Πριν μπεις στην πλάνη της ζωής
Κι αρχίσεις να φυλλορροείς
Πανιά προτού ανοίξεις,
Άκου πώς παίζουν οι σφυγμοί
Και συλλογίσου μια στιγμή
Ποιο δρόμο να τραβήξεις.
Άκου τι λέει η καρδιά
Για της αγάπης τη σοδιά
Για της ψυχής τα πάθη,
Η αλήθεια είναι μια αστραπή
Μια φευγαλέα αναλαμπή
Στου ορίζοντα τα βάθη
Μη ψάχνεις δάσκαλους σοφούς
Και «φωτισμένους» οδηγούς
Κανείς τους δεν την ξέρει.
Κοίτα τη γη τον ουρανό
Τη θάλασσα και το βουνό
Και νιώσε το αγέρι.
Κοίτα τον πόνο του καλού
Το δίκιο του αμαρτωλού
Μέτρα την εξουσία,
Η αλήθεια είναι μια πληγεί
Που αδιάκοπα αιμορραγεί
Μέσα στην κοινωνία
Εδώ στα άγνωστα νερά
Σε ναρκοπέδια δολερά
Στου πόνου τους κρατήρες,
Φοβού τους έξυπνους κακούς
Τους τεχνοκράτες λογικούς
Κι αυτόκλητους σωτήρες.
Κάτω απ’ τη φλούδα της χαράς
Κρύο το χνώτο της φθοράς
Την πίστη σου παγώνει,
Η αλήθεια είναι μια σιωπή
Μια μοναξιά και μια ντροπή
Που όλους μας ενώνει
Αργύρης Ολοκτσίδης
