Πέφτει ή φεύγει
Όλα τα σενάρια φαίνεται να παραμένουν ανοικτά μέχρι το βράδυ, με πιθανό το ενδεχόμενο ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να έχει παραιτηθεί, χωρίς την προγραμματισμένη διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης.
Οι κομματικοί μηχανισμοί ξαναπαίρνουν μπροστά σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου, με εκείνον του κυβερνώντος κόμματος να «καπνίζει» από συνεχή βραχυκυκλώματα μεταξύ εναλλασσομένων ρευμάτων.
Εκβιαστικά πλέον οι κοινοβουλευτικοί και μη «Ταλιμπάν» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαιτούν να ξεκαθαρίσει εντός των επόμενων ωρών ο Γιώργος Παπανδρέου τη διαδικασία αποχώρησής του.
Θεωρείται βέβαιο ότι η κούρσα θα κριθεί στο νήμα, εφόσον ο πρωθυπουργός, συνηθισμένος σε πολιτική διγλωσσία, θα επιχειρήσει μέχρι τέλους, διαπραγματευόμενος την παραμονή του στο όποιο κυβερνητικό σχήμα.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που η φράση «το μαχαίρι έφθασε στο κόκαλο», ως ρητορικό σχήμα, παίρνει
σάρκα και οστά, χωρίς να αποτελεί φλύαρο πολιτικό πλεονασμό, όπως και εκείνο το χιλιοειπωμένο «τέλος εποχής», για το οποίο απαιτήθηκαν τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια προκειμένου να επέλθει.
Αυτά σε ό,τι αφορά στις πιέσεις εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εφόσον οι δυνάμεις που ασκούνται από τους Ευρωπαίους εταίρους, για άμεση αλλαγή σκηνικού και συμμόρφωση προς τας υποδείξεις, είναι κάτι περισσότερο από οριακές.
Χρειάστηκε να συσπειρωθεί σύμπασα η Ευρώπη αλλά και επέκεινα των ωκεανών χώρες, ώστε να κλείσει το κεφάλαιο της ελληνικής μεταπολίτευσης και των τοξικών παραγώγων της, για να δρομολογηθούν οι πολιτικές εξελίξεις σε αυτή τη χώρα.
Στην επερχόμενη οικονομική βαρυχειμωνιά, ορισμένοι θα κυκλοφορούν με παλτό, άλλοι με φανελάκι και κάποιοι -μεταξύ αυτών σίγουρα εμείς- ολόγυμνοι.
Μέχρι το βράδυ, θα έχει δυστυχώς κριθεί μόνο το κεφάλαιο της διαδοχής του Γιώργου Παπανδρέου, με την πολυτέλεια της σπατάλης πολύτιμου χρόνου, όχι όμως και εκείνο της αποφυγής ακραίων περιπετειών για τους Έλληνες πολίτες.
Η επιβεβαίωση της θεωρίας του Ανδρέα Παπανδρέου για Ευρώπη πολλών ταχυτήτων συμπίπτει μοιραία με την απομάκρυνση του πρωτότοκου υιού του από την πολιτική σκηνή.
Το ερώτημα εάν τελικά βγήκαμε κερδισμένοι ή χαμένοι από την ένταξή μας στο οικονομικό της άρμα μέλλει, δυστυχώς, να απαντηθεί με δραματικό τρόπο.
Οι κομματικοί μηχανισμοί ξαναπαίρνουν μπροστά σε όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου, με εκείνον του κυβερνώντος κόμματος να «καπνίζει» από συνεχή βραχυκυκλώματα μεταξύ εναλλασσομένων ρευμάτων.Εκβιαστικά πλέον οι κοινοβουλευτικοί και μη «Ταλιμπάν» του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαιτούν να ξεκαθαρίσει εντός των επόμενων ωρών ο Γιώργος Παπανδρέου τη διαδικασία αποχώρησής του.
Θεωρείται βέβαιο ότι η κούρσα θα κριθεί στο νήμα, εφόσον ο πρωθυπουργός, συνηθισμένος σε πολιτική διγλωσσία, θα επιχειρήσει μέχρι τέλους, διαπραγματευόμενος την παραμονή του στο όποιο κυβερνητικό σχήμα.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που η φράση «το μαχαίρι έφθασε στο κόκαλο», ως ρητορικό σχήμα, παίρνει
σάρκα και οστά, χωρίς να αποτελεί φλύαρο πολιτικό πλεονασμό, όπως και εκείνο το χιλιοειπωμένο «τέλος εποχής», για το οποίο απαιτήθηκαν τριάντα επτά ολόκληρα χρόνια προκειμένου να επέλθει. Αυτά σε ό,τι αφορά στις πιέσεις εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εφόσον οι δυνάμεις που ασκούνται από τους Ευρωπαίους εταίρους, για άμεση αλλαγή σκηνικού και συμμόρφωση προς τας υποδείξεις, είναι κάτι περισσότερο από οριακές.
Χρειάστηκε να συσπειρωθεί σύμπασα η Ευρώπη αλλά και επέκεινα των ωκεανών χώρες, ώστε να κλείσει το κεφάλαιο της ελληνικής μεταπολίτευσης και των τοξικών παραγώγων της, για να δρομολογηθούν οι πολιτικές εξελίξεις σε αυτή τη χώρα.
Στην επερχόμενη οικονομική βαρυχειμωνιά, ορισμένοι θα κυκλοφορούν με παλτό, άλλοι με φανελάκι και κάποιοι -μεταξύ αυτών σίγουρα εμείς- ολόγυμνοι.
Μέχρι το βράδυ, θα έχει δυστυχώς κριθεί μόνο το κεφάλαιο της διαδοχής του Γιώργου Παπανδρέου, με την πολυτέλεια της σπατάλης πολύτιμου χρόνου, όχι όμως και εκείνο της αποφυγής ακραίων περιπετειών για τους Έλληνες πολίτες. Η επιβεβαίωση της θεωρίας του Ανδρέα Παπανδρέου για Ευρώπη πολλών ταχυτήτων συμπίπτει μοιραία με την απομάκρυνση του πρωτότοκου υιού του από την πολιτική σκηνή.
Το ερώτημα εάν τελικά βγήκαμε κερδισμένοι ή χαμένοι από την ένταξή μας στο οικονομικό της άρμα μέλλει, δυστυχώς, να απαντηθεί με δραματικό τρόπο.
