Το άρθρο που ακολουθεί είναι της εφημερίδας των Πομάκων «ΖΑΓΑΛΙΣΑ«. Καταγγέλλει τον περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης για ανθελληνική και φιλοτουρκική πολιτική.:
Τη στιγμή που έχει ξεσπάσει πανελλήνια κατακραυγή για το επερχόμενο κλείσιμο της μοναδικής «ελληνόφωνης» βιβλιοθήκης στα Πομακοχώρια της Ξάνθης (Μύκη) και θέμα έφθασε και στην ελληνική βουλή (τον Αύγουστο κατέθεσαν ερώτηση 3 βουλευτές του ΚΚΕ), ο περιφερειάρχης κ. Άρης Γιαννακίδης, σε μία επίδειξη απύθμενης πολιτικής και εθνικής αναισθησίας, επισκέφθηκε την υπερσύγχρονη τουρκόφωνη βιβλιοθήκη του Πομακοχωριού Κένταυρος και ευχήθηκε στο νέο διοικητικό συμβούλιο
…καλή επιτυχία στο έργο του, τονίζοντας επιπλέον ότι οι πόρτες της Περιφέρειας είναι … ανοιχτές σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου!
…καλή επιτυχία στο έργο του, τονίζοντας επιπλέον ότι οι πόρτες της Περιφέρειας είναι … ανοιχτές σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου!
Είναι γνωστά τα έργα και οι ημέρες του περιφερειάρχη Α. Γιαννακίδη στα ορεινά Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης, όταν ως νομάρχης Ροδόπης τα επισκεπτόταν και με τις …ενθουσιώδεις ομιλίες του (τουρκοπανηγύρια) διεκήρρυσε προς τους εκτουρκισμένους Πομάκους ότι δεν θα επιτρέψει σε …κανένα να …ακουμπήσει τις πολιτιστικές τους παραδόσεις… Δηλαδή, διεκήρυσσε προς τους γενίτσαρους, ότι τα πανηγύρια που έκλεψαν από τους Πομάκους, τα αναγνωρίζει ως δικά τους και επιπλέον με σχεδόν ουρλιαχτά από βήματος διεκήρυσσε ότι θα τα υπερασπιστεί, έναντι των διαμαρτυρόμενων για την κλοπή Πομάκων. «Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης…».
Τώρα, ως Περιφερειάρχης, συνεχίζει το ίδιο μοντέλο συμπεριφοράς, απλά η γεωγραφική περιοχή δράσης του έχει επεκταθεί σε όλη τη Θράκη…
Ο κ. Γιαννακίδης δεν είχε καν την ευγένεια ή την πολιτική ωριμότητα να κρατήσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα στην μοναδική ψυχορραγούσα ελληνόφωνη βιβλιοθήκη της ορεινής Περιοχής (Μύκης) και της τουρκόφωνης του Κενταύρου. Γιατί δεν επισκέφθηκε και αυτήν της Μύκης για να φωτογραφηθεί περιχαρής, όπως έπραξε στον Κένταυρο; Με τη στάση του σφραγίζει τον πνευματικό εκτουρκισμό της ορεινής Ξάνθης και νομιμοποιεί την τουρκική παιδεία.
Δεν έχει ούτε καν, το άλλοθι της άγνοιας, όχι μόνο λόγω της θέσης του, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι ο ίδιος είχε ενημερωθεί προσωπικά στο γραφείο του από εκπρόσωπο της βιβλιοθήκης και είχε δηλώσει μάλιστα ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να βοηθήσει…και πράγματι έκανε ό,τι είναι δυνατόν, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση…
Φανταστείτε τι μήνυμα έστειλε η επίσκεψή του στους Πομάκους της περιοχής. Ο ελληνόφωνος Περιφερειάρχης αγνόησε την ελληνική βιβλιοθήκη (η οποία ήταν και στο δρόμο του) και επισκέφθηκε την τουρκοβιβλιοθήκη…
Η δική μας ευγένεια δεν επιτρέπει να δημοσιεύσουμε τους χαρακτηρισμούς και τα επίθετα που χρησιμοποίησαν αγωνιστές Πομάκοι, για να χαρακτηρίσουν το πρόσωπο και τις συμπεριφορές του ελληνόφωνου κ. Άρη Γιαννακίδη.
Στα Πομακοχώρια της Ξάνθης, η βιβλιοθήκη της Μύκης, εάν εξαιρέσουμε τη μειονοτική και δημόσια εκπαίδευση, ήταν ο μοναδικός φάρος ελληνικής παιδείας. Για το λόγο αυτό η Τουρκία αγωνίστηκε και αγωνίζεται με επιτυχία να στήσει επίσημες και ανεπίσημες τουρκικές βιβλιοθήκες σε όλα τα Πομακοχώρια, ώτε να βαθύνει ακόμα περισσότερο τον εκτουρκισμό των Πομάκων.
Η Ζαγάλισα, πρώτη, με μαχητική αρθρογραφία είχε αναδείξει το πρόβλημα πανελλαδικά, ξεσηκώνοντας με τα δημοσιεύματά της κύματα διαμαρτυριών, τα οποία φαίνεται δεν άγγιξαν την ευαισθησία (!) του κ. Α. Γιαννακίδη. Για άλλη μια φορά παραβιάζει την αρχή της ισότητας στην συμπεριφορά απέναντι στους εκτουρκισμένους και μη Πομάκους. Προτιμά τους εκτουρκισμένους, τα παλαμάκια, τις κακότεχνα στημένες φωτογραφήσεις και φυσικά τις κατευθυνόμενες ψήφους με τις ευλογίες της Άγκυρας, καθότι, εν Θράκη, υφίσταται Τούρκου οφθαλμός ος τα πανθ΄ ορά…και αποφασίζει… Η ιδιότυπη τουρκοκρατία την οποία βιώνουν οι Πομάκοι δυστυχώς υποστηρίζεται από τους φθαρμένους ελληνόφωνους πολιτικούς της περιοχής, οι οποίοι με παλαιομοδίτικους και προσβλητικούς για τη δημοκρατία και το ελληνικό έθνος τρόπους, πασχίζουν να γίνουν αρεστοί στους αγάδες και να κερδίσουν την πολύτιμη ψήφο τους… Η συνταγή αυτή την οποία ακολουθούν σχεδόν όλοι, και ενώ η θρακική κοινωνία κοιμάται μακαρίως, είναι ο ασφαλέστερος και συντομότερος δρόμος για να εκπληρωθούν οι μεγάλες ιδέες του τουρκικού εθνικισμού. Πρέπει να υπάρξει πανελλήνια συστράτευση για να σπάσουν τα τελευταία υπολείμματα της τουρκοκρατίας στη Θράκη και οι εσωτερικοί μηχανισμοί που τη στηρίζουν και θρέφονται από αυτήν ποικιλοτρόπως.
(τεύχος 57, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2011)
(τεύχος 57, Οκτώβριος – Νοέμβριος 2011)
