πλαίσια μιας, δήθεν, κυβέρνησης συνεργασίας με τη συμμετοχή τεχνοκρατών, είτε χωρίς εκλογές είτε μετά από τη διεξαγωγή εκλογών.
Μια τέτοια κυβέρνηση μόνο για το καλό των πολιτών δεν πρόκειται να «συνεργαστεί». Μόνο και μόνο να σκεφτούμε ποιοι υποστηρίζουν δημόσια τη δημιουργία μιας τέτοιας κυβέρνησης, φτάνει για να βγάλουμε απολύτως ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τον προσανατολισμό της.
Οι πρόσφατοι αγώνες των πολιτών έδειξαν μόνο ένα μικρό μέρος της δύναμής που διαθέτουν και του τρόμου που μπορούν να προκαλέσουν στους κρατούντες.
Η αδυναμία της κυβέρνησης να συνεχίσει να κυβερνά, είναι μια πρώτη και σημαντική νίκη των αγώνων.
Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν και άλλες ακόμη πιο σημαντικές. Τα κιτρινισμένα φύλλα δεν πρασινίζουν ξανά. Όλοι μας γίναμε πιο σοφοί και μπορούμε καλύτερα να διακρίνουμε και σε επίπεδο πολιτικών δυνάμεων ποιος είναι με ποιον.
Μόνο να μην επαναπαυτούμε. Δεν ξεμπλέκει κανείς εύκολα με τις ακρίδες!
Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης
xrkyrgiakis@yahoo.gr
