Δασκάλα
"Η Ειμαρμένη Ζεί"
Συγκίνησε το πολυπληθές ακροατήριο της Σχολής Γονέων Κατερίνης η ηρωική δασκάλα του "Δερείου" κ.Χαρά Νικοπούλου. Με ένα ξέσπασμα ψυχής και ποιητικό λόγο κατενθουσίασε τους παρευρισκομένους με θέμα "Η ειμαρμένη Ζεί". Αναφέρθηκε στη σύζευξη του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό, στο κάλος του Έλληνα και στο λειτούργημα του δασκάλου.
Ἑλλάδα εἶμαι δημιούργημά σου. Μοῦ εἶπες πὼς εἶμαι τυχερή, γιατί δὲν γνώρισα τὴ Xούντα… Μὰ μὲ ὑποχρέωσες νὰ ζῶ σὲ μία δημοκρατία ποὺ τὴ χούντα τῆς κρατοῦσαν καλὰ οἱ δημοκράτες πολιτικοί της. Μοῦ ἔμαθες τὰ πρῶτα Ἑλληνικά, με δασεῖες-περισπωμένες,… μὰ πρὶν καλὰ-καλὰ τὰ μάθω τὰ κατήργησες. Ενῶ ἤμουν Δευτέρα δημοτικοῦ… Μὲ ἕντυσες μὲ μπλὲ ποδιά… αὐτὴ γιὰ τὸ σχολεῖο μὲ τ’ ἄσπρο γιακαδάκι… κι ὅταν ἄρχισε νὰ μοῦ ἀρέσει τὴν κατήργησες. Πάντα γιὰ τὸ καλό μου, χωρὶς νὰ μὲ ρωτήσεις… Μὲ ἔμαθες νὰ λέω τὸν ἐθνικὸ ὕμνο καὶ πλήρωνες δασκάλους γιὰ νὰ μὲ μάθουν πὼς τιμιότερον ἁπάντων ἐστι ἡ πατρίς. Μὰ σὰν μεγάλωσα ἄφησες τὴ σημαία νὰ χαθεῖ στὸν βράχο τῶν Ἰμίων…
Μὲ ἔβαλες νὰ μάθω ἱστορία γιὰ νὰ μπῶ στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἀρχαία ἑλληνικά. Μὰ σήμερά μου λὲς πὼς ἡ Μακεδονία εἶναι τὰ Σκόπια καὶ ἡ Θράκη μᾶς Τουρκία… Σὰν ἔγινα ἔφηβη μὲ ἔβαλες νὰ δῶ τὸν Λάλα ἁλυσοδεμένο νὰ χάνει τὴ ζωή του γιὰ ἐσένα… Καὶ σήμερα ἐσὺ δίνεις ἰθαγένεια στὸν κάθε ἀλλοδαπὸ μὰ ὄχι στὸν Ἕλληνα τὸν σταυρό… γιὰ φαντάσου…
Μοῦ δίδαξες σὰν ἥρωα καὶ ἐθνάρχη τὸν Βενιζέλο… μὰ σὰν ἔγινα δασκάλα τὸν βρῆκα νὰ προδίδει ἐσένα Ἕλληνα …θυμᾶσαι τὸν Γενάρη τοῦ 34…ἐκεῖ στὴ Σουηδία… προτείνει γιὰ τὸ Νόμπελ τῆς Εἰρήνης τὸν σφαγέα τῶν προγονῶν μου Κεμάλ…!!!
Μοῦ ζήτησες νὰ ἔχω κριτικὴ σκέψη… μὰ ἔκοψες τὴν ἔκθεση ὡς μάθημα καὶ λογοκρίνεις τὴ σκέψη μου… Βλέπεις ἐγὼ γιὰ ἐσένα εἶμαι ἀκραία…
Μοῦ ζήτησες νὰ ἔχω κριτικὴ σκέψη… μὰ ἔκοψες τὴν ἔκθεση ὡς μάθημα καὶ λογοκρίνεις τὴ σκέψη μου… Βλέπεις ἐγὼ γιὰ ἐσένα εἶμαι ἀκραία…
Μοῦ ἔμαθες στὸ σχολεῖο πὼς πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀξιοκρατία κι ὅταν σου ζήτησα νὰ μὲ ἀφήσεις στοῦ χάρτη τὴν πινέζα… ἐκεῖ στὸ Δέρειο… κι ὄχι στὸ Κολωνάκι… μὲ ἀνάγκασες νὰ βάλω μέσο τὸν πατέρα μου γιὰ νὰ μὴ μὲ διώξεις ἀπὸ ἐκεῖ…
Μοῦ ἔμαθες προσευχή… μὰ τώρα πιὰ μόνο γιὰ Χριστὸ δὲ θὲς νὰ μοῦ μιλήσεις.. Σοὺ ζήτησα νὰ πάω στὴν πρώτη τὴ γραμμὴ καὶ μ’ ἄφησες μονάχη… Μοῦ ἔμαθες ὅμως καλὰ πὼςτὸ Προξενεῖο κι ὄχι ἐσὺ εἶναι ἐκεῖ καὶ ἔχει ὄνομα… ἐ;. Ἰλμή. ἐ;. Ἀπτουραχήμ..ἐ;… Ἀλή..ἐ;. Μουαρέμ. ἐ;
Μοῦ ζήτησες νὰ ἐργάζομαι σκληρά… γιὰ ἐθελοντισμὸ μιλοῦσες… μὰ ὅταν τὸ ‘κανα κι αὐτὸ ἔστειλες τοὺς ”δραγουμάνους” νὰ μοῦ ποῦν πὼς δὲ θέλουν νὰ κάνω ἐπιπλέον μαθήματα στὰ πομακόπουλα γιατί σὲ ἐνοχλεῖ… τὰ παίρνω βλέπεις ἀπὸ τὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Προξενείου… Καὶ ἐγώ… ἐγὼ μεγάλωνα μέσα σὲ μία ἀντίφαση… στὸ μαῦρο καὶ τὸ ἄσπρο… Μὰ χθὲς βρέθηκα κάτω στὸ ὑπόγειο τοῦ σχολείου… σὲ εἶδα ἐκεῖ κάτω Ἑλλάδα… ἤσουν ἐκεῖ… πίσω ἀπ’ τὶς κουτές. σκονισμένη… κοιτῶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀλέξανδρου ἀραχνιασμένο… μόνο ἐγὼ καὶ ἐσύ…ἡ προτομὴ τοῦ μέγα Ἀλέξανδρου…
Δάκρυσα… πόνεσα…μὰ σὲ ἄκουσα Ἑλλάδα ἀπ’ τὴ φωνή του… ”Ποιὸς εἶναι ἐθνάρχης” μὲ ρωτᾶ…”ὁ Βενιζέλος;.. ποιὸς ἀγωνίζεται σκληρά… ὁ Γιῶργος ἀπ’ τὰ ξένα;
Γιὰ σκέψου ἐσὺ δασκάλα… μὲ ξαναρωτᾶ… ἂν τώρα ἐδῶ μέσα, ἀπὸ τὴν πόρτα ἔμπαινε καὶ ἐρχόταν κι ὁ Κολοκοτρώνης… καὶ μᾶς ρωτοῦσες καὶ τοὺς δύο ποιὸ μέρος τῆς Ἑλλάδας θὰ θυσιάζαμε στὸ χθὲς γιὰ χάρη τῆς εἰρήνης… Μακεδονία ἢ Ἤπειρο… Θράκη ἢ τὸ Αἰγαῖο…
Ἀναλογίσου ἐσὺ δασκάλα… θὰ τὸ σκεφτόμασταν πολύ; Τί νὰ διαπραγματευτῶ… τὴ γῆ μου ἢ τὸ νερό μου;… μὰ ἐσὺ δασκάλα δίδαξες ἐκεῖνον ὡς ἐθνάρχη… καὶ ὄχι ἐμᾶς …ἐμᾶς κλειδώνεις στὰ ”μπουντρούμια”…
Ἑλλάδα μὲς στὶς ἀντιφάσεις σου… ξεχνᾶς τὰ σύνορά σου καὶ τὸν ἐχθρὸ ποτίζεις ἐδῶ μέσα… προδότες ἑλληνόφωνοι… διαλέξτε ἐπιτέλους τὸν Λεωνίδα ἀρχηγό…ἢ μήπως ἐφιάλτη;… κι ἱστορία θὰ φερθεῖ ἀνάλογα εἰς τὸν καθένα…
Ἑλλάδα μὲς στὶς ἀντιφάσεις σου… ξεχνᾶς τὰ σύνορά σου καὶ τὸν ἐχθρὸ ποτίζεις ἐδῶ μέσα… προδότες ἑλληνόφωνοι… διαλέξτε ἐπιτέλους τὸν Λεωνίδα ἀρχηγό…ἢ μήπως ἐφιάλτη;… κι ἱστορία θὰ φερθεῖ ἀνάλογα εἰς τὸν καθένα…
Γέμισαν τάφοι μὲ κορμιὰ πιλότων… γιατί ἔχουμε εἰρήνη!!! Γέμισε καὶ ἡ βουλὴ ἑλληνόφωνους ἀπ’ τὴν ἑλληνοτουρκικὴ φιλία…
Φτάνει, δὲ θέλω πιὰ νὰ ἀκούω τὴ φωνή σας …γιατί πιστεύω στὸ ἔθνος μου κι ὄχι στὸ ”nation” ποὺ θὰ ‘λεγε καὶ ὁ ”μέγας” ὁ Γιωργάκης… τὸ ἔθνος εἶναι ἑλληνικό, εἶναι ἦθος καὶ ἔθος ρωμιοσύνης… τὸ ”nation” εἶναι ἡ ”φύση” του… ἐκ γενετῆς προδότης…
Κι’ ἂν ὅλα αὐτὰ δὲ σ’ ἄρεσαν ”λόγιε”, ”πολιτικὲ” δημοκρατίας, νὰ τὸ θυμᾶσαι …
εἶμαι δημιούργημα τῆς πιὸ παράλογης… δικῆς σου ἀναρχίας..
εἶμαι δημιούργημα τῆς πιὸ παράλογης… δικῆς σου ἀναρχίας..
