Ευρωσκλάβοι στα δεσμά της (Γερμανίας);
Από το Μαρικάκι
Μήπως μας αντιγράφουν οι Ιρλανδοί; Πριν από δύο φύλλα το «Π» προειδοποιούσε στο εξώφυλλό του ότι νέος πρωθυπουργός της χώρας είναι... η αυτού μεγαλειότατη Άνγκελα Μέρκελ (ποιος Παπαδήμος). Η ιρλανδική Daily Mirror στο φύλλο της περασμένης Παρασκευής με την Μέρκελ στο εξώφυλλο αναφέρει «Germany is our new master» («η Γερμανία είναι ο νέος μας αφέντης»).
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα www.xrimanews.gr από την οποία αλιεύσαμε την είδηση, στην Ιρλανδία έγινε χαμός με την αποκάλυψη ότι σχέδιο με δημοσιονομικά μέτρα παραδόθηκε από τον Ιρλανδό Πρωθυπουργό στη γερμανική βουλή και στα χέρια της Μέρκελ πριν καν φτάσει στην ιρλανδική βουλή.
Δεν μας...
αντιγράφουν λοιπόν, απλώς συνειδητοποιούν αυτό που εδώ και καιρό έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό στη χώρας μας (όχι από όλους είναι η αλήθεια) και αποτυπώνεται στις αναφορές περί οικονομικής και πολιτικής κατοχής της χώρας. Κάποιοι πάντως ακόμα κι αν συνειδητοποιούν αυτή την εξέλιξη την χαιρετίζουν γιατί κατά την – «ανεπηρέαστη» από συμφέροντα - αντίληψή τους «οι γερμανοί ξέρουν καλύτερα από μας τους ελληναράδες».
Πόσο όμως ακόμα όλοι αυτοί που τρέχουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη «γερμανική μπότα» (ολίγον τι εμπροσθοφυλακή του ΔΝΤ στην Ευρώπη) θα μπορούν να κρύβουν αυτό που αποκαλύπτεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς τις τελευταίες μέρες; Ότι ακόμη και οι ισχυροί της ευρωζώνης δεν αισθάνοτναι καλά τελευταία. Ο Όλι Ρεν παραδέχεται ότι η κρίση έχει χτυπήσει τον πυρήνα της ευρωζώνης και μας καλεί να μην έχουμε «ψευδαισθήσεις» ως προς αυτό. Από την άλλη τα κερδοσκοπίκά κεφάλαια χτυπούν σήμερα Γαλλία και Γερμανία.
Την ίδια ώρα στο εγχώριο πολιτικό βάλτο η πολιτική και οικονομική ελίτ στοχοποιεί όποια φωνή τολμάει να αμφισβητήσει την «ευρωπαϊκή προοπτική» - τη στιγμή που αυτό το κάνουν μια χαρά από μόνες τους οι αυτοκαταστροφικές επιλογές του λεγόμενου «ευρωιερατείου». Αν υπάρχει ευρωπαϊκή προοπτική αυτή τη στιγμή αυτή δεν έχει ουδεμία σχέση με την ευημερία των λαών αλλά των τραπεζικών κεφαλαίων.
Αν η Ευρώπη αυτή τη στιγμή οδηγείται σε καταστροφή με το κόστος αυτής της καταστροφής να απειλεί πρώτα και κύρια τους λαούς που θα επωμιστούν όλα τα βάρη, γιατί σήμερα στη χώρα δεν υπάρχει μια σθεναρή μετωπική πολιτική – ναι στην κοινοβουλευτική αριστερά αναφερόμαστε – αμφισβήτησης της συγκεκριμένης ... μη «προοπτικής» και επιδίωξης της άμεσης απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά της;
