Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Διαβάζουμε στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι μετά την εφαρμογή του Μνημονίου περί τα 3 εκατομμύρια Ελλήνων βρίσκονται στα όρια της φτώχιας. Ακούμε τον κ. Κ. Σημίτη να παρουσιάζεται ως όψιμος, αλλά δεινός επικριτής του Μνημονίου. Μαθαίνουμε από τον κ. Μ. Χρυσοχοίδη ότι ο ίδιος ψήφισε το επαχθές Μνημόνιο χωρίς να το διαβάσει. Ακούμε τις συνεχείς καταγγελίες στελεχών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ότι αλλοιώθηκαν κρίσιμα οικονομικά στοιχεία μόνο και μόνο για να οδηγηθούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ακούμε κυβερνητικά στελέχη να παραδέχονται την αποτυχία του Μνημονίου. Και οι αποκαλύψεις καθημερινά συνεχίζονται.
Φυσικά δικαιώνεται ο Αντώνης Σαμαράς που από την αρχή δήλωσε ότι συμφωνεί με τους στόχους, διαφωνεί όμως με τα μέτρα και τις μεθόδους που προβλέπει το περιβόητο Μνημόνιο. Απορώ, όμως, γιατί δεν έχουμε ακούσει ακόμη μία έκφραση συγγνώμης, δεν έχουμε διαβάσει ούτε μία παράγραφο αυτοκριτικής από εκείνους που φανατικά στήριξαν και προπαγάνδισαν το Μνημόνιο. Επί μήνες βλέπαμε δημοσιογράφους, αναλυτές και Πανεπιστημιακούς, λίγους πάντως όχι πολλούς, να παρουσιάζουν ως μάννα εξ ουρανού τα αντιλαϊκά μέτρα του Μνημονίου, τα οποία τελικά αποδείχθηκαν και αναποτελεσματικά. Όλοι αυτοί είναι σήμερα υπερήφανοι; Πιστεύουν ότι ενημέρωσαν σωστά την κοινή γνώμη; Θεωρούν ότι εξεπλήρωσαν με κοινωνική ευαισθησία το ακαδημαϊκό, πολιτικό ή δημοσιογραφικό λειτούργημά τους; Δεν έχουν ούτε καν τη διάθεση να ψελλίσουν μία συγγνώμη;
Την ίδια έλλειψη ευαισθησία είχαμε δει και στην περίπτωση του Σχεδίου Ανάν. Επί μήνες πολιτικοί, δημοσιογράφοι και Πανεπιστημιακοί, πάλι λίγοι αλλά με πρόσβαση στα ΜΜΕ, προσπαθούσαν αν μας πείσουν ότι η τυχόν καταψήφιση του Σχεδίου θα οδηγούσε την Κύπρο σε καταστροφή. Αλλοίωναν την ιστορία για να αποδείξουν πόσο φιλειρηνικοί είναι οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι και ότι χειρότερος από τον Αττίλα είναι ο ... ελληνικός εθνικισμός. Εξιδανίκευαν το διχοτομικό σχέδιο και απέκρυπταν τα πάμπολλα ελαττώματά του. Παρουσίαζαν ως άκρα δικαιοσύνη τις αδικίες εις βάρος των Ελληνοκυπρίων που περιελάμβανε. Απέκρυπταν τις οδυνηρές οικονομικές συνέπειες, τις οποίες θα υφίστατο η ελληνική πλευρά. Και όταν η Κύπρος έγινε μέλος της Ε.Ε. μετά την απόρριψη του Σχεδίου, τότε σιώπησαν εκκωφαντικά.
Ούτε και τότε ακούσθηκε μία έκφραση συγγνώμης. Ούτε και όταν δέκα κορυφαίοι νομικοί και διεθνολόγοι από τις ΗΠΑ και την Δυτική Ευρώπη κατέγραψαν με πλήρη τεκμηρίωση τα απαράδεκτα, ρατσιστικά και μη λειτουργικά στοιχεία του Σχεδίου. Μάλιστα παρατηρώ ότι πολλοί από αυτούς που υπέγραφαν ή προπαγάνδιζαν τότε υπέρ του Σχεδίου Ανάν σήμερα πρωτοστατούν στην διαφήμιση και υποστήριξη του Μνημονίου. Φοβούμαι ότι σε μία μικρή αλλά διακριτή κατηγορία διαμορφωτών της κοινής γνώμης υπάρχει μία κουλτούρα υποταγής, μία δυσανεξία προς την εθνική αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία. Και εντυπωσιάζομαι με το θράσος τους όταν έρχονται να εμφανισθούν ως σωτήρες του τόπου και ιδρύουν κινήσεις προβληματισμού υπέρ του Μνημονίου. Οι βαρύτατα ατυχήσαντες στις προβλέψεις τους για το Σχέδιο Ανάν έρχονται τώρα να μας πείσουν ότι πρέπει να μη σηκώνουμε κεφάλι ούτε αν αντιδρούμε όταν μιλά η τρόικα ή η οποιαδήποτε τρόϊκα. Τα γραπτά, όμως, μένουν και οι υπογραφές τους υπέρ του διαλυτικού Σχεδίου Ανάν υπάρχουν. Τις βρίσκει ο καθένας. Ποιοι θα μας σώσουν, λοιπόν; Αυτοί που σε ένα καίριο εθνικό θέμα ζητούσαν να υπογράψουμε την καταστροφή του Κυπριακού Ελληνισμού; Οι οπαδοί του Ανάν, του Στρος Καν και του Ερντογάν. Ωχ, αμάν!
Πιστεύω ότι θα ενισχυόταν ο δημοκρατικός διάλογος στη χώρα μας αν κάποιοι αμνήμονες του Μνημονίου και του Ανάν ζητούσαν μία γενναία συγγνώμη.
Κ.Χ. 25.1.2012
