Της Λιάνας Κανέλλη
Η γενικευμένη ομοιογενής καταστροφή κάθε εργασιακού δικαιώματος και όλων των άλλων που προκύπτουν απ’ αυτό τώρα παίρνει διαστάσεις θριάμβου για τους εκτελεστές μας. Τις επόμενες μέρες και βδομάδες σύντροφοι θα γίνουμε μάρτυρες της πιο ολοκληρωμένης και μαζικής προπαγάνδας καθώς μπήκαμε επισήμως σε προεκλογική τροχιά με την άδεια των Ευρωπαίων νταβατζήδων του λεγόμενου ελληνικού πολιτικού προσωπικού.
Η γενικευμένη ομοιογενής καταστροφή κάθε εργασιακού δικαιώματος και όλων των άλλων που προκύπτουν απ’ αυτό τώρα παίρνει διαστάσεις θριάμβου για τους εκτελεστές μας. Τις επόμενες μέρες και βδομάδες σύντροφοι θα γίνουμε μάρτυρες της πιο ολοκληρωμένης και μαζικής προπαγάνδας καθώς μπήκαμε επισήμως σε προεκλογική τροχιά με την άδεια των Ευρωπαίων νταβατζήδων του λεγόμενου ελληνικού πολιτικού προσωπικού.
Την ίδια ώρα που εκστασιάζονται διάφορες πολιτικές και γενικώς δημόσιες φιγούρες με τα «καλά λόγια» των Ευρωπαίων για το φόνο μας, με τον ίδιο τρόπο που μαφιόζος νονός επιβραβεύει με ένα μάτσο δολάρια και πέντε γκόμενες τα πρωτοπαλίκαρά του μετά το γάζωμα με αυτόματα των αντιπάλων του, σοβαρές αρσενικές πόρνες αναγγέλλουν την προσωρινή προσγείωση του επιδόματος ανεργίας στα 360 ευρώ…
Δεν πρόκειται για προφανή αντίφαση κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Είναι ο λογικός βανδαλισμός των πτωμάτων των εργαζομένων. Πάνω στο κορμί τους τα κεφαλαιοκρατικά αφεντικά, με την ψήφο των νεκρών ανά χείρας, συλούν, κοροϊδεύουν, αφοδεύουν στην πράξη κι όχι στις οθόνες μετάδοσης της σύγχρονης ασθένειας που λέγεται προσομοίωση ζωής. Και θαγκαρίζουν τώρα για το πόσα πολλά δισ. πήραμε. Προσοχή σ’ αυτόν τον άγριο πληθυντικό γιατί η γλώσσα είναι από μόνη της και αποκάλυψη και επανάσταση όταν δεν αποξενώνεται από το χρήστη της.
Πήραμε. Μετάφραση: Απ’ τον πακτωλό χρημάτων που εξασφάλισαν οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι του αποκτηνωμένου κυνικού καπιταλισμού, αναγγέλθηκε με φανφάρες ότι όποιος συναλλάσσεται με πιστωτικές κάρτες, ακόμη και για μια φραντζόλα ψωμί θα κερδίζει 1% από το ΦΠΑ! Ελεος. Στις μέρες μας και το βρέφος ξέρει πώς η αλεπού βγήκε στο παζάρι.
Το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα, για την ακρίβεια στο τραπεζόκρατος, ένα χωράφι μευποτακτικούς δούλους ικανούς να κρύψουν τον εξευτελισμό τους πίσω από τόνους κουλτούρας και ιστορικής πατίνας δυστυχώς, το ξέρουν και το νιώθουν στο πετσί τους οι πραγματικά πολλοί.
Καλύτερα όμως, κι εδώ είναι το πρόβλημα το πολιτικό που θέτω ως θεμελιωδώς προεκλογικό -με τις εκλογές να έχουν εν τέλει τη μικρότερη σημασία που είχαν ποτέ σ’ αυτόν τον τόπο λόγω των προεξοφλημένων εκβιασμών- ζήτημα, το τι συμβαίνει το γνωρίζουν οι λίγοι. Η κυρίαρχη αστική τάξη, το ντόπιο κατεστημένο κοτζαμπάσικης μορφής, που συγκροτήθηκε από συστάσεως ελληνικού κράτους ως θεμελιώδης πυλώνας του προτεκτοράτου, ξέρει καλύτερα τι και πώς σχεδίασε, υπηρέτησε και τώρα εκτελεί. Την επαναφορά της εργασίας κι επομένως του ανθρώπου αυτού καθαυτού, στη χρυσή εποχή της οικονομικής και γεωπολιτικής φεουδαρχίας. Ητοι σφαγή πληθυσμών.
Στις εκλογές της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας -σα να λέμε στημένοι αγώνες είτε ποδοσφαίρου είτε μποξ οπότε απ’ τους κανονισμούς ως το κέρδος το πάνω χέρι το έχει το γραφείο στοιχημάτων, οι μπούκερς- οι μοντέρνοι κοτζαμπάσηδες θα κατέλθουν ζητώντας ψήφο αποδοχής και νομιμοποίησης της σφαγής. Να περιβληθεί δηλαδή τον τύπο που είναι απαραίτητος για την επί δεκαετίες απρόσκοπτη συνέχισή της. Η νοημοσύνη και η εμπειρία είναι αυτή που διακυβεύεται στην άθλια εκλογική διαδικασία που θα γνωρίσουμε.
Προσοχή. Δε θα ψηφίζουν τα δέντρα κι οι πεθαμένοι για να μιλάμε για νοθεία κι άλλα τέτοια προφανή. Με την απειλή, κυριολεκτικά του θανάτου, θα κληθούν να πουν ναι έλαβα 100 δισ. κι ευχαριστώ αφέντη και μπροστάρη μου, αυτοί που έχασαν ένα κατοστάρικο απ’ το επίδομα ανεργίας και δύο από τη σύνταξη ή πέντε απ’ το μισθό… Οι εκλογές θα είναι δημοκρατικές επειδή όλοι θα έχουν γίνει δέντρα στην έρημο του νου και της ζωής. Και πρώτο κόμμα και δεύτερο θα είναι ο καλύτερο φονιάς και δεύτερο ο συνεργός του.
Αναρωτιέμαι αν στο τραπεζόκρατος ελληνοχώραφο μπορεί να γίνει πολιτική αντιπαράθεση μ’ αυτούς τους όρους. Τι να συζητήσεις δηλαδή έξω απ’ το παραμάζωμα, την εξέγερση συνειδήσεων, την επαναστατική συγκρότηση εκείνων των κρίσιμων μαζών που θα οργανώσουν την ανατροπή του νόμου, της τάξης τους και του ενταφιασμού μας; Τις δημοσκοπήσεις ή το μπόνους ή μήπως καλύτερα την …ανάπτυξη που θα φέρει η μαζική εξαθλίωση και οι …φυσικοί θάνατοι ανθρώπων από πείνα, έλλειψη περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας, προβληματικό dna και ταξική ατυχία που λένε κι οι σπουδαρχίδες του συστήματος.
Στις επικείμενες εκλογές ο καθένας κι η καθεμιά πρέπει ν’ αποφασίσει ότι γίνονται μεσούντος ανηλεούς πολέμου και το δίλημμα είναι ζωή ή προσομοίωση ζωής. Κοντολογίς και ξεκάθαρα, ελευθερία ή θάνατος.
