( Ποιοι και γιατί υπομονεύουν το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ)
Η εργατική τάξη της χώρας μας, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, της πόλης και της υπαίθρου ήδη έχουν πίσω τους μια μεγάλη παρακαταθήκη την 48ωρη Πανελλαδική, Πανεργατική, Πανδημοσιουπαλληλική Απεργία, όπου εργάτες, εργαζόμενοι του Ιδιωτικού και Δημοσίου τομέα μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους, μικρούς εμπόρους βρεθήκαν στους δρόμους του αγώνα. Αυτή η εμπειρία πρέπει να αξιοποιηθεί και άμεσα οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις να οργανώσουν τα επόμενα αγωνιστικά βήματα τους.
Σημαντική συμβολή για την επιτυχία της 48ωρης απεργίας, για την κάθοδο χιλιάδων εργατών, συνολικότερα του λαού στις απεργιακές κινητοποιήσεις είχε το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Εκατοντάδες αγωνιστικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ, ενάντια στα χαράτσια, στις διακοπές ηλεκτροδότησης λαϊκών νοικοκυριών, πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές, σε σχολεία, σε σχολές, σε πανεπιστήμια, με σχέδιο συγκεκριμένο, σωματείων, συσπειρώσεων, λαϊκών επιτροπών αγώνα, όργωσαν κυριολεκτικά όλη την χώρα, άνθρωπο τον άνθρωπο, ενέπνευσαν τον λαό για την επιτυχία όχι μόνο της 48ωρης απεργίας, αλλά και για την κλιμάκωση του εργατικού, λαϊκού, ταξικού αγώνα. Τα μπλοκ του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα εμπλουτίστηκαν με νέες δυνάμεις, με ανθρώπους του μόχθου, που αντιλαμβάνονται σιγά σιγά, τι σημαίνει κυβερνητικός- εργοδοτικός συνδικαλισμός, πολιτική του κεφαλαίου όπως εκφράζεται από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ με τον κρυφό έρωτα της Αυτόνομης Παρέμβασης (Συνασπισμός) και αριστεριστών πάσης φύσεως αποχρώσεων.
Το ΠΑΜΕ αποτελεί χώρος συσπείρωσης πρωτοβάθμιων σωματείων, ομοσπονδιών, εργατικών κέντρων, ανθρώπων ριζοσπαστών, που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να συγκροτηθεί διακριτός ταξικός πόλος μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, κόντρα στις ξεπουλημένες, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ( ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ- Α.Π.) κήρυκες όλα αυτά τα χρόνια της ταξικής συνεργασίας, που εκφράζονταν μέσα από τους κοινωνικούς διαλόγους της απάτης με αποτέλεσμα την απονεύρωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την απομαζικοποίηση των σωματείων, τον ευτελισμό των μαζικών, συλλογικών διαδικασιών στα σωματεία, γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Το ΠΑΜΕ δεν είναι παράταξη και κυρίως δεν είναι παράταξη του ΚΚΕ, όπως εσκεμμένα θέλουν να το παρουσιάσουν, για να μειώσουν το εύρος συσπείρωσης του και δυναμικής του. Σίγουρα τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, πρωτοστατούν δημιουργικά για την συγκρότηση του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπως εκφράζεται από το ΠΑΜΕ και δεν θα μπορούσε να γινόταν αλλιώς. Η συγκρότηση του ΠΑΜΕ και άλλων αντιμονοπωλιακών συσπειρώσεων στα λαϊκά στρώματα αποτελεί ζωτική αντικειμενική ανάγκη, για τους ίδιους τους εργαζόμενους, όχι μόνο να αναχαιτίσουν αποτελεσματικά τα διαχρονικά, βάρβαρα, αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αντιληφθούν το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής, τον χαρακτήρα των αστικών κομμάτων, τη φύση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως η λυκοσυμμαχία της Ε.Ε., του ΔΝΤ, του ΝΑΤΟ και από αυτή τη σκοπιά να οξύνουν την ταξική πάλη στη χώρα μας, προτάσσοντας τις σύγχρονες, κοινωνικές, λαϊκές ανάγκες, αμφισβητώντας την στρατηγική της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την ανταγωνιστικότητα, της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, φέρνει νέα δεινά, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης.
Το ΠΑΜΕ και οι κομμουνιστές δεν είναι οι <<σοφοί>> της υπόθεσης. Οξύνουν αγωνιστικές διεργασίες μέσα στο κίνημα με σκοπό την ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων, την πολιτικοποίηση του εργατικού λαϊκού αγώνα, που σήμερα επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε. Το ΠΑΜΕ διέπεται από τις αρχές της ταξικής πάλης, για αυτό είναι κίνημα προοπτικής, γιατί παλεύει με όρους ανατροπής αυτού του βάρβαρου, απάνθρωπου, καπιταλιστικού συστήματος που ιστορικά είναι ξεπερασμένο και το μόνο που έχει να δώσει από δώ και πέρα είναι αντίδραση, φτώχεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, για την πλειοψηφία του λαού της χώρας μας, γενικότερα των λαών του κόσμου. Το ταξικό κίνημα, οι κομμουνιστές γνωρίζουν ότι αυτό το σύστημα δεν παίρνει από διορθώσεις, μερεμέτια, δεν φτιασιδώνεται, όπως παλεύουν οι δυνάμεις του οπορτουνισμού ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αριστεριστές σε αγαστή συνεργασία με δυνάμεις που παλεύουν για την ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας που προέρχονται από τις παρυφές του ΠΑΣΟΚ ή άλλα αστικά, μικροαστικά μορφώματα για να δημιουργήσουν σύγχυση, αυταπάτες στις εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις, ότι μέσα από μια άλλη πολιτική διαχείριση μπορούμε να έχουμε έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Εκεί αποσκοπεί σε πολιτικό επίπεδο και η πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα για συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου ( εραστές παλιότερα ο Συνασπισμός, κεντροαριστερών κυβερνήσεων, αντινεοφιλελεύθερων μετώπων με ίδια πάντα όμως την ουσία στη λογική της διαχείρισης του καπιταλισμού) με στόχο να έχουμε εναλλαγή αστικού μορφώματος στο θώκο της κυβερνητικής εξουσίας και όχι αλλαγή τάξης. Αφήνοντας στο απυρόβλητο τα μονοπώλια στο πεδίο της οικονομίας, την ταξική εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Ο καιροσκοπισμός και ο τυχοδιωκτισμός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αριστερίστικων ετερόκλητων δυνάμεων λάμπουν για άλλη μια φορά.
Οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις έχουν αρκετή πείρα από την ίδια τους την ζωή που μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν σήμερα. Αυτό που χρειάζεται είναι να σημάνει συναγερμός, λαϊκής οργάνωσης και ταξικής συσπείρωσης παντού. Στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στα χωριά, στις συνοικίες. Ο αγώνας αυτός να πάρει πολιτικά χαρακτηριστικά αναδεικνύοντας τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής και να οργανωθεί με τέτοιους όρους, ώστε ο λαός να περάσει στην αντεπίθεση. Κοινή δράση μέσα από το ΠΑΜΕ και τις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, να συναντηθούν οι εργάτες, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι, η φτωχομεσαία αγροτιά και να συγκροτήσουν το δικό τους μέτωπο μάχης και αγώνα με στόχο την διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας. Ξεχωριστή θέση σε αυτόν τον αγώνα έχουν γυναίκες και νεολαία που προέρχονται από τα ευρύτερα εργατικά λαϊκά στρώματα.
Η διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας σήμερα και η οργάνωση της λαϊκής οικονομίας, αποτελεί σήμερα ιστορική επιταγή, αντικειμενική ανάγκη για να προχωρήσει η κοινωνική εξέλιξη και κατά επέκταση η ανθρωπότητα προς τα μπρος. Η λαϊκή εξουσία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις αστικές εξουσίες που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, γιατί είναι εξουσία που θα ανατρέψει την αστική τάξη, θα υποσκάψει τους σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου, καπιταλιστές, θα αλλάξει τις εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις, θα απελευθερώσει παραγωγικές δυνάμεις.
Η λαϊκή εξουσία θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα αλλάξει τον σκοπό της παραγωγής, εκεί που υπάρχει κατακερματισμένη εμπορευματοπαραγωγή θα δημιουργήσει παραγωγικούς συνεταιρισμούς. Μέσα από τον πανεθνικό, επιστημονικό, κεντρικό σχεδιασμό θα εφαρμόζει εργατικό, κοινωνικό έλεγχο, θα καταμερίζει παραγωγικές δυνάμεις, με κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών, λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών. Αυτή η προοπτική σήμερα πρέπει να γίνει φάρος ελπίδας, όχι μόνο για τον λαό μας, αλλά για όλους τους λαούς που καταδυναστεύονται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτή η προοπτική πρέπει να αποτελέσει την στρατηγική του μαχόμενου, αγωνιζόμενου λαού, να καταλάβει ότι ο αγώνας δεν θα κριθεί με δύο τρεις απεργίες, όπως γινόταν πριν 20- 25 χρόνια, που το κίνημα έβαζε 5 αιτήματα, κυρίως οικονομικού χαρακτήρα και κέρδιζε τα 3 με κάποιες απεργίες και μιλούσε για νίκες. Στην εκείνη χρονική περίοδο της καπιταλιστικής ανάπτυξης η συσσώρευση του κεφαλαίου κάτω από προϋποθέσεις μπορούσε να κάνει παραχωρήσεις στους εργαζόμενους, υπήρχε και η ανάγκη, η χειραγώγηση και ενσωμάτωση του εργαζόμενου λαού στο καπιταλιστικό κρατικό μηχανισμό. Σήμερα ο αγώνας για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να έχει ταξικό περιεχόμενο, να δίνεται με όρους πολιτικής λαϊκής πάλης, για να έχει διάρκεια, κλιμάκωση, να μην απογοητεύει νέες δυνάμεις που μπαίνουν στο κίνημα και να έχει προοπτική, ώστε να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ανάπτυξης παραγωγικών δυνάμεων, ανάπτυξη τεχνολογίας και επιστήμης, τεχνογνωσία, έμπειρο και μορφωμένο εργατικό δυναμικό, ώστε ο ίδιος ο λαός να οργανώσει την δική του εξουσία. Για αυτό σήμερα πολεμούν με λύσσα, ανορθόδοξα και με προβοκάτσια το ταξικό κίνημα και τους κομμουνιστές, όπως αυτό έγινε στην τελευταία 48ωρη Απεργία. Αστικό κράτος, παρακρατικοί μηχανισμοί, αστικά και μικροαστικά κόμματα, με ψεύδη και με λάσπη συκοφάντησαν και συκοφαντούν το ταξικό κίνημα και τους κομμουνιστές για να μη συναντηθεί μαζί τους οι χιλιάδες εργαζόμενοι του λαού, να μην συναντηθούν με την στρατηγική που λέει, ότι για να ανοίξει ο δρόμος της φιλολαϊκής πολιτικής πρέπει να ανατραπεί αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, στον αγώνα για την λαϊκή προοπτική είναι στην πρώτη γραμμή, ποιο ατσαλωμένοι από ποτέ, κάνουν γνωστό, πως η πραγματική λαϊκή εξουσία είναι η πάλη για τον σοσιαλισμό- κομμουνισμό.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΠΑΜΕ ΠΙΕΡΙΑΣ
