Η επιθετικότητα των σκύλων... μια φυσιολογική συμπεριφορά.
Ακούγετε περίεργο, αλλά πρόκειται για μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά του σκύλου, που εκδηλώνετε με γρύλισμα, γάβγισμα ή δάγκωμα.
Κυριότερες αιτίες είναι η ανασφάλεια ή ο φόβος που βιώνει ένα ζώο.
Συνήθως τα σκυλιά που συναντάμε και καλούμαστε να αλλάξουμε την συμπεριφορά τους, εκδηλώνουν επιθετικότητα (γρύλισμα ή δάγκωμα) προς ανθρώπους ή σκύλους και σπανιότερα και στους δύο.
Η περίπτωση του να εκδηλώνει ένας σκύλος επιθετικότητα προς ανθρώπους είναι συνήθως πιο εύκολο να αλλάξει, από το να έχουμε έναν σκύλο να επιτίθεται σε άλλα σκυλιά και αυτό γιατί την συμπεριφορά ενός ανθρώπου μπορούμε να την καθοδηγήσουμε πιο εύκολα από ότι ενός σκύλου που μπορεί μάλιστα να είναι και ελεύθερος στον δρόμο.
Ο σκύλος μπορεί να παρουσιάσει επιθετικότητα όταν φυλάει την περιοχή του ή κάποια αντικείμενα ή την τροφή του αλλά και την οικογένεια του.
Η "φύλαξη" είναι επίσης μια συμπεριφορά φυσιολογική που συνήθως μας "αρέσει", εκτός και αν ο σκύλος την εκδηλώσει προς εμάς.
Τότε είναι που τα πράγματα παρεξηγούνται και συνήθως οι ιδιοκτήτες αντιδρούν με βία στην επιθετικότητα. Αυτό σίγουρα δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά ρίχνει συνήθως λάδι στην φωτιά, δημιουργώντας μια αυξητική τάση της συμπεριφοράς και στον σκύλο αλλά και στον άνθρωπο.
Πολλές φορές μάλιστα η αντίδρασή μας, είναι θα έλεγα αντανακλαστική, χωρίς πολύ σκέψη. Το να τιμωρείς όμως έναν σκύλο για την ανασφάλεια, την απειλή ή τον φόβο που μπορεί να νιώθει, δεν βοηθά καθόλου.
Μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να φανεί ότι η συμπεριφορά σταματάει, πρόσκαιρα όμως. Ουσιαστικά είναι σαν να έχουμε μια σοβαρή ασθένεια και να παίρνουμε παυσίπονα για να περάσει ο πόνος. Δεν θεραπεύουμε το πρόβλημα αλλά το καλύπτουμε προσωρινά και μάλιστα, τις περισσότερες φορές, θα έχουμε επιστροφή της επιθετικής συμπεριφοράς, σε μας ή προς τρίτους.... Το πρόβλημα θα μεγαλώνει και εμείς θα θεωρούμε ότι επειδή κάνει "υπακοή" (προσωρινή) ο σκύλος, λόγο αποφυγής της τιμωρίας, ότι έχουμε λύση και το πρόβλημα.
Λάθος....ο σκύλος θα συνεχίζει να είναι επιθετικότερος και εμείς με την στάση μας, θα κάνουμε τον "κακό συσχετισμό" που έχει είδη ο σκύλος με το περιβάλον του, χειρότερο.
Τελευταία μάλιστα έχουμε και το φαινόμενο άνθρωποι να παραδειγματίζονται, από τηλεοπτικές εκπομπές και να χρησιμοποιούν τις τεχνικές που βλέπουν, χωρίς ουσιαστική γνώση και χωρίς να σκέπτονται ότι πρόκειται για ένα τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο ως κύριο στόχο έχει την ακροαματικότητα και το θέαμα και κατά δεύτερο ή τρίτο λόγο την αποτελεσματικότητα και μονιμότητα σε βάθος χρόνου, δηλαδή, την πραγματική θεραπεία.
Η επιθετικότητα ενός σκύλου είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς το οποίο για να λυθεί χρειάζονται κάποιες βασικές προϋποθέσεις.
Καταρχήν, πρέπει να υπάρχει από το μέρος του εκπαιδευτή συμπεριφοριστή, βαθιά γνώση και εμπειρία και από το μέρος του ιδιοκτήτη του σκύλου, υπομονή και απόλυτη εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος, διαμόρφωσης και αλλαγής συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με τους συμπεριφοριστές, αυτό το πρόγραμμα μπορεί να διαρκέσει από μερικούς μήνες, μέχρι μερικά χρόνια και η συντήρηση εφόρου ζωής, ανάλογα με το πρόβλημα.
Υπάρχουν και περιπτώσεις οι οποίες δυστυχώς δεν θεραπεύονται......αυτό βέβαια, είναι κάτι που πρέπει να κριθεί, με πολύ σοβαρότητα και από κάποιον έμπειρο εκπαιδευτή - συμπεριφοριστή και όχι να παίρνουμε αποφάσεις ευθανασίας, ελαφρά την καρδία.
Έχει τύχει αρκετές φορές να δουλέψω με τέτοια σκυλιά, τα οποία θα οδηγούνταν σε ευθανασία - λόγο επιθετικότητας - τα οποία δεν είχαν κανένα σοβαρό πρόβλημα......και σε πολύ λιγότερο διάστημα από ότι φανταζόμουν έφθασαν να συμπεριφέρονται σαν να μην υπήρξε το πρόβλημα σχεδόν ποτέ. Προσοχή λοιπόν....
Κάθε σκύλος έχει δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία.
Η επιθετικότητα έχει διαφορετικές βαθμίδες ανάλογα με την σφοδρότητα που παρουσιάζεται ή το μέγεθος του σκύλου.
Ποιο εύκολο είναι να διαχειριστούμε μια κατάσταση ελαφριάς μορφής επιθετικότητας ή από έναν μικρόσωμο σκύλο, παρά μια πιο δυνατή μορφή ή από έναν μεγαλόσωμο σκύλο.
Η επιθετικότητα δε αντιμετωπίζετε με βίαιες μεθόδους εξαναγκασμού, πλημμύρας ή διορθώσεων, αλλά με συγκεκριμένο πρόγραμμα σταδιακής απευαισθητοποίησης συμπεριφοράς και αλλαγής συσχετισμού.
Όταν διακρίνεται κάποια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς από τον σκύλο σας, καλό είναι να απευθυνθείτε άμεσα, σε κάποιον εκπαιδευτή - συμπεριφοριστή, που ασχολείται με προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς, για να προλάβετε τυχόν εντονότερες καταστάσεις στο μέλλον.
Μην επηρεάζεστε από τηλεοπτικές εκπομπές ή από κάποιον γνωστό σας, που έχει γνώμη και άποψη για όλα και μην συμπεριφέρεστε βίαια στον σκύλο σας, γιατί η βία φέρνει βία, σε ανθρώπους αλλά και σε ζώα.
Tου Δημοσθένη Μουμιάδη
Επαγγελματία Θετικού
Εκπαιδευτή Σκύλων
himaira
Κυριότερες αιτίες είναι η ανασφάλεια ή ο φόβος που βιώνει ένα ζώο.
Συνήθως τα σκυλιά που συναντάμε και καλούμαστε να αλλάξουμε την συμπεριφορά τους, εκδηλώνουν επιθετικότητα (γρύλισμα ή δάγκωμα) προς ανθρώπους ή σκύλους και σπανιότερα και στους δύο.
Η περίπτωση του να εκδηλώνει ένας σκύλος επιθετικότητα προς ανθρώπους είναι συνήθως πιο εύκολο να αλλάξει, από το να έχουμε έναν σκύλο να επιτίθεται σε άλλα σκυλιά και αυτό γιατί την συμπεριφορά ενός ανθρώπου μπορούμε να την καθοδηγήσουμε πιο εύκολα από ότι ενός σκύλου που μπορεί μάλιστα να είναι και ελεύθερος στον δρόμο.
Ο σκύλος μπορεί να παρουσιάσει επιθετικότητα όταν φυλάει την περιοχή του ή κάποια αντικείμενα ή την τροφή του αλλά και την οικογένεια του.
Η "φύλαξη" είναι επίσης μια συμπεριφορά φυσιολογική που συνήθως μας "αρέσει", εκτός και αν ο σκύλος την εκδηλώσει προς εμάς.
Τότε είναι που τα πράγματα παρεξηγούνται και συνήθως οι ιδιοκτήτες αντιδρούν με βία στην επιθετικότητα. Αυτό σίγουρα δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά ρίχνει συνήθως λάδι στην φωτιά, δημιουργώντας μια αυξητική τάση της συμπεριφοράς και στον σκύλο αλλά και στον άνθρωπο.
Πολλές φορές μάλιστα η αντίδρασή μας, είναι θα έλεγα αντανακλαστική, χωρίς πολύ σκέψη. Το να τιμωρείς όμως έναν σκύλο για την ανασφάλεια, την απειλή ή τον φόβο που μπορεί να νιώθει, δεν βοηθά καθόλου.
Μπορεί, σε κάποιες περιπτώσεις, να φανεί ότι η συμπεριφορά σταματάει, πρόσκαιρα όμως. Ουσιαστικά είναι σαν να έχουμε μια σοβαρή ασθένεια και να παίρνουμε παυσίπονα για να περάσει ο πόνος. Δεν θεραπεύουμε το πρόβλημα αλλά το καλύπτουμε προσωρινά και μάλιστα, τις περισσότερες φορές, θα έχουμε επιστροφή της επιθετικής συμπεριφοράς, σε μας ή προς τρίτους.... Το πρόβλημα θα μεγαλώνει και εμείς θα θεωρούμε ότι επειδή κάνει "υπακοή" (προσωρινή) ο σκύλος, λόγο αποφυγής της τιμωρίας, ότι έχουμε λύση και το πρόβλημα.
Λάθος....ο σκύλος θα συνεχίζει να είναι επιθετικότερος και εμείς με την στάση μας, θα κάνουμε τον "κακό συσχετισμό" που έχει είδη ο σκύλος με το περιβάλον του, χειρότερο.
Τελευταία μάλιστα έχουμε και το φαινόμενο άνθρωποι να παραδειγματίζονται, από τηλεοπτικές εκπομπές και να χρησιμοποιούν τις τεχνικές που βλέπουν, χωρίς ουσιαστική γνώση και χωρίς να σκέπτονται ότι πρόκειται για ένα τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο ως κύριο στόχο έχει την ακροαματικότητα και το θέαμα και κατά δεύτερο ή τρίτο λόγο την αποτελεσματικότητα και μονιμότητα σε βάθος χρόνου, δηλαδή, την πραγματική θεραπεία.
Η επιθετικότητα ενός σκύλου είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς το οποίο για να λυθεί χρειάζονται κάποιες βασικές προϋποθέσεις.
Καταρχήν, πρέπει να υπάρχει από το μέρος του εκπαιδευτή συμπεριφοριστή, βαθιά γνώση και εμπειρία και από το μέρος του ιδιοκτήτη του σκύλου, υπομονή και απόλυτη εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος, διαμόρφωσης και αλλαγής συμπεριφοράς.
Σύμφωνα με τους συμπεριφοριστές, αυτό το πρόγραμμα μπορεί να διαρκέσει από μερικούς μήνες, μέχρι μερικά χρόνια και η συντήρηση εφόρου ζωής, ανάλογα με το πρόβλημα.
Υπάρχουν και περιπτώσεις οι οποίες δυστυχώς δεν θεραπεύονται......αυτό βέβαια, είναι κάτι που πρέπει να κριθεί, με πολύ σοβαρότητα και από κάποιον έμπειρο εκπαιδευτή - συμπεριφοριστή και όχι να παίρνουμε αποφάσεις ευθανασίας, ελαφρά την καρδία.
Έχει τύχει αρκετές φορές να δουλέψω με τέτοια σκυλιά, τα οποία θα οδηγούνταν σε ευθανασία - λόγο επιθετικότητας - τα οποία δεν είχαν κανένα σοβαρό πρόβλημα......και σε πολύ λιγότερο διάστημα από ότι φανταζόμουν έφθασαν να συμπεριφέρονται σαν να μην υπήρξε το πρόβλημα σχεδόν ποτέ. Προσοχή λοιπόν....
Κάθε σκύλος έχει δικαίωμα σε μια δεύτερη ευκαιρία.
Η επιθετικότητα έχει διαφορετικές βαθμίδες ανάλογα με την σφοδρότητα που παρουσιάζεται ή το μέγεθος του σκύλου.
Ποιο εύκολο είναι να διαχειριστούμε μια κατάσταση ελαφριάς μορφής επιθετικότητας ή από έναν μικρόσωμο σκύλο, παρά μια πιο δυνατή μορφή ή από έναν μεγαλόσωμο σκύλο.
Η επιθετικότητα δε αντιμετωπίζετε με βίαιες μεθόδους εξαναγκασμού, πλημμύρας ή διορθώσεων, αλλά με συγκεκριμένο πρόγραμμα σταδιακής απευαισθητοποίησης συμπεριφοράς και αλλαγής συσχετισμού.
Όταν διακρίνεται κάποια μορφή επιθετικής συμπεριφοράς από τον σκύλο σας, καλό είναι να απευθυνθείτε άμεσα, σε κάποιον εκπαιδευτή - συμπεριφοριστή, που ασχολείται με προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς, για να προλάβετε τυχόν εντονότερες καταστάσεις στο μέλλον.
Μην επηρεάζεστε από τηλεοπτικές εκπομπές ή από κάποιον γνωστό σας, που έχει γνώμη και άποψη για όλα και μην συμπεριφέρεστε βίαια στον σκύλο σας, γιατί η βία φέρνει βία, σε ανθρώπους αλλά και σε ζώα.
Tου Δημοσθένη Μουμιάδη
Επαγγελματία Θετικού
Εκπαιδευτή Σκύλων
himaira
