Είναι περιθωριακό blog οι TIMES της Νέας Υόρκης και η LE MONDE;
Ο κύριος Παπακωνσταντίνου εξετέθει ανεπανόρθωτα μετά το φιάσκο της επιστολής όπου απειλούσε τον Πάνο Καμμένο με μηνύσεις επειδή ο τελευταίος τον αποκάλεσε τ. υπάλληλο της Goldman Sachs. Την ίδια κατηγορία είχε εκστομίσει ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ τρεις φορές στην βουλή και άπειρες σε “μη περιθωριακά” ΜΜ”Ε”, χωρίς ποτέ να διαψεύσει ο κύριος Παπακωνσταντίνου.
Η απόπειρα του όμως να φωτογραφίσει το “Ολυμπία” ως πηγή της είδησης, δείχνει μόνο πανικό αφού εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά και το έχουμε γραψει επανειλημμένα ότι ο υπουργός δεν έχει εργασθεί στην Goldman Sachs αλλά έχει συνεργασθεί μαζί της από τις θέσεις ευθύνης που κατείχε. Η πρωτοβουλία του να προστατεύσει πολλάκις την δράση της Goldman Sachs στην Ελλάδα έναντι της διερεύνησης από την ΕΕ, είμαστε σίγουροι ότι αποτελεί πρωτοβουλία κινούμενη από την ηθική του και όχι αποτέλεσμα “εργασιακών καθηκόντων”.Όσον αφορά το χθεσινό άρθρο του κυρίου Παπαδημητρίου, (Οταν ο Καμμένος υπαγορεύει πολιτική στον Σαμαρά), ήταν άκρως κατώτερο των προσδοκιών μας. Τον κύριο Παπαδημητρίου τον θεωρούμε έναν ευφυή άνθρωπο με αξιόλογες απόψεις, που αναγκάζεται λόγω του επαγγέλματος να θέτει την ευφυΐα του στον βωμό των αναγκών της θέσης του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος Παπαδημητρίου είναι ο μόνος που τολμά να λέει τα πράγματα με το όνομα τους όσον αφορά το φιάσκο του Βατοπαιδίου και τον βρώμικο ρόλο που έπαιξαν συγκεκριμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες και παραδημοσιογραφικά αποβράσματα. Με μία διαφορά: Εμείς τα γράφαμε πάλι “περιθωριακά”, όταν ο κύριος Παπαδημητρίου σιωπούσε. Εμείς αποκαλύπταμε τα ψεύδη π.χ. του “Πρώτου Θέματος”, περί “καλογήρων με 20 εκ. Ευρώ σε πλαστικές σακούλες”, όταν όλοι σιωπούσαν. Όπως αποκαλύψαμε “περιθωριακά” από τον Νοέμβρη του 2009 τις επαφές Παπανδρέου και την ειλλημμένη απόφαση για υπαγωγή στο ΔΝΤ. Όταν “περιθωριακά” αποκαλύπταμε το Τ3 – Τ10 και τόσα άλλα που στην πορεία επιβεβαιώθηκαν. Είμαστε σίγουροι ότι ο κύριος Παπαδημητρίου δεν χαίρεται καθόλου με την επαγγελματική του υποχρέωση που τον αναγκάζει να συμπεριφέρεται ως εργολάβος λάσπης κατά του Πάνου Καμμένου, χωρίς όμως να λέει κουβέντα για την Unigestion, για την DEXIA, για την διοίκηση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, την Ελβετική εταιρεία του Ανδρίκου Παπανδρέου και τόσα άλλα που ήδη βγαίνουν στην επιφάνεια “μη περιθωριακά” με επερωτήσεις στην βουλή.
Είμαστε σίγουροι επίσης πως το κλισέ “κρυπτοφασιστική ατμόσφαιρα στο Blog” το χρησιμοποιεί νιώθοντας απολύτως άβολα. Είμαστε σίγουροι πως έχει διαβάσει τον “ορισμό του Φασισμού” από τον ιδρυτή του. Είμαστε σίγουροι πως θλίβεται όταν αναγκάζεται να υπερασπίσει μία κυβέρνηση που βάλλεται από διεθνείς οργανώσεις επιζώντων της Σοά, πως αναγκάζεται να αποκρύπτει με φασιστικό τρόπο τις κατηγορίες Καρατζαφέρη προς Παπακωνσταντίνου / Goldman Sachs / Τριμερή κλπ κλπ για να τις χρεώνει στον Καμμένο. Είναι δεδομένο πως ένας λογικός άνθρωπος όπως ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, νιώθει άβολα να αποθεωνει νεφελιμομάχους, αρνητές του ολοκαυτώματος, αντισημίτες και διακινητές ρατσιστικού μίσους επειδή “αυτή είναι η δουλειά του”. Ίσως και πολλοί Γερμανοί στρατιώτες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να ένιωθαν άβολα. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να “κάνουν την δουλειά τους”.
Επί του περιθωρίου όμως και στο προκείμενο, η απάντηση έρχεται από τον Δημήτρη Βουλγαρίδη. Και είναι κόλαφος. Πόσο άνετα νιώθετε κύριε Παπαδημητρίου να είστε εγκλωβισμένος σε μία περιθωριακή γωνίτσα και να απονέμετε τον τίτλο του “περιθωριακού” σε ολόκληρον τον πλανήτη;
Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε ότι κάποιες απόψεις, ανήκουν περισσότερο σε περιθωριακά blogs , παρά στην αίθουσα της Βουλής.
Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο ορισμός των περιθωριακών απόψεων ή των περιθωριακών blogs. Τουλάχιστον όμως όσοι εκφράζουν αυτές τις απόψεις δεν πρέπει να αισθάνονται μοναξιά.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω αποσπάσματα από μερικά μόνο ενδιαφέροντα άρθρα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.Γαλλία, Le Monde: Goldman Sachs, le trait d’union entre Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos
Η Goldman Sachs, η σχέση μεταξύ Mario Draghi, Mario Monti και Λουκά Παπαδήμου.
Ο νέος πρόεδρος της ΕΚΤ, ο διορισθείς πρωθυπουργός της Ιταλίας και ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας ανήκουν, σε διαφορετικά επίπεδα ο καθένας, στην αόρατη «κυβέρνηση Goldman Sachs» στην Ευρώπη.
Ο Πέτρος Χριστοδούλου, ένα πρώην στέλεχος της Sachs, διηύθυνε την Εθνική Τράπεζα όταν η Goldman Sachs της μεταπώλησε μέρος του επίμαχου swap της Ελλάδος. Ο ίδιος άνθρωπος σήμερα είναι διαχειριστής του ελληνικού χρέους.
Ο πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs International, Ιρλανδός Peter Sutherland έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στη διάσωση της Ιρλανδίας.
Τέλος, ο Paul Deighton, ο οποίος πέρασε 22 χρόνια στην Goldman Sachs, είναι εκτελεστικός διευθυντής της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου του 2012.
Σημείωση: Ο Πάνος Καμένος στην ομιλία του στην διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης της νέας κυβέρνησης αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο δημοσίευμα.
Αγγλία, Daily Telegraph: Who voted for you, Mario Monti?
Ποιος ψήφισε για σας, κ. Mario Monti;
Οι τεχνοκράτες έχουν αναλάβει στην Ιταλία και την Ελλάδα αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν εκτοπίσει εκλεγμένους πολιτικούς. Βέβαια σΣτους καιρούς μας, αυτό το τεχνοκρατικό σειρά του έχει εμφανές στην υπό-ανεπτυγμένο κόσμο.τους καιρούς μας, αυτό το εμφανές τεχνοκρατικό μοντέλο είχε εφαρμογή στον υπανάπτυκτο κόσμο. Σε κοινωνίες όπως το Μπενίν και το Μαλάουι, όπου οι εκλεγμένοι πολιτικοί δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι κατανοούν μακροοικονομικά, οι τεχνοκράτες έχουν διοριστεί στην κυβέρνηση για να διασφαλίσουν ότι η διεθνής βοήθεια θα συνεχίζει να ρέει. Οι τεχνοκράτες επίσης έχουν τη δυνατότητα να μιλούν για λιτότητα, απελευθέρωση, ιδιωτικοποίηση, αντί να ζητούν απερίφραστα: “πότε θα πάρουμε τα χρήματα;”
Οι τραπεζίτες επιβαρύνονται από το γεγονός ότι είναι στην πρώτη θέση αυτών που προκάλεσαν την οικονομική κατάρρευση και είναι εκ φύσεως απίθανο να ενθαρρύνουνε κάτι πολύ ανησυχητικό, για τα συμφέροντα των πρώην συναδέλφων τους.
Όμως αν είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί δεν έχουν την εξουσία, έναντι αυτών των διεθνών μη εκλεγμένων γραφειοκρατών και τεχνοκρατών, τότε το λογικό ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Αν οι πολιτικοί δεν εμπιστεύονται τους δικούς τους ανθρώπους – δείτε Μέρκελ και Σαρκοζί στην περίπτωση των Ελλήνων – τότε γιατί οι πολίτες θα πρέπει να εμπιστεύονται τους πολιτικούς;
ΗΠΑ, NewAmerican : Central Banker Takes Over Greece; Demands Tax Hikes, More EU Control
Κεντρικός τραπεζίτης αναλαμβάνει την Ελλάδα; Απαιτεί αυξήσεις φόρων, μεγαλύτερο έλεγχο από την ΕΕ.
Μέλος της Τριμερούς Επιτροπής, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, με μια μη εκλεγμένη καριέρα κεντρικός τραπεζίτης, με δεκαετίες εμπειρίας, αναλαμβάνει την ελληνική κυβέρνηση μετά την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα.
Πριν τον σερβίρει το τραπεζικό καρτέλ στην Ελλάδα και στη συνέχεια στη Φρανκφούρτη, ο Παπαδήμος ήταν ανώτερος οικονομολόγος στην ιδιωτική Federal Reserve Bank της Βοστόνης.
Από το 1998 έχει επίσης διατελέσει μέλος της Τριμερούς Επιτροπής του διαβόητου David Rockefeller – ένας κραυγαλέος και ισχυρός υποστηρικτής της παγκόσμιας διακυβέρνησης, της περιφερειακής ολοκλήρωσης, και της δύναμης των τραπεζών. Οι επικριτές του έχουν πει ότι ο Παπαδήμος θα πρέπει να γνώριζε για τις πράξεις χειραγώγησης των ελληνικών οικονομικών που επέτρεψε την είσοδο στη ζώνη του ευρώ – και ήταν πιθανόν να εμπλέκεται στην απάτη.
Και όπως στην Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή ελίτ των τραπεζικών συμφερόντων πέτυχε την εγκατάσταση στην εξουσία και ενός άλλου αξιόπιστου συμμάχου της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και της Τριμερούς Επιτροπής τον κ. Mario Monti – άλλος ένας μη εκλεγμένος “τεχνοκράτης”, που χρησίμευσε επίσης ως “διεθνής σύμβουλος” στην Goldman Sachs. Οι επικριτές ονομάζουν τις πρόσφατες εξελίξεις στις δύο κράτη τραπεζικά πραξικοπήματα.
Το γεγονός ότι το νέο επιλεγμένο αφεντικό της ΕΚΤ Mario Draghi υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος και διευθυντής του “Καλαμαριού Βρικόλακα” (Vampire Squid) Goldman Sachs αυξάνει ακόμα πιο πολύ τις υποψίες.
Αγγλία, INDEPENDENT: What price the new democracy? Goldman Sachs conquers Europe
Ποια είναι η τιμή της Δημοκρατίας νέου τύπου; Η Goldman Sachs κατακτά την Ευρώπη.
Ενώ οι απλοί άνθρωποι ανησυχούν για τη λιτότητα και την απασχόληση, στους διαδρόμους της εξουσίας στην ευρωζώνη είχε κινηθεί η διαδικασία μιας αξιοσημείωτης μεταμόρφωσης.
Ακόμη και πριν από την αναταραχή στην Ιταλία, δεν υπήρχε κανένα σημάδι της Goldman Sachs με το παρατσούκλι “Καλαμάρι Βρικόλακας”. Τώρα όμως που τα πλοκάμια του φθάνουν στην κορυφή της Ευρωζώνης, σκεπτικές φωνές θέτουν ερωτήματα σχετικά με την επιρροή της. Οι πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν κατά τις επόμενες εβδομάδες θα καθορίσουν αν η ευρωζώνη μπορεί να πληρώσει τα χρέη της – και τα συμφέροντα της Goldman είναι άρρηκτα δεμένα με την απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Αυτό είναι τι σχέδιο, με απλά λόγια, είναι να αγκαλιάσει τις κυβερνήσεις. Το σχέδιο είναι να δημιουργηθεί μια τέτοια βαθιά ανταλλαγή των ανθρώπων, ιδεών και χρημάτων που είναι αδύνατο να ειπωθεί η διαφορά μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και του ενδιαφέροντος της Goldman Sachs.
Καναδάς, DIGITAL JOURNAL: The Goldman Sachs project — New world government?
Το σχέδιο Goldman Sachs – Νέα παγκόσμια κυβέρνηση;
Οδηγώντας τις οικονομίες στον κόσμο του χάους, η Goldman Sachs μπορεί να δημιουργήσει μια κατάσταση όπου μπορεί να αντικαταστήσει βασικούς ηγέτες των κυβερνήσεων με τους δικούς της ανθρώπους. Είναι μια φθηνή ενέργεια εκφοβισμού στο θύμα και στη συνέχεια προχωρά στην προσφορά “προστασίας”. Αυτή είναι η τεχνική που τώρα χρησιμοποιούν σε παγκόσμια κλίμακα για να εκδιώξουν τους ηγέτες παγκοσμίως και ουσιαστικά να αναλάβουν την παγκόσμια κυβέρνηση.
Η Goldman Sachs είναι μια παγκόσμια τράπεζα που ειδικεύεται σε συγχωνεύσεις και εξαγορές, διαχείριση περιουσιακών στοιχείων, προνομιακή μεσιτεία. Παρέχει οικονομικές συμβουλές σε εταιρείες και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Στελέχη της μπορούν να βρεθούν σε όλα τα βασικά επίπεδα διακυβέρνησης – Mark Carney, επικεφαλής της Τράπεζας του Καναδά, Stephen Friedman, πρόεδρος της Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, Mario Draghi, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Henry Paulson, πρώην Υπουργείο Οικονομικών Γραμματέας (ΗΠΑ) και Otmar Issing, ένα “μιας φοράς” μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Bundesbank και πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η Goldman Sachs είναι ο πλέον ειδικός στον κόσμο για την ανάληψη μεγάλων ιδρυμάτων και τη λειτουργία τους. Οι άνθρωποι της – νυν και πρώην στελέχη της Goldman Sachs – συμβουλεύουν ήσυχα τους ηγέτες του κόσμου για την οικονομική πολιτική για χρόνια. Κανείς δεν είναι σε καλύτερη θέση να αναλάβει και να διοικήσει τον κόσμο, για δικό του κέρδος. Ήταν μόνο θέμα χρόνου, προτού να βάλουν την πείρα τους σε χρήση.
Το σχέδιο είναι απλό: Ρίχνει την οικονομία στο έδαφος για να παρέμβει για να τη σώσει. Κοιτάξτε τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής. Σε δύο ευρωπαϊκές χώρες, έχουν αφαιρεθεί οι εκλεγμένοι ηγέτες και αντικατασταθεί με στελέχη με απόλυτη εξουσία. Αυτό που δεν είναι εμφανές στα δελτία ειδήσεων είναι ότι οι νέοι ηγέτες της Ιταλίας και η Ελλάδα συνδέεται στενά με την Goldman Sachs.
Λουκάς Παπαδήμος, ονομάζεται ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός, ήταν πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε στενά με την Goldman Sachs για να βοηθήσει την ελληνική κυβέρνηση να αποκρύψει την πραγματική έκταση του ελλείμματός της.
Mario Monti, ήταν ένας διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs από το 2005 μέχρι το διορισμό του, για να οδηγήσει την ιταλική κυβέρνηση. Επίσης, συνεργάστηκε στενά με την Goldman Sachs να μειώσει το φαινομενικό μέγεθος του ιταλικού δημόσιου χρέους.
Αυτές μπορεί να μην είναι οι πρώτες περιπτώσεις που η Goldman Sachs έχει ρίξει σκόπιμα οικονομίες στο έδαφος. Μια δοκιμή του σχεδίου μπορεί να ήταν η ρωσική οικονομική κρίση του 1998, που κατέδειξε την αποτελεσματικότητα της τεχνικής. Ο Mark Carney, εργαζόταν για την Goldman Sachs την εποχή που συμβούλευε την κυβέρνηση της Ρωσίας για την οικονομική πολιτική. Οι πολιτικές αυτές κατέληξαν σε μια σοβαρή οικονομική κατάρρευση, ο οποίες απλά έτυχε να ωφελήσουν την Goldman Sachs δεκάδες εκατομμύρια δολάρια.
Ολλανδία, REinFORM: Loukas Papademos – The nobleman of the banks
Λουκάς Παπαδήμος – Ο άρχοντας των τραπεζώνΛουκάς Παπαδήμος – Ο άρχοντας των τραπεζών.
Ένας εκπρόσωπος της πολυεθνικής ελίτ διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας, με μια αντιδημοκρατική πολιτική απόκλιση.
Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ένα οποιοδήποτε τυχαίο πρόσωπο. Είναι μέλος ενός λόμπι που ονομάζεται Τριμερής Επιτροπή. Ένας οργανισμός που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’70 από τους εκπροσώπους των πολυεθνικών εταιρειών από τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα της εποχής εκείνης (ΗΠΑ, Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία), η οποία είχε ως ένα από τους δεδηλωμένους στόχους τον περιορισμό στις δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών και την αύξηση της δύναμης των εν λόγω εταιριών.
Το 1975 η Τριμερής Επιτροπή δημοσίευσε έκθεση με τίτλο «Η κρίση της δημοκρατίας». Η έκθεση σημείωσε ότι “κάποια από τα προβλήματα στη σημερινή διακυβέρνηση οφείλονται σε υπερβολικά επίπεδα της δημοκρατίας”. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι “υπάρχει πράγματι μια ανάγκη για τον περιορισμό της δημοκρατίας” και ότι “η αποτελεσματική λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτικού συστήματος απαιτεί έναν βαθμό απάθειας και μη συμμετοχής ορισμένων ομάδων και προσώπων”.
Ο ιδρυτής και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής, ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, εξήγησε το λόγο πίσω από την ύπαρξή του, λέγοντας ότι “ο ρόλος της κυβέρνησης πρέπει να μειωθεί. Κάποιος πρέπει να αναλάβει τα καθήκοντα της η κυβέρνηση και οι εταιρείες φαίνεται να είναι τα πλέον κατάλληλα πρόσωπα για να το κάνουν”.
Η κύρια αποστολή του Λουκά Παπαδήμου είναι να επιβάλει με μη δημοκρατικό τρόπο το ψήφισμα της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στον ελληνικό λαό. Το ψήφισμα αυτό απαιτεί την εγκατάσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ ελεγκτών σε όλα τα υπουργεία και για το πέρασμα από τον άμεσο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος στην “Τρόικα”. Επιπλέον, προωθεί το αποικιακό σχέδιο «Ήλιος», μέσω των οποίων ξένες πολυεθνικές θα κλέψουν την ηλιακή ενέργεια από την Ελλάδα, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ενεργειακές ανάγκες αλλού.
Αγγλία, International Business Times: Eurozone Crisis: The Hidden Hand of Goldman Sachs
Κρίση Ευρωζώνης: Το Κρυφό χέρι της Goldman Sachs
Όλα τα Βασικά στοιχεία της κρίση της Ευρώπης έχουν στο γενεαλογικό τους την Goldman Sachs. Είναι απλή σύμπτωση ή ο οικονομικός κόσμος προσπαθεί να αναλάβει την Ευρώπη;
Λουκάς Παπαδήμος, ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός, είναι πρώην αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάτω από τον Jean-Claude Trichet. Στο παρελθόν είχε εμπλακεί στο μεταβατικό στάδιο στην Ελλάδα από τη δραχμή στο ευρώ ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Η μετάβαση αυτή έγινε με τη βοήθεια της Goldman Sachs, της παγκόσμιας επενδυτικής τράπεζας με επιρροή σε υψηλούς κυβερνητικούς κύκλους των ΗΠΑ, η οποία έχει σχολιαστεί πολύ στην Ουάσιγκτον από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2007.
Ο νέος επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην γενικός διευθυντής του ιταλικού Υπουργείο Οικονομικών είναι ο Mario Draghi, ο οποίος εργαζόταν για την Goldman Sachs International ως αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος. Επίσης, ο άνθρωπος που πιθανότατα θα αναλάβει τη διαχείριση του Μπερλουσκόνι, “Super Mario” Monti”, όπως είχε παρατσούκλι, είναι στην κατάσταση μισθοδοσίας της Goldman Sachs. Ο εξαιρετικά σεβαστός οικονομολόγος και πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος, Monti σπούδασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Yale, όπως ακριβώς και ο συνάδελφό του Παπαδήμος, ο οποίος διαμορφώθηκε στο Χάρβαρντ. Ο Monti εξακολουθεί να αναγράφεται ως “διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs” στην επίσημη βιογραφία του, στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Σύμφωνα με πολλούς εμπειρογνώμονες και σχολιαστές, αυτό που συμβαίνει δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα οικονομικό πραξικόπημα τραπεζιτών στην Ευρωζώνη. Ρωτά ο Michael Hirsh στην Εφημερίδα “National Journal” (άρθρο: Κυβέρνηση Sachs, με ιταλικό Στιλ). “Είναι απλά μια σύμπτωση το γεγονός ότι ορισμένα από τα βασικά στοιχεία κρίση της Ευρώπης είναι τα παιδιά της Goldman; Όχι. Είναι ίσως ένας από τους λόγους είμαστε σε αυτό το χάος.”
Ο Διεθνής Σύμβουλος της Goldman Sachs Mario Monti είναι ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας.
Το καλαμάρι εμμένει: Στο πολιτικό περιθώριο υπάρχουν ήδη εκείνοι που υπενθυμίζουν ότι ο κ. Monti, περιλαμβάνεται στη λίστα της Goldman Sachs, της επενδυτικής τράπεζας, των διεθνών συμβούλων – εργαλεία της επιχείρησης «κυρίαρχοι του σύμπαντος», μαζί με το Mario Draghi, σήμερα επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.
“Αυτό είναι το συγκρότημα των εγκληματιών που μας έφερε σ’ αυτή την οικονομική καταστροφή. Είναι σαν να ζητάμε από εμπρηστές να σβήσουν την φωτιά”, σχολίασε ο Alessandro Sallusti, συντάκτης της “il Giornale”.
Καναδάς, PRESS Core: US Federal Reserve bank, Goldman Sachs, root cause of Greece’s debt crisis
FED και Goldman Sachs, η πρωταρχική αιτία της κρίσης χρέους στην Ελλάδα
Η Ιδιωτικής ιδιοκτησίας αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα εφάρμοσε παρόμοια τακτική με αυτή που προώθησε στα subprime στεγαστικά δάνεια στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκάλεσε την κρίση χρέους στην Ελλάδα. Έχει υπονομεύσει το ευρώ υπό την καθοδήγηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να καταφεύγουν σε τίτλους απάτης για να κρύψουν τα συσσωρευμένα χρέη τους.
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2009 – τρεις μήνες πριν η Αθήνα μπει στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής ανησυχίας – μια ομάδα από τη Goldman Sachs έφθασε στην Αθήνα με μια πολύ παράνομη πρόταση για μια κυβέρνηση που αγωνιζόταν να πληρώσει τους λογαριασμούς της.
Οι τραπεζίτες, με επικεφαλής τον πρόεδρο της Goldman, Gary D. Cohn, αναφέρθηκαν σε μηχανισμό χρηματοδότησης που θα ωθήσει το χρέος από το σύστημα υγείας στην Ελλάδα μακριά στο μέλλον, όπως όταν δένονται οι ιδιοκτήτες σπιτιού να συνάψουν δεύτερες υποθήκες για την αποπληρωμή των πιστωτικών καρτών τους.
Όπως και στην αμερικανική κρίση των subprime και την κατάρρευση του Ομίλου American International, τα παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα έπαιξαν ρόλο στην πορεία του ελληνικού χρέους. Μέσα που έχουν αναπτυχθεί από την Goldman Sachs, JPMorgan Chase και ένα ευρύ φάσμα άλλων τραπεζών υπό τη Federal Reserve των ΗΠΑ, ενθάρρυναν τους πολιτικούς να κρύψουν από τους “μετόχους τους” και το κοινό, τον πρόσθετο δανεισμό στην Ελλάδα, την Ιταλία και αλλού.
Ενώ η Ελλάδα δεν είχε επιτυχές αποτέλεσμα από την παράνομη πρόταση της Goldman τον Νοέμβριο του 2009, κλήθηκε να καταβάλει στην Goldman Sachs περίπου 300 εκατομμύρια δολάρια σε αμοιβές για την τακτοποίηση του 2001 των συναλλαγών των τίτλων απάτης, σύμφωνα με πολλούς τραπεζίτες εξοικειωμένους με τη συμφωνία. Αλλά αυτό δεν είναι η τελική πληρωμή. Η συμφωνία, με την κυβέρνηση της οικονομικά παράλυτης Ελλάδας προβλέπει πληρωμές προς την Goldman Sachs μέχρι το 2019.
Η Federal Reserve είναι το ιδιωτικό κεντρικό τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Σχεδιάστηκε από αρκετούς από τους κορυφαίους τραπεζίτες του κόσμου το 1910 και θεσπίστηκε το 1913, με το πέρασμα της Federal Reserve Act. Το πέρασμα στην Federal Reserve Act ήταν σε μεγάλο βαθμό μια απάντηση σε μια άλλη ενορχηστρωμένη οικονομική κατάσταση πανικού, η πιο σοβαρή από τις οποίες ήταν ο Πανικός του 1907.
Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ή συνειδητοποιούν καν, ότι ο πανικός του 1907 οργανώθηκε από τις ίδιες τράπεζες που προκάλεσαν την τρέχουσα κρίση της αμερικανικής στεγαστικής και της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
(English-language news channel which brings the Russian view on global news)
Κοινωνικοποίηση των ζημιών: Τριμερής εξαγορά της Ευρώπης;
Κάθε φορά που ακούμε για “κρίση χρέους”, στο Μεξικό το 1997, Βραζιλία 1999, την Αργεντινή το 2001 / 2, ή σήμερα στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και (σύντομα θα έρθει), στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, ή τις ΗΠΑ – αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συλλέξουν αρκετά φορολογικά έσοδα από τους πολίτες τους, για να καταβάλουν τόκους και το κεφάλαιο για το χρέος τους, που είναι ως επί το πλείστον στα χέρια των ιδιωτικών τραπεζικών ιδρυμάτων.
Διαπερνώντας τα οργουελικά απορρίμματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στην πραγματικότητα οι άνθρωποι στην Ελλάδα, την Ιταλία, στην Αργεντινή πρέπει να πληρώσουν για τα λάθη των τραπεζιτών και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων, να πληρώσουν με υψηλότερους φόρους, ανεργία, χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, καθώς και μια επιδείνωση της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης, της εκπαίδευσης και στις υποδομές.
Έτσι και πάλι, ανεξάρτητα αν το χρέος είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, είναι πάντα ο λαός που πληρώνει επειδή, σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, όλα τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημιές κοινωνικοποιούνται. Δεν υπάρχει λοιπόν αμφιβολία ότι οι κ.κ. Παπαδήμος και Monti θα κάνουν τα πάντα για να διασφαλιστεί ότι οι λαοί της Ιταλίας και της Ελλάδας θα υπομείνουν όλες τις κακουχίες, θα υποβληθούν σε όλο τον πόνο, και θα κάνουν όλες τις θυσίες, έτσι ώστε οι μεγάλοι τραπεζίτες, σύνεδροι της Τριμερούς, να πάρουν όλα τα χρήματά τους πίσω.
Ιταλία, il Giornale: Ecco perché l’Europa è nella rete di Goldman Sachs
Για το λόγο αυτό η Ευρώπη είναι στο δίκτυο της Goldman Sachs.
Από τον Monti, τον Draghi, την ελληνική κυβέρνηση, την ιρλανδική κυβέρνηση: Εδώ είναι η απόκρυφη δύναμη της αμερικανικής τράπεζας.
Το κυνήγι της Le Monde στο παιδί της Goldman ξεκινά από το Mario Monti. Όπως αναφέρεται στη γαλλική εφημερίδα ο πρωθυπουργός μας έχει συγκεντρώσει όχι μόνο τη θέση του διευθυντή της Goldman Sachs International, που του ανατέθηκε το 2005, αλλά επίσης τις επιβαρύνσεις, που δεν είναι εντελώς άνευ σημασίας, ως πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής και μέλος της Ομάδας Bilderberg. Αλλά η συμμετοχή στην Τριμερή Επιτροπή και Bilderberg φαίνονται να είναι βασικές απαιτήσεις για τους Μεσσίες της καταστροφής σε όλα τα ευρωπαϊκά έθνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Peter Sutherland Denis μη εκτελεστικός πρόεδρος της Goldman Sachs International, μέλος του Ομίλου Bilderberg και επίτιμος πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής, διορίστηκε διευθυντής των επιχειρήσεων για τη διάσωση της ιρλανδικής οικονομίας.
Όμως, με βάση το σενάριο της Le Monde είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον το “πρόγραμμα σπουδών” του 47χρόνου Massimo Tononi, διορίστηκε το 2006 Γραμματέας Οικονομίας της κυβέρνησης Prodi μετά από μια λαμπρή καριέρα στην Goldman Sachs. Επιστρέφει στην Goldman μετά από αυτή την εμπειρία. Ο Tononi είναι τώρα ο πρόεδρος του ιταλικού χρηματιστηρίου – η εταιρεία που ανήκει στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου ελέγχει το Χρηματιστήριο του Μιλάνου.
Η Τριμερής Επιτροπή, η οποία δημιουργήθηκε το 1973 από τον David Rockefeller, κατηγορείται συχνά ότι δεν είναι μόνο ένα «think tank» αφιερωμένο στον συντονισμό των πολιτικών στην Ασία, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά ένα απόκρυφο κέντρο εξουσίας – ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Barry Goldwater έγραψε: δημιουργήθηκε για να αναπτύξει “μια παγκόσμια οικονομική δύναμη έναντι των πολιτικών κυβερνήσεων των εμπλεκόμενων χωρών.”
Οι αποφάσεις ελήφθησαν τον περασμένο Ιούνιο, λίγες μόλις εβδομάδες πριν από τη μοιραία εξάπλωση της κρίσης. Μία από εκείνες τις περιπτώσεις που μόνο ο Θεός μπορεί να εξηγήσει. Όμως δεν είναι τυχαίο ότι Lloyd Craig Blankfein, ο πρόεδρος της Goldman Sachs από το 2006 και με μεγάλη συμβολή στην εκστρατείας του Ομπάμα, εξηγεί τη δουλειά του ως τραπεζίτης: “Έχω κάνει τη δουλειά του Θεού.”
Ίσως κάποιες απόψεις να είναι περιθωριακές.
Αν όμως η προπαγάνδα βρίσκεται στο επίκεντρο, τότε είναι φυσικό η ενημέρωση να βρίσκεται στο περιθώριο.
Αν μία ολιγαρχία έχει καταλάβει τον πλανήτη, τότε είναι φυσικό η δημοκρατία να βρίσκεται στο περιθώριο.
Αν οι τράπεζες και το χρήμα βρίσκονται στο επίκεντρο του κόσμου, τότε είναι φυσικό οι πολίτες να στοιβάζονται στο περιθώριο.
Αν στα ΜΜΕ έχουν πρόσβαση μόνο οι ίδιοι άνθρωποι – που μάλιστα είναι οι βασικοί υπαίτιοι για την κατάσταση της χώρα – είναι φυσικό η Ισηγορία να βρίσκεται στο περιθώριο.
Αν ισχύουν νόμοι περί ευθύνης υπουργών – για να καλύπτονται εγκλήματα κατά του λαού και της χώρας – είναι φυσικό η Ισονομία να βρίσκεται στο περιθώριο.
Αν οι πολίτες δίνουν λευκές επιταγές τετραετούς διάρκειας να κυβερνηθούν, χωρίς κανένα δικαίωμα συμμετοχής ή παρέμβασης, είναι φυσικό η Ισοκρατία να βρίσκεται στο περιθώριο.
Ίσως όμως το πρόβλημα ξεκινά από τους ίδιους τους πολίτες που επέτρεψαν στο κάθε ένα να καταλάβει δημόσια αξιώματα και μετά να οδηγεί τους ίδιους στο περιθώριο – και από πάνω να κατηγορεί και κάθε Έλληνα πατριώτη ως περιθωριακό.
Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου δήλωσε: «Πάνω από τις αγορές, υπάρχουν οι λαοί. Και σήμερα, η μάχη είναι μεταξύ αγορών και Δημοκρατίας. Και αυτή δεν είναι μια ελληνική, αλλά μια πανανθρώπινη υπόθεση. Ένας αγώνας, να ακουστούν επιτέλους οι λαοί».
Επειδή πέρα από την διαπίστωση – με την οποία συμφωνούμε απόλυτα – το πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι δεν θέλει ή δεν μπορεί, να ηγηθεί της μάχης, αλλά ούτε καν να συμμετάσχει, με την πλευρά του λαού. Οι λαοί όμως είναι αναγκασμένοι να την δώσουν τη μάχη, έστω και μόνοι τους, χωρίς ηγέτες. Για την πατρίδα τους, την αξιοπρέπεια τους, την επιβίωση τους.
Η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, ο οποίος διεξάγεται για πολύ συγκεκριμένους στόχους. Δηλαδή την απόκτηση ολόκληρων χωρών και την υποδούλωση των λαών τους. Χώρες με κυριαρχικά δικαιώματα, με ιστορία, με λαό αντιμετωπίζονται σαν εταιρίες. Αν σε κάποιους φαίνεται υπερβολικό ότι το αποτέλεσμα της μάχης που δίνεται στην πατρίδα μας θα κρίνει την πορεία της Ευρώπης και ίσως του πλανήτη, κλείνοντας, παραθέτω ολόκληρο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο στους “New York Times” του Mark Mazower, καθηγητή της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια.
ΗΠΑ, New York Times: Democracy’s Cradle, Rocking the World
Λίκνο της δημοκρατίας, που λικνίζει τον Κόσμο.
Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε το Κοινοβούλιο της Ελλάδας, που ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας που θα μπορούσε να έχει κρίσιμες συνέπειες για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Μπορεί να αποτελέσει έκπληξη ότι αυτό το μικρό άκρο της Βαλκανικής χερσονήσου μπορεί να αποτελεί παράδειγμα με μεγάλη σημασία. Εμείς συνήθως σκεφτόμαστε την Ελλάδα ως το σπίτι του Πλάτωνα και του Περικλή που η πραγματική σημασία της βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα. Παρόλο ότι δεν είναι η πρώτη φορά, όμως είναι δύσκολο να δεχθούμε, ότι για να κατανοήσουμε το μέλλον της Ευρώπης, θα πρέπει να στραφούμε μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να εξετάσουμε προσεκτικά τι συμβαίνει στην Αθήνα. Για τα τελευταία 200 χρόνια, η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων της Ευρώπης.
Τη δεκαετία του 1820, δεδομένου ότι διεξήγαγε έναν πόλεμο ανεξαρτησίας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Ελλάδα έγινε ένα προοίμιο και σύμβολο διαφυγής από την φυλακή της αυτοκρατορίας. Η νίκη σήμαινε θρίαμβο της ελευθερίας, όχι μόνο πάνω από τους Τούρκους, αλλά και πάνω από όλους τους δυνάστες οι οποίοι είχαν κρατήσει τόσο μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων σκλαβωμένους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί συνέρρευσαν για να πολεμήσουν με το ελληνικό μπλε και άσπρο για το καλό της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.
Κατά τον επόμενο αιώνα, ο ριζικά νέος συνδυασμός, συνταγματικής δημοκρατίας και εθνοτικού εθνικισμού που η Ελλάδα ενσωματώνει, εξαπλώνεται σε όλη την ήπειρο, με αποκορύφωμα “την ειρήνη για τον τερματισμό όλων των ειρηνεύσεων” στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Οθωμανική καθώς και οι αυτοκρατορίες των Αψβούργων και της Ρωσίας διαλύθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τα έθνη-κράτη.
Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι το δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που ήρθε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο των εθνών-κρατών, οι εθνοτικές μειονότητες, όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός στην Ελλάδα και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για τη διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι Έλληνες και Τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, με την απέλαση περίπου δύο εκατομμυρίων χριστιανών και μουσουλμάνων προς το συμφέρον της εθνικής ομοιογένειας. Η ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη κίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι εκείνο το σημείο και ένα μοντέλο που οι ναζί και άλλοι θα εφαρμόσουν αργότερα για να εκτοπίζοντας τους λαούς στην Ανατολική Ευρώπη, την Μέση Ανατολή και στην Ινδία.
Είναι ειρωνικό, αλλά η Ελλάδα ήταν πάλι στην πρώτη γραμμή της αντίστασης στους Ναζί. Το χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, ταπείνωσε τον Μουσολίνι στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη χειροκροτούσε. Πολλοί επευφημούσαν και πάλι μερικούς μήνες αργότερα, όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός αγωνιστής με το όνομα Μανώλης Γλέζος ανέβηκε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με ένα φίλο του και κατέβασε μια σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα ξεδιπλώσει. (Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, ο κ. Γλέζος δηλητηριάστηκε με δακρυγόνα αέρια από την ελληνική αστυνομία σε διαδήλωση για το πρόγραμμα λιτότητας.) Τελικά, όμως, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Οι Ναζί έφεραν μαζί με την πολιτική αποσύνθεση τη μαζική λιμοκτονία. Μετά την απελευθέρωση, ήρθε η κάθοδος της χώρας στον ολοκληρωτικό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Κομμουνιστικών και αντι-κομμουνιστικών δυνάμεων.
Λίγα μόλις χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε στο κέντρο της ιστορίας και πάλι, ως πρώτη γραμμή του ψυχρού πολέμου. Το 1947, ο Πρόεδρος Harry S. Truman χρησιμοποιεί τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα για να κινητοποιήσει το Κογκρέσο. Πίσω από το Δόγμα Τρούμαν πραγματοποιείται μία εκπληκτική δέσμευση πόρων, για περίοδο ειρήνης, για την καταπολέμηση του κομμουνισμού και για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ξαφνικά, η Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του 1940, αντιπροσώπευε μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – αυτή που θα είχε παραλύσει ή διαλυθεί, με μοναδική διέξοδο από την ένδεια, τον ρόλο του νέου εταίρου με την Ουάσιγκτον. Δεδομένου ότι τα δολάρια εισέρρεαν, οι Αμερικανοί σύμβουλοι κάθονταν στην Αθήνα υποβάλλοντας στους ελληνικούς φορείς την χάραξη πολιτικής.
Η Ευρωπαϊκή πολιτική και η οικονομική ολοκλήρωση επρόκειτο να θέσει τέρμα στην αδυναμία και την εξάρτηση της διαιρεμένης ηπείρου, και εδώ, επίσης, η Ελλάδα ήταν ένα έμβλημα μιας νέας φάσης στην ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας της το 1974, όχι μόνο φέρνει τη χώρα σε πλήρη ένταξη, αλλά δείχνει αυτό που θα γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης (μαζί με τις εντάξεις της Ισπανία και την Πορτογαλία, την ίδια στιγμή) προοιωνίζεται το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90 , πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και στη συνέχεια στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι έδωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση τη γεύση για τη διεύρυνση και την φιλοδοξία της να αποτελέσει από ένα τμήμα, από ένα μικρό κλαμπ των πλούσιων δυτικών ευρωπαϊκών κρατών, σε μια φωνή μιας δημοκρατικής ηπείρου στο σύνολό της, αλλά και την επέκταση μακριά, προς τα νότια και ανατολικά.
Και τώρα, σήμερα, αφού η ευφορία της δεκαετίας του ’90 έχει ξεθωριάσει και μια νέα ταπεινοφροσύνη τίθεται μεταξύ των Ευρωπαίων, εναπόκειται και πάλι στην Ελλάδα για να αμφισβητήσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ρωτήσει τι βρίσκεται μπροστά μας για την ευρωπαϊκή ήπειρο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι θα κάλυπτε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, θα εδραίωνε τη δημοκρατία και θα μετέτρεπε την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια δύναμη ικανή να ανταγωνιστεί στην παγκόσμια σκηνή. Έχει ίσως κάποια σημασία ότι ένα από τα παλαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη-κράτη της Ευρώπης πρέπει να είναι στη νέα γραμμή εμπρός, θέτοντας όλα αυτά τα επιτεύγματα σε αμφισβήτηση. Επειδή όλοι μας τώρα, έχουμε μικρές δυνάμεις, για άλλη μια φορά η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.
