Για προσπάθεια επιβολής λογοκρισίας καταγγέλλει τον Θόδωρο Πάγκαλο η ΕΣΗΕΑ, με αφορμή την αγωγή που κατέθεσε εναντίον της εφημερίδας «Παρασκευή + 13» και του Αιμίλιου Λιάτσου.
Ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ:
Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, κατέθεσε αγωγή, κατά της εφημερίδας «ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13», και κατά των Αιμ. Λιάτσου, Εκδότη-Διευθυντή, και Σπ. Σουρμελίδη Διευθυντή Έκδοσης της εφημερίδας.
Με την αγωγή του ο κ. Πάγκαλος ζητεί 1 εκατομμύριο ευρώ από τον κάθε έναν για εξύβριση μέσω ενός φωτομοντάζ και του δημοσιεύματος που το συνόδευε στο φύλλο της εφημερίδας «ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ 13», που κυκλοφόρησε στις 2 Δεκεμβρίου 2011, το οποίο περιείχε και σχολίαζε δηλώσεις του ιδίου του κ. Πάγκαλου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει την ενέργεια του κ. Πάγκαλου που αποτελεί άσκηση πίεσης και επιβολή λογοκρισίας, δηλώνει δε ότι συμπαραστέκεται στην εφημερίδα και στους διωκόμενους συναδέλφους υπέρ των οποίων και θα παρέμβει σε κάθε στάση της Δίκης.
Η αγωγή του Αντιπροέδρου προστίθεται στις δεκάδες παρόμοιες αγωγές που εκκρεμούν στα Δικαστήρια με τις οποίες απειλούνται δημοσιογράφοι και εφημερίδες με την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης χιλιάδων ή εκατομμυρίων ευρώ, ενώ θέτει για μια ακόμα φορά επιτακτικά το μέγα πρόβλημα της «βιομηχανίας αγωγών» στις οποίες καταφεύγουν συνεχώς περισσότεροι «θιγόμενοι» και την ανάγκη αλλαγής της υπάρχουσας για το θέμα αυτό νομοθεσίας.
Αναμφισβήτητα η προστασία του ατόμου είναι απολύτως σεβαστή. Δεν μπορεί όμως σε καμία περίπτωση να θέτει φραγμούς στην ελευθερία της έκφρασης, στη δημοσιογραφική έρευνα και κριτική.
Τα ΜΜΕ είναι φορείς δικαιωμάτων, αλλά και φορείς σημαντικής εξουσίας, που λειτουργεί ως μέσο ελέγχου της πολιτικής εξουσίας. Γι’ αυτό και η ελευθερία του Τύπου είναι η βάση του πολιτικού πλουραλισμού στοιχείο απαραίτητο του οποίου είναι η ελευθερία της έκφρασής. Μιας ελευθερίας που δεν συμβιβάζεται με την απειλή εξοντωτικών χρηματικών προστίμων και τη δικαστική ομηρία των λειτουργών του Τύπου με το πρόσχημα της προστασίας από προσβολή της προσωπικότητας.
Η αναγωγή όμως της προσωπικότητας ως αξίας και ο προς αυτήν σεβασμός είναι αυτονόητο ότι οδηγεί στην υποτίμησή της, όταν ως κύριο μέσο προστασίας αυτής επιλέγεται η αποτίμησή της σε χρήμα.
