( «Αντιγόνη» Σοφοκλης)
«Να τον αφήσουν ακλαφτο στα όρνια που ψάχνουν για τροφή».
Μ’ αυτά τα λόγια περιέγραψε η Αντιγόνη στην αδελφή της τη διαταγή του Κρέοντα να μείνει άταφος ο νεκρός αδελφός της. Σ’αυτά τα λόγια παραπέμπει ο θάνατος του Καντάφι και ο τρόπος που τον μεταχειρίστηκαν, ζωντανό και νεκρό, οι διώκτες του.
Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στο καθεστώς Καντάφι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, χωρίς να ξεχνά ότι το κίνημά του ανέτρεψε το υποτελές βασιλικό καθεστώς που υπήρχε στη Λιβύη , ότι έδιωξε την αμερικανική βάση που υπήρχε στη χώρα του και της εξασφάλισε μια σχετική εθνική ανεξαρτησία, καθώς και ότι επέλεξε να πεθάνει στη γη της πατρίδας του παρά να ζήσει ως ντροπιασμένος φυγάς στο εξωτερικό.
Η οικογενειοκρατία και οι συναλλαγές του με τις πολυεθνικές για την εκμετάλλευση του πετρελαίου της Λιβύης είναι δυο από αυτά τα οποία μπορεί κανείς να του καταλογίσει.
Η στρατιωτική επίθεση όμως εναντίον της Λιβύης και του καθεστώτος Καντάφι δεν έχει να κάνει με αυτά.
ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ
Η άρνηση της Λιβύης να ξεπουλήσει το πετρέλαιο της φτηνά στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Γαλλία, Γερμανία ,Ιταλία, Η.Π.Α., Μ.Βρετανια) ήταν η πραγματική αιτία που άρχισε η επίθεση κατά ενός ανεξάρτητου κράτους με τη συνδρομή εγκάθετων στη χώρα αυτή. Από κοντά και τα τσιράκια των ιμπεριαλιστών , όπως η ελληνική κυβέρνηση, που δεν διστάζει να ξοδεύει 5 εκατομμύρια ευρώ τη μέρα, σε συνθήκες κρίσης, για να μη μείνουν έξω από τη μοιρασιά οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες.(Ο κ.Παπανδρεου ευχαριστούσε τον Καντάφι πριν την επίθεση «για την συμπαρασταση στην Ελλάδα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή»!!! )
Η δικαιολογια της επίθεσης ήταν ότι προστάτευαν τους διωκόμενους πολιτες της Λιβύης. Βομβαρδισαν τη χώρα , κατεστρεψαν τις υποδομες της με τελικό στοχο οχι κάποια προστασια άλλα την ανατροπή του καθεστώτος και την φτηνη εκμετάλλευση του ορυκτου πλούτου της Λιβύης, για την οποία αντιδρουσε ο Καντάφι.
Αφού πετυχαν την ανατροπή του πανηγυριζουν που η Λιβύη «απελευθερωθηκε» μετά από 46 χρόνια ( δηλαδή ως αποικια με το βασιλιά ήταν ελευθερη; ) και που «αποκατασταθηκε η δημοκρατια».
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ
Όμως για ποια δημοκρατια μιλαμε; Για άλλη μια φορά η δημοκρατια τους τρεφεται από το αιμα ,τη λεηλασια του πλούτου μιας ξενης χώρας, το λυντσαρισμα του Καντάφι , του γιου του και ποιος ξερει ποιων άλλων ακομα. Ο θανατος του έγινε θεαμα στα τηλεοπτικα δελτια.
Οι θεσμολαγνοι, οπαδοι του αστικου κοινοβουλευτικου συστήματος της «πολιτισμενης» καπιταλιστικής Ευρώπης, οι υποκριτες πρωθυπουργοί της, η υπουργός των εξωτερικων των ΗΠΑ ακόμη και ο εγγυητης της διεθνους νομιμοτητας, γ.γ. του ΟΗΕ, χαιρετησαν τη δολοφονια του μ΄αυτον τον αγριο τρόπο και τη διαπομπευση του νεκρου σωματος.
Πολλοί θυμουνται τους προκατόχους τους, όταν εδιναν ορκους πιστης στο αστικό κοινοβουλευτικο σύστημα , στις ελευθερες εκλογες, στους θεσμους της δικαιοσύνης, στα ανθρωπινα δικαιώματα, κρυβοντας βέβαια το γεγονός ότι η δύναμη του χρηματος ακυρωνει ολ’αυτά.
Εσκιζαν τα ρουχα τους που όλα αυτά δεν υπήρχαν στον υπαρκτο σοσιαλισμό και καθοδηγησαν μια τεραστια προπαγανδιστικη εκστρατεία σε βάρος του.
Η δημοκρατια τους είναι ένα αδειο τσοφλι. Η φωνη της σκεπαζεται από τα ουρλιαχτα των δωσίλογων του ΝΑΤΟ που λυντσαρισαν τον Καντάφι· η μορφή της εξαφανιζεται στην λαμψη των φωτογραφικων μηχανων που φωτογραφιζαν το νεκρο σωμα του ως τροπαιο· η πορεια της χάνεται στην ατελειωτη ερημο που φιλοξενει έναν ανωνυμο ταφο αποτιστο από τα δακρυα των δικών του ανθρωπων· πνίγεται στη θαλασσα του λιβυκου πετρελαίου και κλειδώνεται στα θησαυροφυλακια των πετρελαιαδων του Τεξας και του Λονδινου· παγωνει στο ψυγειο του κρεοπωλειου μαζί με το νεκρο σωμα του Μουαμαρ.
Ο Καντάφι δεν είχε το ανθρώπινο δικαίωμα σε μια δίκη (εστω και στημενη) , στη σωματικη του ακεραιοτητα και, ακόμη και νεκρός, ενός ελάχιστου σεβασμού.
Σκληρες ήταν οι σκηνες του λυντσαρισματος και της διαπομπευσης· αηδιαστικες αυτές των δηλωσεων των ηγετων της «πολιτισμενης» Δύσης. Αποκαλυπτικες όμως για τον ταξικό, υποκριτικο και δικτατορικο χαρακτήρα της δημοκρατιας των αστων.
Ν.Σ.
