Ήταν μόλις 8 χρονών, όταν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων το τσουνάμι στην Ινδονησία παρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά του. Όλοι νόμιζαν ότι η μικρή Wati ήταν ανάμεσα στους 230.000 αγνοουμένους που χάθηκαν στα τεράστια κύματα, τα οποία έπληξαν την πόλη στην οποία ζούσε.
Επί 7 χρόνια το κορίτσι, που έπασχε από αμνησία, περιφερόταν, αναζητώντας τους συγγενείς της, τη μητέρα της και τα δύο αδέρφια της που την είχαν για νεκρή! Η 15χρονη πλέον Wati θυμόταν μόνο ένα όνομα, του παππού της Ibrahim. Έτσι, μόλις την Τετάρτη, πάλι σε μέρες Χριστουγέννων, εμφανίστηκε σε γειτονική πόλη από το χωριό της και ρωτούσε τους κατοίκους πώς μπορεί να φθάσει στο σπίτι της.
Πράγματι, κάποιοι που την άκουσαν, ήξεραν ποιον αναζητούσε και την πήγαν στο σπίτι του παππού της. Εκεί ειδοποιήθηκαν οι γονείς της που έτρεξαν να δουν το κορίτσι, το οποίο ισχυριζόταν ότι ήταν η χαμένη κόρη τους. Είχαν περάσει 7 χρόνια και είχε περάσει πολλές κακουχίες μέχρι να φτάσει και πάλι κοντά τους.
Ωστόσο ένα σημάδι πάνω από το φρύδι της ήταν αρκετό για να πειστούν ότι το 15χρονο κορίτσι που είχαν απέναντί τους ήταν πράγματι το παιδί τους...
