Ουρλιάζουν, κλαίνε, γκρινιάζουν, κλοτσάνε. Τα ξεσπάσματα των παιδιών απασχολούν πολύ τους γονείς, οι οποίοι συχνά δεν ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν. Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, που ανάλυσαν τα ξεσπάσματα παιδιών και εφήβων, προτείνουν στους γονείς να δείχνουν ψυχραιμία.
Οσο αυτά διαρκούν και μέχρι να ηρεμήσουν, οι γονείς καλούνται να μην κάνουν τίποτα. Αυτά τα ξεσπάσματα, εξηγεί ο επικεφαλής των ερευνητών Τζέιμς Γκριν, σε μεγάλο ποσοστό, οφείλονται σε εκνευρισμό και θλίψη.
Για τη μελέτη τους οι ερευνητές χρησιμοποίησαν φόρμες με ενσωματωμένα μικρόφωνα, τις οποίες φόρεσαν παιδιά και έφηβοι. Τα μικρόφωνα κατέγραφαν συνεχώς κάθε ήχο,συμπεριλαμβανομένων των τυχόν ξεσπασμάτων τους.
«Μετά τη συλλογή περίπου εκατό ηχογραφήσεων η ομάδα ήταν σε θέση να αναλύσει τους ήχους και να δημιουργήσει την πιο πλήρη από πλευράς μετρήσεων θεωρία για τα ξεσπάσματα των παιδιών που έχει ποτέ αναπτυχθεί» εξήγησε ο Μάικλ Πότεγκαλ, μελετητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, ο οποίος έλαβε επίσης μέρος στην έρευνα των συναδέλφων του από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ξεσπάσματα αποτελούν προϊόν σύνθεσης συναισθημάτων που συνυπάρχουν στο παιδί και τον έφηβο, συμπεριλαμβανομένων της θλίψης και του θυμού. Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι υπάρχουν ορισμένα ξεσπάσματα που «πάνε πακέτο», όπως, για παράδειγμα, το ουρλιαχτό που συνήθως συνοδεύεται από κλοτσιά.
Τώρα οι ειδικοί ελπίζουν ότι θα βοηθήσουν τους γονείς να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να ελέγχουν την κατάσταση, όταν αυτή βγαίνει εκτός ορίων.
