Kαλοντυμένη, κομψή, μπορεί να «στήσει» ακόμα και πολιτικούς ηγέτες στο ραντεβού τους μέχρι να ετοιμαστεί. Ο λόγος για την «κοκέτα» πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Κίρσνερ, η οποία συνεχίζει με επιτυχία το έργο του συζύγου της Νέστορ Κίρσνερ, «αρχιτέκτονα» της οικονομικής ανάπτυξης της λατινοαμερικάνικης χώρας, που άφησε πίσω της τον εφιάλτη της οικονομικής κρίσης.
Η Κριστίνα Ελισάμπετ Φερνάντεζ ντε Κίρσνερ, όπως είναι το πλήρες όνομά της, επανεξελέγη πανηγυρικά και με τη… βούλα (οι εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Οκτωβρίου και τώρα οριστικοποιήθηκαν τα αποτελέσματα) στην προεδρία της Αργεντινής την Παρασκευή, συγκεντρώνοντας 54,11% των ψήφων. Η σύζυγος του εκλιπόντα Νέστορ Κίρσνερ, ανθρώπου που οδήγησε την Αργεντινή από την κόλαση της οικονομικής κρίσης στον παράδεισο της ανάπτυξης, έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει το επιτυχημένο έργο της πρώτης τετραετίας της (2007-2011) αποτελώντας παράδειγμα προς όλες τις χώρες που βουλιάζουν στη λιτότητα, όπως φυσικά και στην Ελλάδα. Ποια είναι, όμως η ισχυρή γυναίκα της Αργεντινής;
Η Κριστίνα Φερνάντες γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1953 στην Λα Πλάτα της επαρχίας του Μπουένος Άιρες και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της γενέτειράς της. Στη διάρκεια των νομικών σπουδών της (είναι δικηγόρος), γνώρισε το μετέπειτα σύζυγό της, Νέστορ Κίρσνερ και παντρεύτηκαν το 1975.
Η πολιτική της καριέρα άρχισε, όταν έγινε μέλος του Κινήματος της Νεολαίας των Περονιστών. Κατά τη διάρκεια του αυταρχικού καθεστώτος, μαζί με το σύζυγό της δίδαξαν Νομικά στο Ρίο Γκαλέγος και σταμάτησαν να ασχολούνται με την πολιτική, όμως, θα επανέλθει σε αυτήν στα τέλη της δεκαετίας του ’80, οπότε και θα εκλεγεί βουλευτής στη Σάντα Κρουζ το 1989, αξίωμα στο οποίο επανεξελέγη το 1993.
Το 1995 εξελέγη γερουσιαστής στη Σάντα Κρουζ και το 1997 βουλευτής, ενώ το 2001 επανεξελέγη γερουσιαστής. Το 2003 συνετέλεσε στην εκλογή του συζύγου της στην προεδρία, καθώς η ίδια ανέλαβε την επικοινωνιακή του εκστρατεία, χωρίς όμως να πραγματοποιεί συχνές δημόσιες εμφανίσεις.
Το κεφάλαιο Νέστορ Κίρσνερ
Ο κεντροαριστερός Κίρσνερ ήταν επικριτής της ελεύθερης αγοράς, των πολυεθνικών επιχειρήσεων και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ενώ βρισκόταν πολύ κοντά στον, χτυπημένο από την κρίση, λαό του. Προχώρησε στην ανατροπή των νόμων περί αμνηστίας των στρατιωτικών για τις «εξαφανίσεις» χιλιάδων αντιφρονούντων στην περίοδο της δικτατορίας του 1976-1983. Οι ξένοι επενδυτές δεν είδαν με καλό μάτι την παρεμβατική του οικονομική πολιτική του, όπως και την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της Αργεντινής, ύψους 100 δισ. δολαρίων, σε χρεοκοπημένα ομόλογα. Πίσω από κάθε επιτυχημένο άνδρα βρίσκεται μία γυναίκα και στην περίπτωση του Νέστορ Κίρσνερ ήταν η Κριστίνα. Πολλοί στην Αργεντινή λένε, εξάλλου, ότι κυβερνούσαν μαζί.
Στις εκλογές του 2007 δεν ήταν υποψήφιος, αντίθετα έδωσε τη θέση του στη σύζυγό του, η οποία εξελέγη πρόεδρος με συντριπτικό ποσοστό. Ο Κίρσνερ είχε παραμείνει στην ηγεσία των Περονιστών και θεωρείτο ο πιθανότερος υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2011, όμως η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι, αφού τον Οκτώβριο του 2010 σε ηλικία 60 ετών πέθανε έπειτα από καρδιακό επεισόδιο, βυθίζοντας στο πένθος στη χώρα.
«Αν σας έλεγα ότι είμαι ευτυχισμένη, θα έλεγα ψέματα. Νιώθω και θλίψη. Αλλά ο Νέστορ, όπου κι αν είναι, πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένος» ανέφερε μετά την εκλογική νίκη της. Με τον σύζυγό της απέκτησαν δύο παιδιά, τον Μάξιμο και τη Φλορένσια.
Κέρδισε το στοίχημα
Η πρόεδρος Κριστίνα Κίρσνερ, πλέον, είχε να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο: Να συνεχίσει το επιτυχημένο έργο του συζύγου της, κάτι που κατάφερε. Σύμμαχοι και αντίπαλοι αναγνωρίζουν πως αντικατέστησε επάξια τον σύζυγό της στην εξουσία, επιµένοντας σε φιλολαϊκές πολιτικές και κρατώντας σθεναρή αντίσταση στις έξωθεν νεοφιλελεύθερες σειρήνες, που θύμιζαν τις εποχές του συνεχούς δανεισμού που οδήγησε στο υπέρογκο χρέος. Συγκεκριμένα, εθνικοποίησε τις ιδιωτικές συντάξεις, εναντιώθηκε στους πανίσχυρους αγρότες για τη φορολογία και αγνόησε τις εκκλήσεις για διεθνή οικονομική παρέμβαση.
Η κυβέρνησή της επέβαλε, παράλληλα, πρόστιμα στους οικονομολόγους που τοποθετούσαν τον πληθωρισμό υψηλότερα από το επίσημο ποσοστό, ενώ πίεσε τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να ισοσταθμίζουν τις εισαγωγές με τις εξαγωγές, τονώνοντας την παραγωγή της χώρας.
Η «λουσάτη» πρώτη κυρία
Η «νέα Εβίτα Περόν», όπως την αποκαλούν πολλοί στην Αργεντινή, εκτός από τα πολιτικά της πεπραγμένα είναι γνωστή για την αδυναμία της στα ρούχα και στην επιμέλεια της εμφάνισής της. Διαθέτει πλούσια γκαρνταρόμπα, ενώ την έχουν αποκαλέσει «Ιμέλντα» (σ.σ. Ιμέλντα Μάρκος, ηγέτιδα των Φιλιππίνων) εξαιτίας του πάθους της για τα παπούτσια και ιδιαίτερα για τα ψηλοτάκουνα. Επιλέγει μίξη χρωματων και σχεδιών από τα χέρια σχεδιαστών μόδας της Αργεντινής.
Έχει επικριθεί έντονα για τα ποσά που ξοδεύει για την εμφάνισή της και ιδιαίτερα για ρούχα, κοσμήματα και παπούτσια. Σπανίως φοράει δύο φορές το ίδιο σύνολο, ενώ είναι ενδεικτικό ότι έχει καθυστερήσει σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες, διότι… ντυνόταν. Από το θάνατο του συζύγου της κι έπειτα φοράει μόνο μαύρα ταγέ, με τον αριθμό τους μέχρι τώρα να έχει φτάσει αισίως τα 200.
Παράδειγμα προς μίμηση
Ενδεικτικό της αναγνώρισης του έργου της Κίρσνερ είναι η προτροπή του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα προς τον Νικολά Σαρκοζί, στις Κάννες, στο περιθώριο της G20: «Λοιπόν, Νικολά, όλοι πρέπει να πάρουμε μαθήματα από αυτήν».
Η ελληνική περίπτωση παραλληλίζεται συνεχώς με την αργεντίνικη, παρά τις διαφορές που έχουν. Η λατιονοαμερικάνικη χώρα και η διακυβέρνηση των Κίρσνερ είναι η απάντηση στο ερώτημα «πώς θα έρθει η ανάπτυξη», όπως και πώς μπορούμε να απεμπλακούμε από τις έξωθεν πιέσεις.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος, για το newpost.gr
