Του Δημητρίου Ι. Παπαδημοπούλου, Δικηγόρου Λαρίσης.
΄΄Αυτοί που έκαψαν το σώμα μας για να διαφεντέψουν την ψυχή μας θα καταισχυνθούν, θα απελπισθούν, μόνον όταν δουν την αδούλωτη ψυχή μας να γιατρεύει το καμένο σώμα μας΄΄.
Με αυτά τα λόγια είχε τοποθετηθεί ο υπογράφων σχετικά με τις φοβερές και ολέθριες πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007.
Και επειδή η (τώρα πλέον διαφαινομένη) τότε πολιτική σκοπιμότητα, δεν επετεύχθη και η κυβέρνηση Καραμανλή παρέμενε ακλόνητη, αναζητήθηκαν άλλοι τρόποι αποδυνάμωσης και τελικά ανατροπής της. Η ανατροπή αυτή, χωρίς αμφιβολία επετεύχθη με τη ΄΄φωτοβολίδα΄΄ του Βατοπαιδίου, που συσκότισε μέσω των Μ.Μ.Ε., τον ήδη, εσκεμμένως ανοχύρωτο, αλλά όχι και ανεύθυνο δυστυχώς, Ελληνικό λαό, που σπεύδοντας να εμπιστευθεί τους εχθρούς του και να κατακρίνει τους φίλους του, ήλκυσε νομοτελειακά την ποινή που βιώνει. Μια ποινή που θα παρατείνεται, όσο παρατείνεται και η απομάκρυνσή του από τα πατροπαράδοτα, πνευματικά, εθνικά και κοινωνικά του ιδεώδη.
Το παραπάνω νόημα – εκ πρώτης όψεως απαισιόδοξο- είναι συγχρόνως και λίαν αισιόδοξο. Διότι αποτελεί λογική εξίσωση, που αν αντιστραφούν οι όροι της, μέσω της μετανοίας μας και επιστροφής μας στα προαναφερθέντα ιδεώδη, αμέσως, - επίσης νομοτελειακά – θα ακολουθήσει η ανόρθωσή μας και η – σε στέρεες βάσεις πλέον – ευημερία μας.
Δέστε φίλοι μου – πάνσοφη τομή θεϊκής ευεργεσίας-! Είναι ολοφάνερο πως μάς κάλεσε σε μετάνοια. Και τούτο όχι για να λυπηθούμε, αλλά για να χαρούμε αληθινά τη ζωή μας, όχι με τον του πλούτου, κενό περιεχομένου, νοσηρό, χυδαίο και άγονο τρόπο, αλλά με τη γνήσια και πηγαία χαρά της διαρκούς αίσθησης γιορτής, που μόνον μια θεραπευμένη κοινωνία, μπορεί να αισθανθεί και να προσφέρει.
Ως μικρούλα παιδίσκη η Υπεραγία Θεοτόκος, η μεγάλη Παναγία Μητέρα μας – μόνη εν μέσω των αιώνων και των γενεών – ήδη εισήλθε εις τα Άγια των Αγίων – κι έτσι γιορτάσαμε τα λαμπρά Εισόδιά Της, όπου και πρωτακούστηκε το ΄΄Χριστός γεννάται…΄΄.
Ας εισέλθουμε κι εμείς ξωπίσω Της κι ας σταθούμε ταπεινά σε μια του Ιερού Ναού άκρη, αναμέλποντας, πλήρεις μετανοίας και κατανύξεως, θερμή παράκληση και Προσευχή. ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ…και υπόσχεται ΄΄Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και περφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς΄΄. (Κατά Ματθ. ΙΑ, 28-29).
Κι Εκείνη, Θεέ μου Εκείνη, η Μητέρα Του, η Μητέρα μας, η των απηλπισμένων Ελπίς, με βλέμμα ικετευτικό σχεδόν, μας προσκαλεί στην ακαταίσχυντή της ελπίδα. Θα την αρνηθούμε;!
