Ο μεγάλος διανοητής και ήρωας της χρονιάς ΓΑΠ, το θεωρητικοποίησε εγκαίρως το θέμα...
Θες σύνταξη;
Σε μια επόμενη ζωή...
Από το Μαρικάκι
«Λεηλατήθηκαν» τα ασφαλιστικά ταμεία από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και καταρρέουν από τη μαζική εισφοροδιαφυγή ώστε σήμερα να μην έχουν λεφτά για παροχές και συντάξεις; Κανένα πρόβλημα. Κόβουμε παροχές και συντάξεις και αυτό το βαφτίζουμε «μεταρρύθμιση». Ειδικά όσον αφορά τις συντάξεις, αυτές κόβονται δια ... της επιμήκυνσης. Του ηλικακού ορίου συνταξιοδότησης. Καλό, ε; Πως το είχε πει ο Λοβέρδος; Αυξάνεται το «προσδόκιμο ζωής», οπότε και το...
προσδόκιμο της σύνταξης μπορεί να πάει λίγο παραπέρα. Αλλά και ο μεγάλος διανοητής και ήρωας της χρονιάς ΓΑΠ, το θεωρητικοποίησε εγκαίρως το θέμα, μιλώντας για την «ενεργό γήρανση». Από 1.1.2012 λοιπόν η προοπτική της σύνταξης απομακρύνεται από έξι μήνες έως τρία χρόνια για τον εργαζόμενο του δημοσίου και του ιδιωτικου τομέα και οι σχετικές αναπροσαρμογές θα ολοκληρωθούν έως το 2013 για το δημόσιο και ως το 2015 για τον ιδιωτικό τομέα, οπότε για τη συνατξιοδότηση θα απαιτούνται 40 χρόνια εργασίας και συμπλήρωση του 60ου έτους ηλικίας ή του 65ου για όποιον θα έχει 15 χρόνια ασφάλισης. Και ποιος ξέρει αν αυτή είναι η τελευταία τους κουβέντα...
Χαιρέτα μας τον πλάτανο δηλαδή, αφού στο εξής το εργασιακό περιβάλλον περιγράφεται αρκούντως μη –εργασιακό, με δεδομένη την ύφεση που βαθαίνει όλο και περισσότερο, παράγοντας πρωτοφανή ανεργία για τα μεταπολεμικά δεδομένα, διαλύοντας τις υπάρχουσες πλήρεις θέσεις εργασίας από τις οποίες φτιάχνονται περισσότερες και θέσεις «απασχολησιμότητας», κάθε άλλο παρά πλήρεις δηλαδή: μειωμένου ωραρίου, μειωμένου μισθού και μειωμένης ασφάλισης ή ακόμα καλύτερα και άνευ ασφάλισης.
Με αυτές τις συνθήκες ποιος θα συμπληρώνει 40 χρόνια ασφάλισης για να πάρει πλήρη σύνταξη είναι ένα ερώτημα, μάλλον ρητορικό. Άσε που ανακύπτει και το ερώτημα ποιος θα φτάνει τα 60 και τα 65 γενικώς. Με την διάλυση του συστήματος υγείας, τις συνθήκες ανεργίας και συνεχούς υποβάθμισης του βιοτικού επιπέδου όλο και μεγαλύτερων τμημάτων της κοινωνίας και του άγχους και της πίεσης που συνεπάγονται τα νέα δεδομένα της ζωής υπό τα μνημόνια, το προσδόκιμο ζωής αναμένεται να πάρει «ανάποδες» και να αρχίσει να συρρικνώνεται. Όσο για την «ενεργό γήρανση» μπορεί να πει κανείς ότι η γήρανση καθίσταται «ενεργός»– υπό τις εφιαλτικές συνθήκες διαβίωσης στο εξής – και για ανθρώπους που δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα τους...
"Το Ποντίκι" 
