Του Γιώργου Τόλιου
Ανέντακτου αριστερού
Νέα επιχείρηση εξαπάτησης του Λαού ετοιμάζεται ενόψει των βουλευτικών εκλογών που έρχονται. Τα παπαγαλάκια του συστήματος έπιασαν το νόημα και άρχισαν ήδη να μιλούν για «το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται με τις διαγραφές των βουλευτών, που δεν ψήφισαν το μνημόνιο-2». Άρχισαν ήδη να ηρωοποιούν τους διαφωνούντες, με στόχο η αρνητική τους ψήφος στη νέα σφαγή του λαού, να λειτουργήσει σαν Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όσα αντιλαϊκά μέτρα πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια όχι μόνο με την ψήφο, αλλά με τη μαχητική υποστήριξη όλων αυτών που σήμερα φαίνεται να διαφωνούν.
Οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί που προφανώς θα δημιουργηθούν από τους «διαφωνούντες» θέλουν να λειτουργήσουν σαν «αμορτισέρ», που θα απορροφήσουν την λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Να λειτουργήσουν σαν εκλογικά αναχώματα, μαζί με τα άλλα που πριν λίγο καιρό φρόντισαν να δημιουργήσουν (κόμμα Κουβέλη, Ντόρας, Δημαρά, Καμμένου κλπ).
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να εγκλωβιστεί ο λαός σε λογικές διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος και όχι στην συνολική αμφισβήτησή του. Γιατί ξέρουν ότι το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που σήμερα έχει στρατηγική ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, είναι το Κ.Κ.Ε και θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την αύξηση της εκλογικής του δύναμης.
Τα αστικά επιτελεία επεξεργάζονται το πολιτικό αύριο της χώρας με κυβερνήσεις πολυκομματικές, πού όμως τα κόμματα που θα τις αποτελούν ενώ θα φαίνεται ότι διαφωνούν σε επιμέρους , θα συμφωνούν σε ένα βασικό στοιχείο: Στη διατήρηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, στη διατήρηση της αδικίας, της ταξικής ανισότητας, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, σε τελευταία ανάλυση στη διατήρηση της καπιταλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας.
Θα μπορούσαμε όμως να πούμε, όπως κατά το « Όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν- ο θεός… γελάει», ότι και «όταν οι καπιταλιστές σχεδιάζουν για την μακροημέρευση του συστήματός τους - η ιστορία…ξεκαρδίζεται». Και αυτό γιατί η ιστορία και η κοινωνία προχωράει και εξελίσσεται με βάση αντικειμενικούς νόμους παρά και πέρα από τη θέληση κάποιων τμημάτων της. Γιατί οι καπιταλιστές «παράγουν το σχοινί που θα τους κρεμάσει».
Όπως το δουλοκτητικό σύστημα γέννησε τους δούλους που το ανέτρεψαν, όπως από τα σπλάχνα του φεουδαρχικού συστήματος γεννήθηκε η αστική τάξη που γκρέμισε την φεουδαρχία έτσι και ο καπιταλισμός δημιουργεί την εργατική τάξη,( τους ανθρώπους που ζουν πουλώντας την εργατική τους δύναμη), που είναι ιστορικά προορισμένη να ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, και να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνία στην οποία :
-Όλοι οι άνθρωποι θα έχουν δουλειά και δεν θα ζουν τη φρίκη της ανεργίας και τον τρόμο της απόλυσης.
-Όλοι οι άνθρωποι θα έχουν λυμένο το πρόβλημα της στέγασης και δεν θα πεθαίνουν από το κρύο, μέσα σε χαρτόκουτα και κάτω από γέφυρες
-όλοι ο άνθρωποι θα μπορούν να σπουδάσουν δωρεάν και να φτάσουν μέχρι εκεί που οι δυνατότητες, που η φύση τους προίκισε, τους επιτρέπουν χωρίς ταξικούς φραγμούς, χωρίς να φτύνουν αίμα οι γονείς τους.
-Όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περίπτωση ασθένειας από δημόσια νοσοκομεία. Έτσι ώστε να μην είναι εφιάλτης η αρρώστια, να μην είναι εμπόρευμα το φάρμακο, να μη μπλοκάρουν οι έρευνες και οι ιατρικές ανακαλύψεις στα οικονομικά συμφέροντα.
- Μια κοινωνία που υπηρεσίες (φως-νερό-τηλέφωνο) και είδη πρώτης ανάγκης (διατροφής-ένδυσης κλπ ) θα είναι φθηνά και προσιτά σε όλο το λαό.
-Μια κοινωνία που η παραγωγή των αγαθών που θα απαιτούνται για να ζήσουν όλοι μια άνετη ζωή δεν θα απαιτεί περισσότερο από 5-6 ώρες δουλειάς για τον καθένα. Έτσι ώστε να υπάρχει ελεύθερος χρόνος για να απολαύσει ο άνθρωπος τα αγαθά του πολιτισμού, τις φυσικές ομορφιές, να αναπτύξει κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα, να αναπτύξει τις κοινωνικές σχέσεις , τη φιλία, τη συντροφικότητα, την ερωτική του ζωή, να απολαύσει τη χαρά της δημιουργίας οικογένειας. Όλα αυτά που σήμερα δεν τολμούν να ονειρευτούν οι νέοι άνθρωποι, τα νέα παιδιά.
Επειδή «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός – είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» όσα σχέδια κι αν κάνουν τα αστικά επιτελεία, αργά ή γρήγορα το καπιταλιστικό σύστημα θα ανατραπεί.
Καλό όμως είναι να αποκαλύπτουμε έγκαιρα τα σχέδιά τους και να μπούμε όλο και περισσότεροι στο αγώνα για να έλθει αυτή η ώρα «μία ώρα αρχύτερα».
