Πέθανε στην Πόλη ο Λευτέρης, ο Θρυλικός ποδοσφαιριστής της Φενέρμπαχτσε
O μεγαλύτερος Τούρκος ποδοσφαιριστής ήταν Έλληνας.
Ο Θρυλικός ποδοσφαιριστής της Φενέρμπαχτσε και της Τουρκίας απεβίωσε απόψε στο Αμερικανικό νοσοκομείο της Πόλης από πνευμονία και αναπνευστικά προβλήματα. O μεγαλύτερος Τούρκος ποδοσφαιριστής ήταν Έλληνας. Το όνομά του, Λευτέρης Αντωνιάδης. «Λεφτέρ», τον φώναζαν οι Τούρκοι και τον αποθέωναν, όπου κι αν τον αντάμωναν: στην Πρίγκηπο, την Πόλη, τη Σμύρνη, την Αττάλεια.
Στα γήπεδα, με τη Φενέρ Μπαξέ, σπάγανε τα χέρια τους από το χειροκρότημα. Και ήταν ο πρώτος των πρώτων στην Εθνική ομάδα, την εποχή του Τζιχάτ και του Σουκρού.
O Λευτέρης Αντωνιάδης ( Lefter Küçükandonyadis) ήταν Τούρκος ποδοσφαιριστής ελληνικής καταγωγής, από την Κωνσταντινούπολη και υπήρξε ένας θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου. Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες παγκοσμίως τη δεκαετία του ’50. Αγωνίστηκε 46 φορές με την Εθνική ομάδα της Τουρκίας από το 1948 ως το 1963, από τις οποίες τις εννιά ως αρχηγός. Συμμετείχε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σκόρερ του τουρκικού εθνικού συγκροτήματος με 20 γκολ πίσω από τον Χακάν Σουκούρ
O Λευτέρης Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Κωνσταντινούπολη από πατέρα Έλληνα ψαρά και μητέρα Τουρκάλα και είχε άλλα δέκα αδέρφια. Άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ταξίμσπορ (Taksimspor), μια συνοικιακή ομάδα της Πόλης. Το 1947 πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαξε κι αμέσως άρχισε να διακρίνεται το ταλέντο του. Το 1951 πήρε μεταγραφή στην ιταλική Φιορεντίνα, ο πρώτος ποδοσφαιριστής από την Τουρκία που πέτυχε κάτι παρόμοιο. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στη γαλλική Νις.
Έπειτα επέστρεψε στη Φενερμπαξέ, με την οποία αγωνίστηκε σχεδόν ως το τέλος της καριέρας του. Μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής της ομάδας. Με τη Φενέρ κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Κωνσταντινούπολης κι από το 1959 που ιδρύθηκε η εθνική κατηγορία (Turkish League) τρεις εθνικούς τίτλους (1959, 1961, 1964). Αν και αγωνίστηκε μόνο σε έξι πρωταθλήματα παραμένει ως τώρα ο τρίτος σε συμμετοχές (151) και γκολ (74) παίκτης της ομάδας. Συνολικά με τη Φενέρ από το 1947 ως το 1964 αγωνίστηκε σε 615 ματς σκοράροντας 423 γκολ. Μάλιστα το 1953-54 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Το 1964 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ αν και ήταν ήδη 39 ετών. Όμως, πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε πέντε ματς σκοράροντας δύο γκολ. Τραυματίστηκε σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή Θ. και αναγκάστηκε να τερματίσει την καριέρα του..
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, είχε γράψει στα ΝΕΑ στις 10 Ιουλίου 2010:
"Ο Λεφτέρ ήρθε κάποτε στην Ελλάδα για να συναντήσει τον αδερφό του, που ήταν τσαγκάρης. Έπαιξε κι ένα φεγγάρι, μεγάλος πια, στην ΑΕΚ. Το τσαγκαράδικο βρισκόταν Αχαρνών και Φιλιππίδου γωνία. Εκατό μέτρα από την «κοσμική ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού». Εκεί που «ιερουργούσε» κάθε νύχτα ο μέγας Τσιτσάνης. Μαζί με τη Νίνου.
Τσαγκάρης ήταν και ο πατέρας μου.
Την τέχνη του την έμαθε στο Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, όπου έζησε έως τα 15 χρόνια του- μετά τον θάνατο των γονιών του στο Μιχαλίτσι της Προύσας. Στο ίδιο Ορφανοτροφείο μεγάλωσε και ο αδερφός του Λευτέρη. Έγιναν φίλοι με τον πατέρα μου. Και, για κάποιον καιρό, ο Αντωνιάδης πήρε τον πατέρα μου κάλφα στη δούλεψή του.
Για ένα τρύπιο μεροκάματο.
Όταν ήρθε ο Λευτέρης, το επισκεπτόμουν καθημερινώς. Και ο πατέρας μου, καρφώνοντας τακούνια ή κερώνοντας σπάγκο, έλεγε ιστορίες από την Πρίγκηπο και το Ορφανοτροφείο σ΄ εμένα κυρίως, αλλά και στο αφεντικό του που συγκινούνταν όποτε τις άκουγε.
Και τις συμπλήρωνε κιόλας.
Αυτή, χοντρικά, είναι η ζωή μου. Και η πατρίδα μου. Η Φωκαία, ο Τσιτσάνης, ο Λευτέρης, η ΑΕΚ, οι φαλτσέτες, τα βάρδουλα, οι σόλες, οι ξυλόπροκες, οι τανάλιες, τα σφυριά, η πλατεία Βάθη όπου αγόραζα καρφάκια τενξ για τον πατέρα μου, το μαστέλο με το νερό για να μαλακώνουν τα πετσιά, η μυρωδιά του τσαγκαράδικου, μα προπάντων το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, που την πόρτα του διάβηκαν ένα σωρό φίλοι της οικογένειάς μου τσαγκάρηδες, ραφτάδες, μαραγκοί, ηλεκτρολόγοι και, ορισμένοι, «άνευ ειδικότητας»: εισπράκτορες στα λεωφορεία και γκαρσόνια".
"Χάσαμε τον αδελφό μας Λευθέρη" γράφει η εφημερίδα των Πριγκιποννήσων και οι συμπατριώτες του εύχονται ο Θεός να τον αναπαύσει και δίνουν συλλυπητήρια στους συγγενείς και φίλους του.
