Θεσσαλονίκη κέντρο….
Μεσημέρι σε γνωστό μπαράκι…..
Πίνω μπύρες με κάποιους φίλους και γενικά περνάνε διάφοροι αναξιοπαθούντες αμφισβητούμενης Ελληνικής καταγωγής λόγω των «σπασμένων» Ελληνικών τους που πουλάνε διάφορα … χαρτομάντιλα… στυλό…. φακούς… μπρελόκ…. τα γνωστά….
Κάποια στιγμή μπαίνει στο μαγαζί ένα πιτσιρίκι όχι πάνω από δέκα χρονών…. Αγοράκι….
Φαίνεται καλό παιδάκι από τα ματάκια του…..
Γυρνάει μέσα στο μαγαζί και «χαζεύει» τα διάφορα αντικείμενα της διακόσμησης στους τοίχους….
Κάποια στιγμή πλησιάζει στο τραπέζι μας και μας ζητάει να αγοράσουμε τα μπρελόκ που πουλούσε….
Αρνηθήκαμε…
Μετά μας ζήτησε να του δώσουμε λεφτά….
Αρνηθήκαμε πάλι…
Και τότε έγινε το αδιανόητο….
Ήρθε πιο κοντά στο τραπέζι και είπε….
«Αν θέλετε μπορώ να σας κάνω «σλουρπ» και να μου δώσετε ότι ψιλά έχετε….»
Παγώσαμε….
Και μας το ξαναλέει αλλά με πιο «πονηρό» τρόπο…. ταυτόχρονα και πιο φοβισμένα…
Η ψυχή μας πέθανε προς στιγμή……
Διώξαμε το πιτσιρίκι όσο πιο ευγενικά μπορούσαμε….
Την ντροπή μας για αυτό το μπουρδέλο που καταντήσαμε ως χώρα να δω πως θα διώξουμε….
ΙΩΑΝΝΗΣ
