Αγαπητή Λευτεριά.
Παρακαλώ να φιλοξενήσεις την απάντησή μου στο σχόλιο του κ. Κωστή Γκορτζή, Αντιναύαρχου Π.Ν.ε.α.
Αξιότιμε Κύριε Αντιναύαρχε
Σας ευχαριστώ, κατ’ αρχάς, που σχολιάσατε τις απόψεις μου, διότι η ενέργειά σας αυτή φανερώνει άνθρωπο που αγαπά το διάλογο και ενδιαφέρεται για την κατά το δυνατόν αντικειμενική ανάδειξη της αλήθειας. Επίσης θέλω να ξεκαθαρίσω ότι, με αυτά που παρακάτω θα γράψω, δεν επιθυμώ σε καμιά περίπτωση να σας θίξω ως άνθρωπο και ως αξιωματικό στο παραμικρό.
Όμως δεν μπορώ να μη εκφράσω το παράπονό μου για τον στρατιωτικά σχεδιασμένο τρόπο που ακολουθήσατε για να πλήξετε με διακριτικές αλλά σαφείς αιχμές το πνεύμα που επεδίωξα να εκφράσω στο κείμενό μου. Οφείλω να ομολογήσω ότι, ως εκπαιδευμένος αξιωματικός του Ναυτικού, γνωρίζετε καλά να κάνετε επιλεγμένους αντιπερισπασμούς. Διότι δεν είναι τυχαίο που επιλέξατε στοχευμένα κάποια επί μέρους τμήματα του κειμένου μου, τα ερμηνεύσατε κατά τρόπο που ταίριαζε στον σχεδιασμό σας και αντιπαρατεθήκατε μαζί τους μονομερώς, έτσι ώστε να δίνετε στον αναγνώστη, που δεν γνωρίζει το σύνολο του κειμένου μου, την εντύπωση που επιδιώκατε.
Συγκεκριμένα, από τα γραφόμενά σας, φαίνεται να ισχυρίζομαι ότι εμείς στην επαρχία είμαστε ανεπαρκείς, περιθωριακοί κλπ. και με θέτετε σε αντιπαλότητα με τους συντοπίτες μου, λέγοντας ότι εσείς τους θεωρείτε «ώριμους ακροατές». Εγώ όχι μόνο δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο, αλλά απεναντίας θέλησα να καταδείξω, μέσα από το συνολοκό πνεύμα του κειμένου μου, ότι εμείς στην επαρχία είμαστε ισάξιοι των Αθηναίων, πολλοί από τους οποίους μας θεωρούν «βλαχάκια προς εκμετάλλευση». Αυτό το βίωσα πολλές φορές και γι’ αυτό το δηλώνω και δημόσια. Βλέπετε όμως, ότι κι εσείς ομολογείτε πως μας θεωρείτε «ακροατές» και το κοσμητικό επίθετο «ώριμοι», που προτάσσετε δεν μειώνει καθόλου τον πόνο μου να είμαι μόνο ακροατής. Θέλω, επίπλέον, να είμαι και ενεργός συνδιαμορφωτής κοινά - μέσα από συλλογικές διαδικασίες και διάλογο - παραγόμενων αντιλήψεων.
Ειλικρινά, πιστεύετε ότι η όποια επικοινωνία της επαρχίας με τα κέντρα εξουσίας των Αθηνών απέβη προς όφελός της; Ή μήπως έγινε το αντίθετο; Διότι εγώ είμαι πεπεισμένος ότι πάντα η Αθήνα ξεζούμιζε την ικμάδα της ελληνικής υπαίθρου, παίρνοντας τη μερίδα του λέοντος από τα κοινωνικά παραγόμενα υλικά και πνευματικά αγαθά των Ελλήνων. Και δεν είπα ότι επιθυμώ την απομόνωσή μας, αλλά ότι επιθυμώ την αυτάρκειά μας, ώστε επιτέλους να απαλλαγούμε από την πολιτισμική και υλική μας εξάρτηση. Και πάλι το τονίζω, όχι για να απομονωθούμε, αλλά για να έχουμε ισότιμες και δίκαιες σχέσεις με όλους.
Όσο για το «επαναστατικό μου πνεύμα» - αλήθεια σας ευχαριστώ αν το εννοείτε σοβαρά - , σας βεβαιώνω ότι το θέτω πάντα αλληλέγγυο προς τον Σύλλογο Γονέων Κατερίνης, του οποίου το σημαντικό έργο αναγνωρίζω και εκτιμώ. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να ασκώ καλοπροαίρετη κριτική, στη βάση πάντα της αρχής, πως ο εχθρός του καλού είναι το καλλίτερο.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Με εκτίμηση
Αργύρης Ολοκτσίδης
