Τελευταία γίνεται συζήτηση και στην Πιερία για τη θεσπιση ειδικης οικονομικής ζωνης που τάχα θα φέρει την ανάπτυξη.
Υπάρχει πλούσια διεθνής εμπειρία γι' αυτές τις Ζώνες. Σ' όλο τον κόσμο υπάρχουν περίπου 3.500 σε διάφορες χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Σκόπια, Ντουμπάι, Αρμενία, Πολωνία, Τουρκία κ.α.). Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι οι μοναδικοί ωφελημένοι, είναι οι επενδυτές, τα μονοπώλια. Είναι μεγάλο ψέμα ότι στους κερδισμένους θα είναι οι εργαζόμενοι και η περιοχή υποδοχής (εγκατάστασης) της ΕΟΖ.
Οι συγκεκριμένες επενδύσεις ελάχιστα συνδέονται με την οικονομία της χώρας ή της περιοχής που ιδρύονται. Διέπονται από φορολογική ασυλία τόσο για τις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές, τους παραχωρείται δημόσια ή ιδιωτική γη (με αναγκαστική απαλλοτρίωση), "διευκολύνονται" στις αδειοδοτήσεις και βέβαια οι εργαζόμενοι που θα δουλέψουν θα είναι με μισθούς "Βουλγαρίας" στα 200 ευρώ, χωρίς εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ωράριο σε ζώνες της Κίνας, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν 9 - 11 ώρες τη μέρα και 54 - 77 ώρες εβδομαδιαία.
Ενα τέτοιο καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα επιδιώκει το σύνολο των εργοδοτών στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη.
Η παροχή κινήτρων και ειδικών προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, για να επενδύσουν σε περιοχές όπως η Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Εφαρμόστηκε εδώ και δεκαετίες από όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όμως ο λαός της περιοχής δε γνώρισε ανάπτυξη. Εκείνοι που είδαν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν ήταν οι επιχειρηματίες, αρκετοί από τους οποίους μας άφησαν βιομηχανικά κουφάρια, για να επενδύσουν τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν σε άλλες χώρες ή άλλους τομείς, ακόμα πιο κερδοφόρους.
Οι υποστηρικτές αυτών των σχεδίων προβάλλουν ως "θετικό αντάλλαγμα" ότι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, ποντάροντας βέβαια στο γεγονός ότι η ανεργία μαστίζει ιδιαίτερα και την περιοχή μας. Τους απαντάμε ότι είναι συνυπεύθυνοι για την ανεργία που ζούμε και βέβαια οι θέσεις που θα δημιουργηθούν θα είναι ελάχιστες. Το ξεζούμισμα δε των εργαζομένων τεράστιο.
Ο τοπος χρειάζεται μια άλλου είδους ανάπτυξη έναν άλλο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, που τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη προς όφελος του λαού. Ολες οι άλλες προτάσεις που γίνονται σήμερα, στα πλαίσια διαχείρισης του καπιταλισμού, αργά ή γρήγορα ενσωματώνονται στο σύστημα και παγιδεύουν τους εργαζόμενους σε αυταπάτες.
Γραφείο τύπου της Ν.Ε. Πιερίας του Κ.Κ.Ε.
