Ή ο Αντώνης Σαμαράς έχει ρέπλικα αντίγραφηο ρομπότ (ή εναλλακτικά δίδυμο αδελφό), ή μας δουλεύει κανονικά λέγοντας αυτά που είπε στο σημερινό διάγγελμα-δικαιολογία για την υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου.
Το αστείο είναι ότι μίλησε για εκλογές, την ώρα που κανένας δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνουν εκλογές για τον απλούστατο λόγο ότι η τρόϊκα δεν θέλει εκλογές και ο Α.Σαμαράς έχει εποδείξει πανηγυρικά ότι κάνει αυτό που θέλει η τρόϊκα κια δεν αντέχει την πίεση. Τώρα, από τις 19 Φεβρουαρίου, τις 4 Ματίου, τις 11 Μαρτίου, τις 8 Απριλίου, έχει πάει για εκλογές στις 29 Απριλίου, Κυριακή του Θωμά του Απίστου!
Πως να πιστέψει κανείς, πλέον τον Α.Σαμαρά, όταν άλλα λέει δημοσίως κια άλλα υπογράφει πίσω από κλειστές πόρτες;
Ιδού ολόκληρο το "διάγγελμα" για να τοι κρίνετε εσείς σε σχέση με τις πράξεις του:
-- Να αποκαταστήσουμε την πληγωμένη αξιοπιστία της χώρας.
-- Να αναδείξουμε την άμεση προτεραιότητα της Ανάκαμψης.
-- Να διασώσουμε την Κοινωνική Συνοχή. Με ανθρώπους έχουμε να κάνουμε όχι με γκρίζους αριθμούς.
-- Να αποφύγουμε τα μικροπολιτικά παιγνίδια που εξακολουθούν να παίζουν κάποιοι σε βάρος της χώρας, ακόμα και τώρα.
-- Να δείξουμε στους Ευρωπαίους ότι αυτό που γίνεται στην Ελλάδα σύντομα θα διαχυθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν δεν αλλάξει η πολιτική της ατέλειωτης μονομερούς λιτότητας.
Θα τα επιτύχουμε όλοι μαζί, ως υπερήφανοι άνθρωποι, όχι ως μόνιμοι επαίτες. Πώς;
Με μια νέα κυβέρνηση που θα έχει νωπή και ισχυρή εντολή!
Ποτέ δεν είχε περισσότερο ανάγκη η Ελλάδα εκλογές, απ' ό,τι τις έχει σήμερα!
Δύο λόγια για χθες βράδυ: Με ξέρετε. Και ξέρετε ότι ούτε δειλιάζω ούτε υποχωρώ. Όταν, όμως, γνωρίζω τις συνέπειες, δεν μπορώ να κάνω ότι δεν τις βλέπω. Ιδίως αν είναι τόσο καταστροφικές. Ούτε ψάχνω χειροκροτήματα για μια βδομάδα…
Είμαι εδώ μόνο από υποχρέωση να βοηθήσω την Πατρίδα. Και αυτό κάνω. Στις πιο δύσκολες συνθήκες.
Δύο χρόνια δεν άκουσε κανείς τη φωνή μας για αλλαγή πολιτικής. Και σήμερα το τραύμα έγινε πολύ βαθύ, για να πω ότι δεν θα πονέσει.
Εμείς δεν μιλάμε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για τα σενάρια της δραχμής, για τη φτώχεια που μας άγγιξε την πόρτα και για τα χειρότερα δεινά που μας απειλούν.
Σας λέμε μόνον ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Κι όταν θα έλθει η δική μας ώρα, θα κρατήσουμε ακέραιη τη μεγάλη υπόσχεση, τη μία και μόνη που δώσαμε: Ελπίδα στην Ελλάδα μέσα από Ανάπτυξη!
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά θα τα καταφέρουμε.
Το ισχυρότερο επιχείρημα δεν είναι ο Φόβος για όσα μας περιμένουν…
Αλλά η σιγουριά γι' αυτά που μπορούμε.
Να έχετε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Έλληνα
Που συχνά δεν τις ξέρουμε ούτε εμείς οι ίδιοι…"
