Η «Επαναστατική Αντεπίθεση» ανέλαβε την ευθύνη για τους εμπρησμούς στις ΔΟΥ Παγκρατίου και Γλυφάδας, τα ξημερώματα της 26ης Νοεμβρίου και της 29ης Νοεμβρίου, αντίστοιχα.
Η οργάνωση αναλαμβάνει την ευθύνη στην ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης athens.indymedia.org και αφιερώνει τα "χτυπήματα" "στους αναρχικούς συντρόφους Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη, Κ. Γουρνά που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για την Ε.Ο. Επαναστατικός Αγώνας και στους αναρχικούς συντρόφους Σ. Νικητόπουλο, Χ. Κορτέση, Β. Σταθόπουλο, Κ. Κάτσενο καθώς και στη Μ. Μπεραχά που δικάζονται για την ίδια υπόθεση". "Τιμή για πάντα στο Λάμπρο Φούντα", προσθέτουν οι συγγραφείς του κειμένου και καταλήγουν: "Είμαστε δίπλα σε όλους τους συντρόφους που στέκονται με αξιοπρέπεια και συνεχίζουν να αγωνίζονται μέσα στη φυλακή".
Στην ανάληψη ευθύνης γνωστοποιούν ότι οι εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν "στο εσωτερικό των κτιρίων με σκοπό να επιτευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερες υλικές ζημιές".
Οσον αφορά στην επιλογή των συγκεκριμένων στόχων, αναφέρουν: "Το παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό σύστημα μεταλάσσεται δοκιμάζοντας τις ολοκληρωτικές δυνατότητές του. Βιώνουμε το τέλος του "κοινωνικού κράτους" με το πέρασμα σε έναν ακόμη πιο άγριο καπιταλισμό χωρίς όρια και κανόνες. Η γενικευμένη συστημική κρίση δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν, αλλά είναι μια κατάσταση του ίδιου του καπιταλισμού. Η διαδικασία με την οποία επενδυόταν το κεφάλαιο όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τα λεγόμενα παράγωγα χρήματος (ομόλογα,CDS κ.α.) αποδείχθηκε επισφαλής. Το γεγονός αυτό ήταν αναπόφεκτο, αφού ο δανεισμός δημιουργεί χρήμα, το οποίο δεν αντιστοιχεί σε αύξηση της οικονομικής βάσης, δηλαδή την παραγωγή του αντίστοιχου προϊόντος,στο οποίο το χρήμα θα ανταποκρινόταν. Έτσι λοιπόν, οι διαχειριστές μεγάλων κεφαλαίων έχουν βρεθεί στη δυσμενή θέση να έχουν δεσμέυσει μεγάλο μέρος του πλούτου τους όχι σε απτά αγαθά, αλλά σε μια υπόσχεση χρήματος. Προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τον πλούτο τους, εκβιάζουν και αποσπούν τα κυριαρχικά δικαιώματα στη δημόσια και κρατική περιουσία, φτάνοντας στο σημείο να επιτίθενται και στην ιδιωτική περιουσία των πολιτών".
"Στην Ελλάδα του 2011 τα αλλεπάλληλα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις αποτελούν την επίσημη ταφόπλακα των όποιων κοινωνικών και εργασιακών κατακτήσεων, την κατάλυση κάθε έννοιας και προσχήματος του "κράτους πρόνοιας". Έτσι λοιπόν, έρχεται το τέλος της επίπλαστης ευημερίας και της "ξέφρενης ανάπτυξης" του δόγματος του εξυγχρονισμού της δεκαετίας του '90 και των αρχών του 2000", συνεχίζουν.
"Το καθεστώς της αστικής δημοκρατίας βλέποντας το συμβόλαιο της κοινωνικής ειρήνης και υποταγής αργά και σταθερά να τσαλακώνεται, καταφεύγει στην προαποφασισμένη επιλογή της κυβέρνησης συνεργασίας και συνενοχής. Ευελπιστώντας να λειτουργήσει ως βαλβίδα αποσυμπίεσης, για την επίτευξη διαταξικής συναίνεσης μέσα από ιαχές για εθνική συσπείρωση και πολλαπλούς εκβιασμούς. Δικαίωμα στην πίτα της εξουσίας μπορούν να έχουν όλες οι παραδοσιακές κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις που είναι πρόθυμες να εναρμονιστούν πλήρως με τις επιταγές της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Το πραξικοματικό μοντέλο της τεχνοκρατικής διακυβέρνησης σηματοδοτεί το "το τέλος της ιστορίας", με τον παραγκωνισμό των ιδεολογιών, βάζοντας υπό την ομπρέλα του από ψευτοσοσαλδημοκράτες μεχρι τα φασιστοειδή του ΛΑ.Ο.Σ. Στην πραγματικότητα σκοπός του είναι η πλέον ξεκάθαρη και χωρίς προσχήματα αναγωγή του κεφαλαίου σε νομοθετικό ρυθμιστή", αναφέρουν μεταξύ άλλων και καταλήγουν: "Η μόνη λύση για το πέρασμα σε μια κοινωνία ισότητας που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είναι η κοινωνική επανάσταση".
