22/03/1996 - 24/01/2012
Τέλος εποχής για μένα, πλέον.
Ευχαριστώ, από καρδιάς, τους φίλους που με εξέλεξαν, άπειρες φορές, να τους εκπροσωπήσω στα όργανα του κόμματος που όλες και όλοι πιστέψαμε.
Πήρα την απόφαση, με "βαριά καρδιά" όντως, στις 24 του περασμένου Γενάρη, να αποχωρήσω από την παράταξη που μεγάλωσα, ανδρώθηκα, γαλουχήθηκα και πρόσφερα.
Με νωπή την πίκρα της ήττας, της 4ης Οκτώβρη 2009, αποφάσισα να στηρίξω τον Αντώνη Σαμαρά, για πρόεδρο του κόμματος, από την επομένη κιόλας τον εκλογών, όταν οι δημοσκοπήσεις τον κατέτασσαν τρίτο, λόγω της πίστης στα πατριωτικά του αντανακλαστικά.
Διέλυσα φιλίες ετών, υπερέβηκα την ουδετερότητα που πρόσταζαν τα κομματικά μου καθήκοντα, παρέσυρα φίλους και οικείους στην επιλογή μου αυτή.
Δυστυχώς, mea culpa.
Θέλω να ζητήσω συγγνώμη, ειλικρινά, σε όσους φίλους και συναγωνιστές πίκρανα με τις επιλογές μου.
Ο πρόεδρος του κόμματος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και, κοντά σε αυτόν, οι ελπίζοντες σε εκλογική νίκη και σε "βόλεμα".
Κύριοι, ζούμε στο 2012.
Σας χαρίζω την πίστη σε καθεστώτα τύπου ΕΡΕ, Ένωσης Κέντρου και ΕΔΑ.
Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό έχει πεθάνει.
Όσοι από εσάς ελπίζουν ακόμα στην εκλογή του βουλευτή "τους" και στον "κολοφώντα" της πολιτικάντικης καριέρας του, με την ενδεχόμενη υπουργοποίησή του, θυσιάζοντας το μέλλον των παιδιών τους "έναντι πινακίου φακής", πλανάσθε πλάνη οικτρά.
Αυτά που ζούμε σήμερα, θέλουν δε θέλουν μερικοί, θα καταγραφούν στη σύγχρονη ιστορία, δίπλα από τους μυριάδες αγώνες που έδωσε ο ελληνικός λαός στη μακραίωνη ιστορία του.
Θέλω όταν, σε δεκαπέντε με είκοσι χρόνια αποκτήσουν γνώση και γνώμη, οι δυο μου κόρες, να μπορώ να τις κοιτάζω στα μάτια.
Δεν ξέρω αν με την κίνησή μου αυτή αλλάξω κάτι, αλλά τουλάχιστον θα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος.
Που είναι η Νέα Δημοκρατία του ευρωπαϊστή ιδρυτή της, ο οποίος ΤΟΛΜΗΣΕ και έβγαλε την χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ;
Που είναι η Νέα Δημοκρατία του πρωθυπουργού του "βέτο" στο Βουκουρέστι και της ενεργειακής συμμαχίας με την Ρωσία;
Αυτή η Νέα Δημοκρατία θα φυλάσσεται για πάντα στην καρδιά μου, και θα με έχει "στρατιώτη και πολεμιστή στις επάλξεις" όποτε με χρειαστεί.
Δεν απαρνιέμαι τις ιδέες μου, τα πιστεύω μου, τις αξίες μου.
Δεν μπορώ, όμως, να δεχθώ το "σύρσιμο" της χώρας μου σε ένα οικονομικό "καναβάτσο" και σε μια χωρίς προηγούμενο ισοπέδωση και καταστρατήγηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη, των κεκτημένων πολυετών αγώνων και σε μια πρωτοφανή παραβίαση του συντάγματος.
Η διαφορά μεταξύ "Αγγλικού Δικαίου" και "Οθωμανικού" είναι μια κλωστή.
Κλείνοντας, θα χρησιμοποιήσω μία φράση του ανεξάρτητου βουλευτή (πλέον), Κώστα Μαρκόπουλου:
"...όποιος φοβάται να πεθάνει μία φορά πεθαίνει κάθε μέρα..."
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ.
