Στη φυλακή οδηγήθηκε για αποπλάνηση του ανήλικου παιδιού του δικαστής ο οποίος μέχρι χθες κυκλοφορούσε ελεύθερος και ανέβαινε στην έδρα για ν’ απονείμει Δικαιοσύνη. Ξεπερνώντας και την πιο διεστραμμένη φαντασία ο δικαστής που υπηρετούσε, σύμφωνα με πληροφορίες, στα διοικητικά δικαστήρια, υποχρέωνε το πεντάχρονο τότε παιδί του να βιώνει έναν εφιάλτη, σημαδεύοντας για πάντα την ψυχή του.
Με την απειλή ότι …δεν θα του πάρει παγωτό, εξανάγκαζε το παιδί να δέχεται και να υπακούει στις πιο νοσηρές του διαθέσεις. Πάγωσαν οι παράγοντες του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας ακούγοντας τις περιγραφές που είχαν δυστυχώς πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο που κατά τα άλλα είχε δώσει όρκο να υπηρετεί το νόμο και το Δίκαιο. Ποινή κάθειρξης 6 ετών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για 3 χρόνια ήταν η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης που έδειχνε πλέον το δρόμο της φυλακής στο δικαστή ο οποίος πρωτοδίκως είχε καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 ετών αλλά η έφεσή του είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα. Έτσι, από τις αρχές Απριλίου του 2011 που είχε εκδοθεί η πρωτόδικη απόφαση, ο δικαστής παρέμενε ελεύθερος. Και όχι μόνο αυτό.
Συνέχιζε ν’ ασκεί κανονικά τα καθήκοντά του, γεγονός που προκαλεί πολλά ερωτήματα. Οι αρμόδιες αρχές δεν φρόντισαν να κινήσουν τη διαδικασία της διαθεσιμότητας και έτσι εξακολουθούσε να δικάζει μέχρι να καταστεί οριστική η απόφαση για την αποπλάνηση. Η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό προσδιορίστηκε σε χρόνο-ρεκόρ, έπειτα από λίγους μήνες. Στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο στενοί συγγενείς του κατηγορουμένου, στην κεκλεισμένων των θυρών διαδικασία, άρχισαν να …ξεχνούν προσπαθώντας να πάρουν πίσω τις συγκλονιστικές περιγραφές της κακοποίησης που είχε υποστεί το παιδί.
Η ακροαματική διαδικασία ήταν πολύωρη και τα στοιχεία που είχε το δικαστήριο δεν άφηναν ούτε ίχνος αμφιβολίας για τη φρίκη που είχε βιώσει το παιδί. Σύμφωνα με τη δικογραφία που είχε σχηματιστεί, ο κατηγορούμενος δεν δίσταζε να υποχρεώνει το παιδί όταν το φιλοξενούσε σπίτι του καθώς ήταν διαζευγμένος «να του κάνει, μεταξύ άλλων αρρωστημένων πράξεων, στοματικό έρωτα» λέγοντας του πώς αν δεν το έκανε «δεν θα του έπαιρνε το απόγευμα παγωτό».
