γράφει ο Αγγελος Αγγελίδης
Αιγίνιο 20-11-2011
Προσπαθώ τόσο καιρό τώρα να μπορέσω να εξηγήσω, να καταλάβω και να δικαιολογήσω αυτή την βίαιη επιδρομή εναντίον της ιδιοκτησίας. Και μάλιστα επιδρομή όχι σε μια τυχαία και ιδιότυπη ιδιοκτησία που πιθανόν να άπτεται της πολυτέλειας και των προσωπικών βιτσιόζικων απολαύσεων αλλά επιδρομή στην ιδιοκτησία που τουλάχιστον για τον Ελληνικό Λαό είναι και θα αποτελεί πρωταρχικός και θεμέλιος λίθος της δομής της Οικογένειας και της Κοινωνίας. Επιδρομή εναντίον της κατοικίας, εναντίον του σπιτιού, εναντίον του ¨κεραμιδιού της κεφαλής¨ ή εναντίον της ¨ιερής εστίας¨ κατά τους αρχαίους μας προγόνους.
Για τον διαχρονικό Ελληνα νοικοκυρεμένο πολίτη, νομίζω πως είναι στόχος πρωταρχικός και φροντίδα άμεσης προτεραιότητας να φτιάξει το δικό του σπίτι. Να φτιάξει το δικό του λιμάνι και την δικιά του φωλιά. Εκεί θα ξεχάσει όλη την κούραση της μέρας και όλες τις σκοτούρες της καθημερινότητας μέσα σε ένα περιβάλλον ήρεμο και ασφαλές, σε μια γλυκιά ατμόσφαιρα συμπληρωμένη από την σεμνή και λιτή οικογενειακή θαλπωρή. Αν κάτι πολύτιμο έχει στην ιδιοσυγκρασία του ο Ελληνας είναι και η αίσθηση της ασφάλειας της αποκλειστικής δικιάς του στέγης. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στην Ελληνική Επικράτεια που αδέρφια χάλασαν την ιερή πατρογονική τους σχέση στην διεκδίκηση της κληρονομιάς ενός έστω μικρού σπιτιού. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οικογένειες στερήθηκαν για πολλά χρόνια σχεδόν τα πάντα μέχρι να καταφέρουν με σκληρές οικονομίες να φτιάξουν το δικό τους σπίτι. Δεν είναι άγνωστες οι ιστορίες των ξενιτεμένων που δούλεψαν μετανάστες σε ξένες χώρες με σκοπό και μεράκι να ρθουν και να στήσουν στο πατρικό οικόπεδο του χωριού το δικό τους περιποιημένο σπιτάκι. Δεν είναι άγνωστες οι σελίδες της Ιστορίας μας με τη μαύρη προσφυγιά των περισσοτέρων Ελλήνων που δεν κατάφεραν να χαρούν τα σπίτια τους στις αλησμόνητες Πατρίδες. Δεν είναι τέλος–τέλος άγνωστοι σε κάθε σώφρονα πολίτη και όλοι εκείνοι οι Νόμοι της Δικαιοσύνης που προστατεύουν τα δικαιώματα του σπιτιού και φροντίζουν για την πιστή τήρηση της ασυλίας. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παρέμβει στο σπίτι κάποιου άλλου και να παραβιάσει το οικογενειακό άσυλο που ορίζεται από την ασφάλεια της οικίας παρά μόνον ο Εισαγγελέας και μάλιστα με επίσημη υπηρεσιακή διαδικασία.
Με μεγάλη μου πραγματικά έκπληξη εδώ και ένα χρόνο στην Πατρίδας μας παρατηρώ ότι μπαίνει στο στόχαστρο η ιδιοκτησία της κατοικίας και του σπιτιού. Εντελώς με καρδία ελαφρά και αβασάνιστα και ίσως ακόμη θα τολμούσα να πω απερίσκεπτα τρέχουν οι κρατικοί φορείς να φορτώσουν όλες τις αμαρτίες της οικονομικής κακοδιαχείρισης πάνω στο ιδιόκτητο σπίτι. Σπίτια που για να γίνουν και να ολοκληρωθούν ή να αγοραστούν και να μεταβιβαστούν πλήρωσαν όλους τους νόμιμους φόρους. Πλήρωσαν το ΙΚΑ, πλήρωσαν τον ΦΠΑ, πλήρωσαν τα παράβολα των Δικηγόρων και τις αμοιβές τους, πλήρωσαν τα Συμβολαιογραφικά έξοδα, πλήρωσαν την νόμιμη φορολογία μεταβίβασης ακινήτων, πλήρωσαν τις εισφορές στον Δήμο, στην Υδρευση, στην ΔΕΗ, στην Αποχέτευση κλπ κλπ. Ποιο είναι λοιπόν εκείνο το αμάρτημα και η παρανομία σε όλες τις παραπάνω διαδικασίες που στοχοποιεί την οικοδομή και το σπίτι όταν συνοδεύεται με όλα τα επίσημα δημόσια έγγραφα που ανά πάσα στιγμή αποδεικνύουν την νομιμότητα της κτήσης; Γιατί να παραβιάζεται αστήρικτα και ανεξήγητα το δικαίωμα της Νόμιμης Κατοχής ή γιατί επιχειρείται η προσπάθεια μείωσης και φθοράς της ακεραιότητας μιας Νόμιμης ιδιοκτησίας; Εδώ ίσως οι αρμόδιοι της Δικαιοσύνης έπρεπε να πάρουν θέση και βάσει της Αρχής Προστασίας της Ατομικής Ιδιοκτησίας και της Ηρεμίας του Οικογενειακού Ασύλου να εμποδίσουν την εφαρμογή των αδικαιολόγητων εχθρικών και ληστρικών επιδρομών εναντίον των σπιτιών μας.
Η δικαιολογία των δυσχερειών και της έκτακτης οικονομικής κατάστασης και ανάγκης στην οποία βρίσκεται η Πατρίδας μας δεν στέκει. Δεν είναι ούτε άμεσα ούτε έμμεσα υπεύθυνη η οικοδομή και το σπίτι για την οικονομική κρίση που περνάει τόσο η Ελλάδα όσο και άλλες χώρες. Απεναντίας όσο δούλευε ο κύκλος της ανοικοδόμησης τόσο υπήρχαν και αυξημένα έσοδα στο Κράτος από την σχετική φορολογία. Σήμερα που στοχοποιήθηκε η ιδιοκτησία της οικοδομής και κυνηγιέται ανηλεώς με αυτά τα έκτακτα εισπρακτικά μέτρα όλα έχουν παγώσει και τα κρατικά έσοδα έπαθαν οριστική καθίζηση χωρίς ελπίδα επανεκίνησης.
Οι σπασμωδικές και εύκολες εισπρακτικές λύσεις δεν είναι πάντοτε και οι πιο αποτελεσματικές. Πέρα από την ηθική αδικία σε βάρος του δικαιώματος της ιδιοκτησίας που είναι ένα από τα βασικά προνόμια της ελεύθερης οικονομίας θα έχουμε και πολιτική εκτροπή. Η βίαιη και αδικαιολόγητη αρπαγή ή προσβολή και φθορά της ατομικής ιδιοκτησίας δεν είναι χαρακτηριστικά της ελεύθερης οικονομίας ούτε του σοσιαλιστικού συστήματος που ακολούθησε τόσα χρόνια η Ελλάδα. Από την άλλη το επίσημο Κράτος έχει μεγάλο δρόμο να διανύσει μέχρι να αποκαταστήσει την ισόνομη και δίκαιη αντιμετώπιση των κατά καιρούς αποδεδειγμένα μεγάλων καταχραστών του Δημόσιου Χρήματος που διαβιούν ακόμη λάθρα ανάμεσά μας και των ταπεινών έντιμων και νοικοκυρεμένων παραγωγικών πολιτών που κάθε λίγο στήνονται ευλαβικά μπροστά στο γκισέ της αρμόδιας ΔΟΥ.
Δεν θα ήθελα να θεωρηθώ αντίθετος στην ιδέα και την τακτική της Κρατικής Φορολογίας. Οι φόροι είναι απαραίτητο να επιβάλλονται και αποτελούν το καύσιμο υλικό που θα κινεί και θα ωθεί το άρμα της Κράτους προς τα εμπρός. Οι φόροι όμως πρέπει να είναι λογικοί, δυνατοί, παραγωγικοί, αναλογικοί και δίκαιοι. Μπορεί το Κράτος να φορολογήσει και να αυξήσει σε έσχατη περίπτωση και ανάγκη τα φορολογικά ποσοστά των εσόδων που προέρχονται από τα ενοίκια. Μπορεί να πάρει το Κράτος την διαχείριση της διαδικασίας των προσφερόμενων προς ενοικίαση σπιτιών και αφού βρει τους ενοικιαστές και εισπράξει από αυτούς τα ενοίκια μετά να παρακρατήσει τον νόμιμο φόρο. Αποφεύγεται έτσι η ένοχη φοροδιαφυγή και προστατεύεται και ο ιδιοκτήτης που στη συνέχεια και τελευταίος έστω θα πάρει τα δικαιώματά του. Σήμερα οι ενοικιαστές δεν πληρώνουν αλλά οι ιδιοκτήτες είναι υποχρεωμένοι να τα δηλώνουν σαν έσοδα στην Φορολογική Δήλωση άσχετα που δεν τα εισέπραξαν. Σήμερα οι ιδιοκτήτες επωμίζονται διάφορα έξοδα Κοινοχρήστων, ΔΕΗ, Αποχέτευσης, μεγάλα έξοδα και δαπάνες για την Συντήρηση και Επισκευή των παλαιοτέρων ιδιαιτέρως σπιτιών τους και πιθανόν τα σπίτια αυτά να παραμένουν κλειστά και να μην φέρνουν καθόλου έσοδα. Και σήμερα αυτοί οι ιδιοκτήτες χωρίς καμία διάκριση ή ευνοϊκότερη αντιμετώπιση καλούνται να πληρώσουν αυτές τις σχετικά μεγάλες έκτακτες εισφορές.
Τότε δημιουργείται αυτόματα στην ανθρώπινη ψυχή το αίσθημα της άνομης αδικίας. Το να είσαι δε μονίμως το εύκολο και το πρώτο θύμα είναι πέρα για πέρα αρνητικός παράγοντας για μια οικονομία που έχει πρωτίστως ανάγκη εκείνους τους πολίτες που έχουν όρεξη να εργαστούν σκληρά, έχουν την διάθεση και την τάση να κάνουν αποταμίευση και να προσφέρουν θετικά και έμπρακτα στην κοινωνία. Η αγανάκτηση των δημιουργικών πολιτών σαφώς και δεν θα φέρει τα ποθητά αποτελέσματα. Και εδώ θα αποδειχθεί αλλά με αρνητικές και καταστροφικές συνέπειες ότι ¨ο σκοπός δεν αγιάζει πάντοτε τα οποιαδήποτε μέσα¨.
Πιστεύω ότι οι πολίτες θα βάλουν τη δουλειά τους, τον ιδρώτα και την υπομονή τους σαν λίπασμα στις ρίζες του δέντρου. Θα περιμένουμε όμως από το σύγχρονο Κράτος και τους ιθύνοντες να βάλλουν τη λογική τους, τη δίκαιη αντιμετώπιση των καταστάσεων και την αποφασιστικότητα για πραγματική εξυγίανση σαν νερό στις ρίζες του ίδιου δέντρου.
