γράφει ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Πάρτε βαθιά ανάσα.
Πατήστε στα πόδια σας γερά.
Σφίξτε τα μπράτσα σας.
Ξαναγίνετε αρσενικοί άντρες.
Σήμερα το μεσημέρι μπροστά στον ΟΤΕ Κατερίνης μια συμπαθής κυρία παρόλα που είχε και το μπαστουνάκι της δεν τα κατάφερε και γλίστρησε σχεδόν ανάσκελα στο πεζοδρόμιο.
Βρίσκομαι παραπέρα μέσα στο αυτοκίνητό μου προς τη θεία Ανάληψη και παρατηρώ το συγκλονιστικό επεισόδιο που εκτυλίσσεται καρέ-καρέ μπροστά στα μάτια μου.
Δίπλα στην κυρία εκείνη την στιγμή βρισκόταν τρεις ενήλικες και ώριμοι άντρες με ολοζώντανα τα χαρακτηριστικά μιας προτεταμένης και ολοστρόγγυλης κοιλίτσας. Όχι μόνο κάποιος απ΄ τους τρεις δεν μπόρεσε να προλάβει το πέσιμο της κυρίας αλλά το χειρότερο και πλέον εκνευριστικό και ανεξήγητο ήταν που ενώ την έβλεπαν πεσμένη δίπλα τους με τα χέρια προς τα πάνω να ζητάει βοήθεια αυτοί σκέφτονταν. Η άτυχη γυναίκα με όση δύναμη και κουράγιο της απέμεινε προσπαθούσε και κατάφερνε να κρατάει το κεφάλι της λίγο πιο ψηλά απ΄ τα πλακάκια του πεζοδρόμιου και αυτοί την κοίταγαν.
Ναι όπως ακριβώς το λέω και το περιγράφω.
Την κοίταγαν και προσπαθούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Η γυναίκα δεν άντεξε άλλο και με σπασμωδικές κινήσεις άρχισε να απλώνει τα χέρια της μέχρι που πιάστηκε από τα σιδερένια προστατευτικά κάγκελα του πεζοδρόμιου. Τράβηξε δυνατά τα κάγκελα και σχεδόν ανασηκώθηκε μέχρι τη θέση του οκλαδόν. Τότε είδα να σκύβουν οι τρεις ¨άντρες¨ και με κινήσεις λες και θα έπιαναν άσκαστη ¨νάρκη¨ κατάφεραν να σηκώσουν την κυρία απ΄ το δρόμο.
Στο τέλος επιτεύχθηκε η ανόρθωση της πεσμένης κυρίας αλλά συγχρόνως και τουλάχιστον στα μάτια μου σντελέσθηκε το γκρεμοτσάκισμα της αντρικής αξιοπρέπειας παρατηρώντας τους τρεις μισοτελειωμένους άντρες να νοιώθουν την μεγάλη ικανοποίηση του ¨σωτήρα¨ για το κατόρθωμά τους.
Μήπως δεν καταλάβαιναν ότι έπρεπε αμέσως να την βοηθήσουν ;
Μήπως και οι ίδιοι αισθάνονταν πως δεν είχαν την απαραίτητη δύναμη να την σηκώσουν;
Μήπως έπρεπε πρώτα να ικετεύσει ή να εκλιπαρήσει η κυρία;
Μήπως τα ανακλαστικά μας έσβησαν εντελώς ;
Μήπως το μυαλό σταματάει εμπρός ακόμη και σε τέτοια προβλήματα ;
Μήπως μειώθηκε κατά πολύ ο ¨αντρισμός¨ μας και τον ψάχνουμε μόνο και τον απαιτούμε από τους άλλους ;
Μήπως καλά θα είναι να μας περνούν κάθε λίγο και λιγάκι και από ένα Κ.Τ.Ε. Ανθρώπου ;
καθημερινά…. κι ανθρώπινα
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
