Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς.
Εχει τις ρίζες του στην Ελληνική Ιστορία  και παράδοση, στην ιστορία του αριστερού δημοκρατικού κινήματος και στους αγώνες του λαού μας για την πρόοδο και την ειρήνη.
Η Δημοκρατική Αριστερά φιλοδοξεί να εκφράσει τους πολίτες, άνδρες και γυναίκες, που αναζητούν ένα κόμμα στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς, σύγχρονο στη δράση του, τολμηρό στις επιλογές του, ανανεωτικό στην πολιτική του και σε διαρκή οικολογική εγρήγορση.
Η Δημοκρατική Αριστερά προσβλέπει  σε μια κοινωνία με ισότητα, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση στις παραγωγικές, κοινωνικές, ιδεολογικές, πολιτιστικές και προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, στις σχέσεις των φύλων, των φυλών και των εθνών.
Στρατηγική κατεύθυνση της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι ο Σοσιαλισμός με Δημοκρατία και Ελευθερία.
Αυτό σημαίνει αδιάκοπο αγώνα για βαθιές διαρθρωτικές αλλαγές με σκοπό τον μετασχηματισμό του κράτους με την ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων και την συναίνεση της πλειοψηφίας του λαού.
Η Δημοκρατική Αριστερά αρνείται τη βία, γιατί τη θεωρεί, ως αντίληψη και πρακτική, εχθρική προς τις αξίες της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς.
Η ελληνική κοινωνία χωρίσθηκε πια σε στρατόπεδα. Στη χώρα μας έχει κηρυχθεί πόλεμος μεταξύ κοινωνικών ομάδων και επαγγελματικών τάξεων που αλληλολιθοβολούνται εκ περιτροπής. Οι αφορισμοί περισσεύουν ( οι δημοσιογράφοι είναι ρουφιάνοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι κηφήνες, οι ταξιτζήδες απατεώνες, οι αγρότες καλομαθημένοι στις επιδοτήσεις αργόσχολοι, οι δικηγόροι λαμόγια κοκ) τα κοινωνικά τείχη υψώνονται, το μίσος μεγαλώνει. Είναι ένας ιδιότυπος εμφύλιος σε πολλά μέτωπα, που τείνει να πλήξει καίρια την κοινωνική συνοχή.
Συγχρόνως η αναδουλειά, όπως και οι παραπάνω ώρες δουλειάς  για να καλυφθούν οι μειώσεις, οι διογκούμενες οικονομικές υποχρεώσεις, τα χρέη διαλύουν τα νοικοκυριά. Οι σχέσεις των ανθρώπων στεγνώνουν, διαρρηγνύονται όταν η επιβίωση αποβαίνει η μοναδική τους ψύχωση.
Προωθείται νέα αναδιανομή πλούτου, μόνο σε βάρος του εργασιακού κόστους. Η χώρα που σε 8-10 χρόνια θα βγεί από την κρίση, θα έχει απωλέσει πάνω από το ¼ του ΑΕΠ της, θα έχει ένα εξαθλιωμένο λαό, ενώ τα συμφέροντα που την οδήγησαν σ΄ αυτήν θα παραμείνουν κυρίαρχα και μετά από αυτήν.
Το πολιτικό στερεότυπο του δικομματισμού που κυριάρχησε σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, με τον συγκεντρωτισμό του, τα στεγανά του, την πελατειακή του λειτουργία, εξέθρεψε την αδιαφάνεια, τη διαφθορά, επέτρεψε την προσβολή του δημόσιου αγαθού και καθήλωσε την κοινωνία, τροφοδοτώντας τις ανισότητες. Η χρεοκοπία της μακράς μεταπολίτευσης έχει εξαντλήσει τα όριά της αλλά και τα όρια της κοινωνικής συνοχής.
Για το λόγο αυτό ωρίμασε το αίτημα για μια ρεαλιστική προοδευτική λύση. Αυτήν  επιθυμεί να προτείνει  η Δημοκρατική Αριστερά. Η μετακίνηση του ΠAΣΟΚ σε συντηρητικές –νεοφιλελεύθερες θέσεις για την πολιτική και την οικονομία, η μετακίνηση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς, είτε σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαικές θέσεις, είτε σε θέσεις αριστερίστικου ριζοσπαστισμού, παίρνοντας διαζύγιο από την ουσιαστική, προοδευτική διαχείριση των σύγχρονων προβλημάτων, δημιουργεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό.  Αυτό επιθυμεί να καλύψει η Δημοκρατική Αριστερά.
Απευθυνόμαστε σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες του δημοκρατικού σοσιαλισμού και  της πολιτικής οικολογίας, σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, ενταγμένες και ανένταχτες, που αρνούνται το στείρο καταγγελτισμό, τις πρακτικές της βίας και του περιθωρίου και πιστεύουν σε μια σύγχρονη δημοκρατική, ευρωπαϊκή και μεταρρυθμιστική αριστερά.Την κυβερνώσα Αριστερά.
 Σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες μέσα και έξω από τα κόμματα που έχουμε κοινό στόχο την  πραγματικά μεγάλη μεταρρύθμιση που χρειάζεται η χώρα : την ανατροπή του σημερινού πολιτικού σκηνικού και την δημιουργία μιας Ελλάδας πραγματικά ευρωπαικής με  εργασία,  αξιοκρατία,  ευνομία, κοινωνική δικαιοσύνη, την αφύπνιση και δραστηριοποίηση  των πολιτών, ώστε φθαρμένα πρόσωπα  και φθαρμένες πολιτικές να τεθούν στο περιθώριο και  να προωθήσουμε στο πολιτικό στερέωμα ένα νέο πολιτικό προσωπικό αποτελούμενο από  πρόσωπα ικανά,  άφθαρτα,  εγνωσμένης αξίας  και κοινωνικής προσφοράς που δεν διαχειρίστηκαν  δημόσιο χρήμα  και εξουσία σε κεντρικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο καταδικασμένη στην κοινωνική συνείδηση,  ώστε καλυμβήθρα του Σιλωάμ για κανέναν να μη γίνουμε, που  θα υποτάσσουν το εγώ στο εμείς, το ατομικό συμφέρον στο κοινωνικό συμφέρον.