Η παραίτηση του υπουργού Πολιτισμού, Παύλου Γερουλάνου, η οποία τέθηκε στη διάθεση του πρωθυπουργού, Λουκά Παπαδήμου και όπως όλα δείχνουν θα μείνει μόνο στη θεωρία, αποδεικνύει ότι υπάρχουν παραιτήσεις και «παραιτήσεις».
Όπως διαβάζουμε στο newpost.gr και συντασσόμαστε με την άποψη που εκφράζει, η κίνηση του Έλληνα υπουργού μετά την τρομερή ληστεία στο μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, μοιραία συγκρίνεται με την πρόσφατη παραίτηση του Βρετανού υπουργού Ενέργειας, Κρις Χιουν, ο οποίος παρέδωσε το χαρτοφυλάκιό του στις αρχές Φεβρουαρίου, διότι πριν από εννέα χρόνια είχε παραβιάσει το όριο ταχύτητας και αντί να πληρώσει την κλήση (που θα οδηγούσε σε απώλεια του διπλώματος οδήγησης) ονόμασε ως υπεύθυνη την τότε σύζυγό του.
Σε δηλώσεις του τόνισε ότι είναι αθώος, αλλά παραιτήθηκε προκειμένου να μην δημιουργήσει πρόβλημα στο κόμμα του, στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.
Τι θα είχε γίνει στην Ελλάδα σε παρόμοια περίπτωση; Η υπόθεση θα είχε «κουκουλωθεί» και φυσικά ο υπουργός θα συνέχιζε το έργο του χωρίς ενόχληση (Μην ξεχνάμε και το επεισόδιο του πρώην υπουργού Κ. Κουλούρη). Στο ζήτημα της ευθιξίας οι Έλληνες πολιτικοί μάλλον έχουν χαώδη διαφορά με τους Βρετανούς.
Ο κ. Γερουλάνος έπειτα από δύο κλοπές-σοκ (Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Αρχαίας Ολυμπίας) που έκαναν το γύρο του κόσμου "έθεσε την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού" και είναι προφανές ότι το έκανε με... κρύα καρδιά ή μάλλον απλώς για επικοινωνιακούς σκοπούς.
Αν είχε αισθανθεί την παραμικρή ευθιξία και ήθελε να παραιτηθεί πραγματικά θα το είχε κάνει χωρίς να χρειάζεται απόφαση του κ. Παπαδήμου. Τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι και αναρωτιόμαστε τι άλλο χειρότερο πρέπει να συμβεί για να... δεήσουν να νιώσουν "θιγμένοι" οι Έλληνες πολιτικοί!
