Ένα ποίημα του Τριαντάφυλλου Κλεάνθη (1849 – 1889), που γράφτηκε προ 130 ετών και που θα μπορούσε να είχε γραφεί σήμερα. Τόσο πολύ προοδεύσαμε, ως λαός, από τότε!
Λαέ - Βασιλιά
Λαέ, σε κλέβουν ,σε γελούν μεγάλοι τσαρλατάνοι!
πριν φας εσύ την κότα σου, την τρώει η αλεπού!
Το βιος σου ξένοι χαίρονται και μοιάζεις τον τσοπάνη
που μες στη βαρυχειμωνιά δεν ξέρει από πού
στου λύκου τον αγριεμό θα πρωτοτρέμ' η στάνη!...
Λαέ ,μεγάλε βασιλιά ,που παίζεις με το θρόνο,
που μια σκούφια νυχτικιά για στέμμα του περνάς
που του φωνάζεις άξαφνα ''Γκρεμίσου! σε σαρώνω!''
Τι μαύρο μαύρο μήνυμα για μερικούς μηνάς
και τι καινούριο μούτζωμα με τον καινούριο χρόνο;
Α!! μούνζωμα μουντζούρωμα δεν έδωκες ακόμα
σ'εκείνους οπού σ'έχουνε μουντζουροβουτηχτό..
Μα τα 'χασες και συ ,λαέ! είν' η πατρίδα κόμμα,
σε ζώνει με συνδυασμό αδιάντροπο, φριχτό,
και σε ζαλίζ' η φοβερή της ρουσφετίλας βρώμα!
Για την αντιγραφή
Αργύρης Ολοκτσίδης
