Τώρα, που οι εχθροί στα σύνορά μας φτάσανε
Και μας ζητούνε «γην και ύδωρ»
Πού είναι οι πολεμιστές μας;
Πού είναι οι αρχηγοί μας, να πούνε «μολών λαβέ»;
Τώρα, που οι εχθροί στη χώρα μπήκαν
Και τις σοδειές μας λεηλατούν
Πού είναι οι πολεμιστές μας;
Πού είναι οι αρχηγοί μας, μπροστάρηδες να πολεμήσουν;
Τώρα, που έχουμε πια ξένους αρχηγούς
Και ξένοι ορισμοί μας κυβερνάνε
Πού είναι οι πολεμιστές μας;
Πού λιποτάκτησαν οι αρχηγοί μας;
Τώρα, που η ζωή μας έγινε σκλαβιά
Και τα παιδιά μας σκλάβοι ξεπουλιούνται
Πού είναι οι πολεμιστές μας;
Πού εκκολάπτονται οι νέοι αρχηγοί μας;
Τώρα που ο θάνατος παντού μας καρτερά
Και η ζωή μας έγινε αναμονή θανάτου
Πού είναι οι πολεμιστές μας;
Σε ποια Αγία Λαύρα ορκίζονται οι νέοι αρχηγοί μας;
Σαλπίστε άνεμοι του ξεσηκωμού
Πόθοι της λευτεριάς ανταριαστείτε
Ανοίξτε τάφοι προγονικοί
Παλιοί πολεμιστές αναστηθείτε
Ανδρεία και τιμή να μας διδάξετε
Εμάς, τους ριψάσπιδες πολεμιστές
Φωτίστε τα θαμπά μας πνεύματα
Της πίστης μας ανάψτε τα καντήλια
Να λάμψει μέσα μας θεία πνοή
Να μάθουμε την αρετή να αγαπάμε
Όρκο να δώσουμε ελεύθερης ζωής
Κραδαίνοντας του αγώνα τη ρομφαία
Παντού, όπου ο πόνος το απαιτεί
Δρόμους ν’ ανοίξουμε αγάπης και θυσίας
Ζωή δίχως τιμή και λευτεριά
Είναι πιο μαύρη κι απ’ του θάνατου τα σκότη
Καλλίτερα θάνατος λυτρωτής
Παρά ζωή σκυφτή και ντροπιασμένη
Αργύρης Ολοκτσίδης
