Έγραψε κάποτε ο Γιάννης Ρίτσος «Τη ρωμιοσύνη μην τη κλαίς
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο…»
όπως τότε παλιά : στις Θερμοπύλες, στο Μαραθώνα, στις Πλαταιές, στην Ερετρια, στον Ευρυμέδοντα, στην Ισσό, στα Γαυγάμηλα, στο Γρανικό, στη Σογδιάνη, στη Τύρο, στο Μάτζικερτ, στη Νινευή, στη Πόλη,στη Τριπολιτσά, στο Αργος, στο Μανιάκι, στο Ναυαρίνο στη Χίο, στο Βαλτέτσι, στα Δερβενάκια, στο Πέτα, στον ‘Ολυμπο, στη Κρήτη, στην Ελλασόνα στο Σαραντάπορο,στο Μπιζάνι, στο Κιλκίς, στο Λαχανά, στο Σκρά, στην Οδυσσό, στη Σεβαστούπολη, στη Προύσσα, στο Αφιόν Καραχισάρ,στη Σαγγάριο, στη Πίνδο, στη Μόροβα, στον Καλαμά, στη Κλεισούρα, στο Ρούπελ, στο Ελ Αλαμέιν… και τελειωμό δεν έχει! Έτσι και τώρα!!! Όμως δεν είναι πόλεμος αυτό που μας βρήκε,είναι ύπουλο πράμα μώρε…τότε τον βάρβαρο, τον Πέρση, τον Μεμέτη, τον Βουλγαρά, τον Φασίστα, τον βλέπαμε, τον κοιτούσαμε στα μάτια, βλέπαμε τον φόβο εκεί μέσα …τώρα τι; να ξέραμε τι πολεμάμε …αλλά να ξέρεις και συ απόγονε του κολοβού μουστακιού πως ….ταχιά πάλι εμείς θα μαστε νικητές… «…να την πετιέται από ξαρχής
κι αντριέβει και θεριεύεικαι καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του Ήλιου.
Τουλγερίδης Γιώργος
Ιστορικός - Εθνολόγος
